ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1092

บทที่ 1092 เจ้าจะทำอะไรกับพระมารดาของข้า?

โลงศพใต้ท้องฟ้าดาวพราวยังคงนิ่งสนิทไม่ขยับเขยื้อน

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลู่จงวางสองนิ้วไว้ที่หว่างคิ้ว คิ้วยาวสั่นไหว ปากพึมพำบทสวด

โซ่ตรวนที่พันรัดอยู่บนโลงศพส่งเสียงดัง

หลู่จงประกบนิ้วทำดรรชนีกระบี่แล้วฟัน

โซ่ตรวนและโลงศพไม่มีความเคลื่อนไหว แต่หลู่จงกลับกระอักเลือด

เขาหัวเราะร่า หลายพันปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้รับบาดเจ็บ ไม่เคยคิดว่าวันนี้เพื่อเปิดโลงศพของพี่ชายค้นหาสมบัติล้ำค่า กลับได้รับบาดเจ็บไม่เบา

กาลเวลาช่างยาวนาน พี่ชายตายไปหลายหมื่นปีก่อน ร่างดับจิตสลาย ไม่เคยคิดว่าพลังอำนาจที่หลงเหลืออยู่จะยังคงแข็งแกร่งเพียงนี้

แม้ว่าเขาหลู่จงจะอยู่ในขั้นสูงสุดของจอมจักรพรรดิแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจต้านทานพลังอันยิ่งใหญ่ที่หลงเหลืออยู่ได้

นี่คือพี่ชาย ชายผู้ที่ข่มขวัญทุกเผ่าพันธุ์ ทำให้สรรพสิ่งทั้งหลายในใต้หล้ายินดีก้มหัวเรียกขานว่าเทพ!

“ท่านหลู่ ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่” กิเลนถามด้วยความกังวล

“ไม่เป็นไร”

แขนเสื้อยาวของหลู่จงพลิ้วไหว จากในแขนเสื้อมีแผ่นกระดาษวาดภาพบินออกมาทีละแผ่น แผ่นกระดาษเหล่านั้นเหมือนกับกระดาษเงินกระดาษทองที่ชาวบ้านใช้ไหว้ผู้ล่วงลับ มันลุกไหม้ขึ้นและเต้นระบำรอบโลงศพอย่างสง่างาม

จากนั้นหลู่จงก็ใช้มือใหญ่กดลงบนฝาโลง พยายามจะเปิดฝาโลงออก

ปัง…

ใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เสียงดังขึ้น มุมหนึ่งของโลงศพถูกเปิดออก พลังอันมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากภายในโลงศพ กวาดไปทั่วชั้นที่เก้าของหอคุมปีศาจในชั่วพริบตา

ร่างของหลู่จงและร่างของกิเลนไม่อาจต้านทานพลัง ถูกผลักกระเด็นออกไปจากหอคุมปีศาจ กระแทกเข้ากับผนังห้องหนังสือของหลู่จงอย่างแรง กระดาษวาดภาพปลิวว่อน เปลวเทียนสั่นไหว

หลู่จงผมเผ้ายุ่งเหยิง ไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกและปาก ยื่นมือคว้าหอคุมปีศาจบนโต๊ะหนังสือที่กำลังโคลงเคลง ทว่าช้าไปหนึ่งก้าว หอคุมปีศาจร่วงหล่นลงพื้น แตกกระจาย พลังปีศาจและพลังวิญญาณแผ่ซ่านไปทั่วห้องหนังสือ อาละวาดไปทั่วตระกูลหลู่

……

จ้าวอู่เจียงสั่นสะท้าน ความรักเอ่อล้นไปทั่วร่างของเซวียนหยวนจิ้ง

แล้วจู่ ๆ เขาสัมผัสได้ถึงถึงกระแสเย็นวาบหนึ่งที่พุ่งขึ้นมาจากก้นกบ ตรงดิ่งไปยังกระหม่อม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน