ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1136

บทที่ 1136 ความลับเบื้องหลังร่างอมตะ

ภายในห้องหนังสือ

องค์ชายรองจีปอทงยื่นถ้วยชาร้อนให้น้องชายของตน พลางปลอบประโลมว่า

“ปอฉาง เรื่องอันเฟย เจ้าอย่าเศร้าโศกนักเลย”

จ้าวอู่เจียงรับถ้วยชาร้อนมาถือไว้ นั่งอยู่บนเก้าอี้ ท่าทีเศร้าโศกและหดหู่ อีกทั้งยังเหม่อลอ ราวกับว่า การจากไปของพระมารดาได้ปลดเกราะความดุดันและสง่างามในยามปกติของเขาออกไป

“พี่รอง ท่านบอกว่าจะคลายความสงสัย จะคลายความสงสัยอะไรหรือ?” จ้าวอู่เจียงมองจีปอทง แววตาคมกริบ

“เจ้าคงมีความสงสัยในการตายของอันเฟยใช่หรือไม่?”

จีปอทงรูปร่างกำยำ เป็นชายร่างใหญ่ทีท่าทางเหมือนจะหยาบกร้าน แต่ยามนี้เขามีแววตาซับซ้อนและน้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้เหมือนพี่ชายที่ห่วงใยน้อง ๆ มากกว่า ไม่เหลือเค้าของคนที่มีข่าวลือว่าอารมณ์แปรปรวนและมักใช้ความรุนแรง

“และในใจเจ้าคงมีการคาดเดาบางอย่าง แต่ไม่มีหลักฐาน จึงไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จ” จีปอทงกล่าว

“เกาหยวนจู่ตายแล้ว เจ้าคงไปสืบมาแล้ว

และร่างของอันเฟยก็หายไปด้วย”

“พี่รองต้องการจะบอกอะไรหรือ?” จ้าวอู่เจียงถามทั้งที่รู้คำตอบ ทำราวกับความเศร้าโศกจะทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการคิดไปชั่วขณะ

จีปอทงถอนหายใจเบา ๆ

“เสด็จแม่ข้าสิ้นพระชนม์กะทันหันในวังหลวง ร่างของนางถูกเกาหยวนจู่นำไป”

“หลังจากนั้น ในวังหลังก็มีข่าวลือว่าการสิ้นพระชนม์ของเสด็จแม่ข้าเกี่ยวข้องกับอันเฟยผู้เป็นเสด็จแม่ของเจ้า”

“ตอนนี้อันเฟยก็สิ้นพระชนม์กะทันหัน และเกาหยวนจู่ก็ตายไปอีกคน”

“พี่รองต้องบอกเจ้า พวกเขาทั้งหมดล้วนเสียชีวิตด้วยเรื่องเดียวกัน”

จ้าวอู่เจียงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แววคาหนักอึ้ง

“มันเกี่ยวข้องกับร่างอมตะ” จีปอทงเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขาค่อย ๆ มีประกายสีทองวาบขึ้น

จ้าวอู่เจียงดวงตาฉายแววหนักอึ้งกว่าเดิม

ครั้งนี้เขาไม่ได้แกล้งทำ

อันเฟยเคยเตือนว่าห้ามใช้ร่างอมตะอีก แต่ตอนนี้จีปอทงกลับไม่ลังเลที่จะเปิดใช้ร่างอมตะต่อหน้าเขา

ร่างอมตะถูกเปิดใช้บนร่างของจีปอทง เขายิ้มอย่างขมขื่น

“พระมารดาของพวกเราล้วนถูกปิดปากเพราะบังเอิญล่วงรู้ความลับเบื้องหลังร่างอมตะของราชวงศ์ต้าโจว”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน