ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1038

บทที่ 1038 หางจิ้งจอก

จ้าวอู่เจียงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบา ๆ เอื้อมมือไปดีดหน้าผากของนาง แล้วเอามือลูบเบา ๆ ที่สะโพกอวบอิ่มของนาง พลางกล่าวอย่างขบขัน

“เพิ่งพูดไปแค่สองประโยค หางจิ้งจอกของเจ้าก็ซ่อนไม่อยู่แล้วหรือ?”

กู้เหนียนหยวนตอบอย่างหน้าด้าน ๆ “ท่านก็เป็นสุนัขจิ้งจอกเหมือนกันไม่ใช่หรือ? ท่านยังมีหางสุนัขจิ้งจอกตั้งเจ็ดหางเลย”

จ้าวอู่เจียงถามต่อ “งั้นข้าขอลูบหางของเจ้าหน่อยได้หรือไม่?”

กู้เหนียนหยวนตอบ “ถ้าอย่างนั้นท่านก็ต้องยอมให้ข้าลูบหางของท่านด้วยสิ”

จ้าวอู่เจียงหัวเราะพลางถามว่า “ด้านหน้าหรือด้านหลัง?”

กู้เหนียนหยวนได้ยินนก็กระดากนัก นางเตะเตียงด้วยขาเล็ก ๆ ของนางสองสามที แล้วพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า

“เจ้าเริ่มพูดจาไม่เหมาะสมอีกแล้ว”

จ้าวอู่เจียงคว้าแขนของนางไว้ ดึงนางเข้ามาในอ้อมกอดของเขา พร้อมกับดึงเสื้อผ้าของนาง

กู้เหนียนหยวนม่ทันตั้งตัว ร้องออกมาด้วยความตกใจและเขินอาย “โอ๊ย เจ้ากำลังทำอะไร?”

จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้านาง กู้เหนียนหยวนโตขึ้นมากแล้ว ยังไม่ทันที่เขาจะถอดเสื้อผ้าออกก็เหมือนว่าจะหนักอึ้งจนแทบฉีกผ้าออกมาเองแล้ว

เขาแกล้งส่งนิ้วไปสัมผัสก้อนหนักอึ้งโดยไม่ตั้งใจ กู้เหนียนหยวนส่งเสียงครางเบา ๆ

จ้าวอู่เจียงออกสั่ง “กางแขนออก”

กู้เหนียนหยวนทั้งอายทั้งไม่เต็มใจ จ้าวอู่เจียงหรี่ตา เแล้วเขี่ยรักแร้ของนาง กู้เหนียนหยวนหัวเราะคิกคัก เสียงอ่อนหวาน ร่างกายบิดไปมา ชายหนุ่มเลยฉวยโอกาสจับแขนของนางไว้ แล้วดึงเสื้อชั้นในออกตามแขน

หลังจากถอดเสื้อชั้นในออกแล้ว เมล็ดบัวสีขาวอมชมพูก็ปรากฏสู่สายตา เมล็ดบัวเนื้อนุ่มบางเบาราวกับปีกจักจั่นสีแดงเข้มทาบทับบนหิมะก้อนนุ่มนวล

กู้เหนียนหยวนใช้มือทั้งสองปิดหน้าอกไว้ มองดูจ้าวอู่เจียงด้วยสายตาน่าสงสาร ราวกับว่านางเป็นสาวน้อยที่กำลังจะถูกสามีรักอย่างรุนแรง แต่ก็แฝงไว้ด้วยเสน่ห์ที่ทั้งปฏิเสธและเชื้อเชิญ

สายตาที่เปี่ยมด้วยชีวิตชีวานี้ทำให้หัวใจของจ้าวอู่เจียงหวั่นไหว เขาบีบแก้มของกู้เหนียนหยวนเบา ๆ แล้วหัวเราะพลางกล่าวดุเบา ๆ “เป็นอะไรไป? เมื่อครู่ไม่ยอม ตอนนี้รอไม่ไหวแล้วหรือ?”

กู้เหนียนหยวนไม่มัวอายแล้ว เอ่ยน้ำเสียงอ่อนหวาน “จ้าวอู่เจียง ท่านรีบรับตัวข้าไปเถิด”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน