ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1126

บทที่ 1126 ภัยพิบัติที่มาบรรจบ

ในฐานะคนจากดาวสีน้ำเงินที่เคยอ่านนิยายและดูละครมามากมายก่อนข้ามมิติ

จ้าวอู่เจียงรู้ดีถึงแบบแผนบางอย่าง

เมื่อไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรก็อ้างกลศาสตร์ควอนตัม

เมื่อสไตล์แปลกประหลาดก็อ้างโลกเสมือน

เมื่ออธิบายไม่ได้ก็อ้างการข้ามเวลา

เมื่อไม่เข้าใจการจับคู่สีก็อ้างไซเบอร์พังก์

เมื่อจินตนาการไม่พอก็อ้างจักรวาลคู่ขนาน

เมื่อภาพดูล้าสมัยก็อ้างว่าต้องการความย้อนยุค

ส่วนในนิยายแฟนตาซีและนิยายเซียน โลกที่เกี่ยวข้องกับเทพเซียนปีศาจมารเช่นนี้ตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดมักจะเป็นวิถีสวรรค์เสมอ

ดังนั้นตอนนี้ เมื่อจีปออิงที่กำลังมึนเมาพูดออกมาว่า ภัยพิบัติในยุคโบราณก็คือวิถีสวรรค์ต้องการทำลายล้างผู้คน ความรู้สึกแรกในสมองของจ้าวอู่เจียงก็คือ ช่างเป็นเรื่องที่ซ้ำซาก

ซ้ำซาก ช่างซ้ำซากเหลือเกิน ซ้ำซากจนทนไม่ไหว

คำพูดของเขาก็มีเหตุผลอยู่บ้าง จ้าวอู่เจียงไม่อาจหักล้างความคิดในใจได้

ความจริงแล้วเขาก็คิดมาตลอดว่าภัยพิบัติในยุคโบราณนั้นคืออะไรกันแน่

ตามเส้นทางในอนาคตที่เขารู้มา เขาจะต้อง “บังเอิญ” ย้อนกลับไปในอดีต และจะต้องตายในภัยพิบัตินั้นอย่างแน่นอน

เบาะแสเกี่ยวกับภัยพิบัติในยุคโบราณที่เขารู้มีสองอย่าง หนึ่งคือมือยักษ์ทำลายล้างโลก สองคือภัยพิบัตินั้นไม่ได้ถูกเอาชนะ แต่กลับหายไปอย่างกะทันหัน

โดยเฉพาะเบาะแสที่สองที่เขาได้รับจากปากของราชครูจางซวีคุน ได้พลิกความเชื่อแรกของเขาที่คิดว่าเป็นวิถีสวรรค์ทำลายล้างโลก

ถ้าเป็นวิถีสวรรค์ทำลายล้างโลกจริง เหตุผลคืออะไร? ต้องมีเหตุผลสักอย่างสิ?

แล้วทำไมภัยพิบัติถึงหายไปกะทันหัน? ทำลายล้างโลกไปครึ่งเดียวแล้ววิถีสวรรค์ต้องกลับไปกินข้าวหรือ?

ในใจของจ้าวอู่เจียงภัยพิบัติในยุคโบราณไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับวิถีสวรรค์

แต่ต่อมาจ้าวอู่เจียงได้ยินข่าวที่ทำให้ใจเขาสั่นสะท้าน

เนื่องจากเขาอยู่ใกล้กับรัชทายาทจีปออิงมากที่สุด เขาได้ยินเสียงพึมพำเบา ๆ คลุมเครือของจีปออิง

“ภัยพิบัติ…กำลัง…จะกลับมาอีกครั้ง…”

“ปัง!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน