ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 116

บทที่ 116 เจียงเมิ่งลี่

สตรีผู้นั้นฟันกระบี่ด้วยความเยือกเย็น นางมั่นใจว่าคนธรรมดาไม่มีทางหนีการโจมตีครั้งนี้ได้เด็ดขาด

แต่นางลืมไปเลยว่าตนเองกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส พละกำลังจึงเสื่อมถอยลงไปมากทีเดียว

จ้าวอู่เจียงขยับเท้าเล็กน้อย แล้วเบี่ยงตัวหลบคมกระบี่ ก่อนจะใช้นิ้วมือดีดกระบี่ของอีกฝ่ายออกไป จนได้ยินเสียงดังเคร้ง พลางพูดยิ้ม ๆ ว่า

“ไม่ทราบว่าแม่นางถูกคนรักทอดทิ้งหรือ เจ้าจึงได้ใช้ข้าเป็นที่ระบายอารมณ์เช่นนี้? ไม่อย่างนั้นจะมีเหตุผลใดอีกเล่าให้อยากสังหารชายหนุ่มที่หล่อเหลาที่สุดในโลก?”

“เจ้า!” สตรีชุดขาวชักสีหน้าด้วยความโมโห นางยอมรับก็ได้ว่าบุรุษชุดดำตรงหน้าผู้นี้มีหน้าตาค่อนข้างหล่อเหลา แต่คำพูดคำจาของเขายั่วโมโหนางมากเกินไป นางจึงยกมือขึ้นและควงกระบี่โจมตีอีกครั้ง

แต่นั่นทำให้บาดแผลบนหน้าอกกระทบกระเทือน ความเจ็บปวดแสนสาหัสแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย นางกระอักเลือดออกมาคำโต ก่อนที่จะเป็นลมหมดสติล้มลงไป

จ้าวอู่เจียงยืนตกตะลึง รีบเข้าไปช้อนรับร่างระหง เมื่อตรวจสอบลมหายใจและชีพจรเรียบร้อยแล้ว เขาก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะอุ้มสตรีชุดขาวขึ้น และรีบวิ่งเข้าไปในส่วนลึกของจวนที่พักอย่างรวดเร็ว

…

จ้าวอู่เจียงวางร่างของสตรีชุดขาวลงบนเตียง ในเวลานี้ อาภรณ์สีขาวถูกย้อมด้วยโลหิตจนกลายเป็นสีแดงเกือบทั้งหมด ทำให้ใบหน้าของนางซีดขาวมากขึ้น

เข็มเงินฝังลงไปตรงตำแหน่งหัวใจของหญิงสาว เพื่อทำการห้ามโลหิตก่อนเป็นลำดับแรก

หลังจากนั้น จ้าวอู่เจียงก็ฉีกเสื้อของนางออก เปิดเผยให้เห็นถึงเสื้อชั้นในที่เต็มไปด้วยคราบเลือด

เสื้อชั้นในบริเวณตำแหน่งเดียวกับหัวใจนั้นปรากฏรอยขาดและบาดแผลที่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ชายหนุ่มเอื้อมมือหมายปลดเสื้อชั้นในเพื่อตรวจสอบบาดแผลโดยละเอียด การช่วยชีวิตคนสำคัญที่สุด และเขาก็ไม่ใช่คนมารยาทดีอะไรอยู่แล้ว

แต่ไม่ทันได้ทำตามความคิด ข้อมือจ้าวอู่เจียงกลับถูกมือเรียวบางคว้าจับเอาไว้ ปรากฏว่าสตรีชุดขาวฟื้นขึ้นมาแล้ว ใบหน้าของนางยังซีดขาวยิ่งกว่ากระดาษ แต่ดูเหมือนว่านางยังมีแรงพอจะจ้องมองเขาด้วยความโกรธแค้น

“เจ้าคนชั่ว เชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถหักมือเจ้าได้?”

“เช่นนั้นเจ้าอยากมีชีวิตอยู่หรืออยากตายเล่า?” จ้าวอู่เจียงถามกลับไปอย่างเยือกเย็น

สตรีชุดขาวตกตะลึง

“ผู้ที่ทำร้ายเจ้าจนได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ต้องเป็นยอดมือกระบี่อย่างแน่นอน กระบี่ของเขาสร้างบาดแผลกินลึกลงไปในร่างกายของเจ้า และมันกำลังทำลายหัวใจของเจ้าอยู่ หากเจ้าไม่ให้ข้าช่วยในตอนนี้ เจ้าก็จะต้องตายอย่างแน่นอน” มือใหญ่ของจ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ยื่นเข้าไปหานางอีกครั้งอย่างเชื่องช้า พลางเขาสั่งด้วยเสียงแข็งกร้าวว่า

“อย่าขยับ!”

สตรีชุดขาวมีท่าทางไม่แน่ใจ แต่ในที่สุดนางก็ยอมปล่อยมือจ้าวอู่เจียงแต่โดยดี

จ้าวอู่เจียงเปิดดูเสื้อชั้นใน ปรากฏภูเขาหิมะสองลูก บนยอดแต่ละลูกประดับบุปผาตูมสีชมพูงดงาม ชายหนุ่มรีบละสายตาไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว นิ้วมือของเขาสำรวจบาดแผลที่กินลึกลงไปพอสมควรอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน