ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1020

บทที่ 1020 ดูเกมหมากต้องเงียบไว้

จีปอฉางเหยียบย่ำบนโซ่ทองสำริด เดินไปยังโลงศพที่ถูกพันด้วยโซ่ทองสำริด

โลงศพถูกแขวนลอยอยู่กลางอากาศภายในสุสานโบราณ

เขาพินิจพิเคราะห์โลงไม้สีดำ เห็นว่าบนโลงมีแผ่นยันต์ติดอยู่ บนแผ่นยันต์มีอักขระสีเขียว

จีปอฉางสงสัย ตามตำแหน่งที่แผ่นยันต์ถูกติดไว้ และร่องรอยบางอย่างบนโลงไม้ น่าจะมีแผ่นยันต์มากกว่าหนึ่งแผ่น

แล้วแผ่นยันต์อื่น ๆ หายไปไหน? จมูกของเขาขยับเล็กน้อย เขาได้กลิ่นของวิญญาณที่คุ้นเคยหลงเหลืออยู่

ดวงตาของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง จ้าวอู่หยาง?

จ้าวอู่หยางเคยมาที่นี่หรือ?

จากระดับของกลิ่นวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ จ้าวอู่หยางคงเพิ่งมาเมื่อไม่นานมานี้?

หัวใจของจีปอฉางกระตุกวูบ เขาแทบจะมั่นใจแล้วว่าจ้าวอู่หยางกับจ้าวอู่เลี่ยงใช้ตัวตนปลอม ตัวตนที่แท้จริงน่าจะเป็นคนในราชวงศ์ต้าโจว หรืออาจเป็นไปได้ว่าเป็นองค์ชายทั้งสองพระองค์

ตอนนี้ลมหายใจของจ้าวอู่หยางปรากฏขึ้นที่นี้อีก ยิ่งเป็นการพิสูจน์การคาดเดาของเขา

หัวใจของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง…ไม่ดีแล้ว

มีคนทรยศต่อเขา ทำให้ความลับรั่วไหล ทำให้จ้าวอู่หยางชิงมาที่นี่ก่อน

แต่เขารู้สึกสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับอาวุธในสุสานโบราณที่เชื่อมโยงกับตระกูลจี นั่นเป็นคำสั่งโดยตรงจากอาจารย์

แล้วเหตุใดจ้าวอู่หยางถึงได้รับข่าว?

หรือว่าอาจารย์ไม่ทราบเรื่องการส่งโอรสองค์อื่นมายังดินแดนลับ?

ใครได้รับ อาจารย์ก็จะสนับสนุนและช่วยเหลือผู้นั้นในอนาคต?

……

จ้าวอู่เจียงมาถึงเหลียนซินหรือก็คือใจกลางดอกบัว

สิ่งที่เขาเห็นคือทะเลสาบกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา อาจเป็นสระน้ำ หรืออาจเป็นทะเล

บนผิวน้ำมีดอกบัวขนาดใหญ่ราวกับพระราชวังผุดขึ้นมากมาย

ใบบัวเขียวขจีแผ่จรดฟ้า ดอกบัวสีแดงสะท้อนแสงอาทิตย์งดงามแปลกตา

จ้าวอู่เจียงยิ้มน้อย ๆ เขากล่าวเบา ๆ ว่า “ข้ามาแล้ว”

เขาอาจจะเป็นคนแรกที่ก้าวเข้ามาในเหลียนซิน

หรืออาจเป็นไปได้ว่าที่ที่เขากำลังก้าวเข้าไปไม่ใช่เหลียนซินก็ได้

เสียงอ่อนหวานของหญฺงสาวพลันดังขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน