ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1037

บทที่ 1037 ไม่รักษามารยาท

จีปอฉางในที่สุดก็มาถึงใจกลางของดินแดนลับเต๋อเหลียน

ทันทีที่ก้าวเข้าไปในใจกลางดอกบัว เขาก็ได้กลิ่นคาวเลือดอันรุนแรง และเห็นศพกับแขนขาที่ถูกตัดขาดนอนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น ดวงตาของเขาสั่นไหว

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าดินแดนลับเต๋อเหลียนจะมีความผิดปกติ?

สายตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ เห็นก้านบัวขนาดใหญ่หลายต้นโผล่พ้นผิวน้ำ ใบบัวแผ่ขยายจรดฟ้า บางใบกำลังสั่นไหว มีเงาร่างของนักฝึกฝนกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนนั้น คงกำลังมองหาเมล็ดบัว

ทันใดเขาก็เห็นกระดานจัดอันดับอัจฉริยะบนท้องฟ้าวันนั้น อันดับหนึ่งของการก้าวหน้าบนกระดานอัจฉริยะ มีนามว่าจ้าวอู่เจียงใช้เวลาเพียงสามสิบสามลมหายใจ

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกและยาว เพื่อปิดบังความตกตะลึงในใจ

จ้าวอู่เจียงเป็นผู้ใดกัน?

เหตุใดชื่อนี้จึงคล้ายจ้าวอู่หยาง จ้าวอู่เลี่ยง?

หรือว่าพวกเขาล้วนเป็นคนจากตระกูลจีที่ปลอมตัวมา?

……

ต้นขาที่เนียนนุ่มและกระชับถูกนวดด้วยมือใหญ่อุ่น ๆ ของจ้าวอู่เจียงที่แฝงไปด้วยพลังรักษา ใบหน้างามของกู้เหนียนหยวนแดงระเรื่อ

นางนอนอยู่บนเตียง ยิ่งทำให้รูปร่างดูอ้อนแอ้นและมีส่วนเว้าส่วนโค้งชวนมอง

จ้าวอู่เจียงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่านางไม่ใช่เด็กสาววัยสิบห้าคนเดิมอีกแล้ว ตอนนั้นนางก็งดงามอ้อนแอ้นแต่ซ่อนเร้นไว้ ตอนนี้ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นตามวัย

จ้าวอู่เจียงลูบไล้รอยแผลของนางไม่หยุด ดวงตาของเขามองทั้งที่ควรมองและไม่ควรมองไม่ นางเป็นหญิงของเขา มีอะไรที่เขาไม่ควรดูหรือ

แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่เมื่อสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง ชายโสดหญิงโสดย่อมเกิดเรื่องราวบางอย่างขึ้นได้

ครั้งก่อนยามเช้า จ้าวอู่เจียงอยู่คนเดียว หากไม่ใช่เพราะเสี่ยวไป๋มาในเวลาที่ไม่เหมาะสม เกรงว่าเรื่องราวของทั้งสองคงจะลึกซึ้งและเข้าใจกันไปแล้วหลายครั้ง

ตอนอยู่ที่สำนักเติมฟ้า กู้เหนียนหยวนบังเอิญได้ยินพี่ศิษย์หญิงพูดถึงฉากอันเร่าร้อนบางอย่าง ช่างคลุมเครือจนทำให้ผู้คนหน้าแดง

ทุกครั้งในยามนั้น นางมักจะนึกถึงจ้าวอู่เจียงของตน หนึ่งปีนั้นช่างสั้นนัก แต่ในตอนนั้นนางก็คิดว่ามันคือชั่วชีวิต วันคืนจึงยาวนานเหลือเกิน

ความทรงจำเป็นดั่งสุรา ทำให้เมามายจนแทบไร้สติ

นางฝึกฝนกระบี่อย่างหนักทั้งวันทั้งคืนไม่หยุดหย่อน ต้องการแก้แค้น ต้องการไม่ให้ตัวเองนึกถึงความเจ็บปวด

จ้าวอู่เจียงถามพลางหัวเราะ “เหนียนหยวน เจ้าร้องไห้อีกแล้วหรือ?”

กู้เหนียนหยวนขมวดคิ้วเม้มปาก กล่าวอย่างสงสัย “ข้าไม่ได้ร้องนะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน