ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1184

บทที่ 1184 คิดมากแต่พูดน้อย

“ช่างหนาวจริง ๆ”

จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่ข้างเตาผิง ฟังข่าวที่หลินอวี่นำมาบอก พลางพยักหน้าไปเรื่อย ๆ

ข่าวแรกคือ เสนาบดีกรมพิธีการและเสนาบดีกรมพิธีการที่เพิ่งว่างงานได้ไม่กี่วัน ร่วมกันสอบถามเรื่องการแต่งงานกับเผ่าจิ้งจอกเทียนเยว่แห่งดินแดนหลิงซี

เช่น ชุดแต่งงานในวันมงคลมีข้อกำหนดพิเศษหรือไม่ ขั้นตอนใดที่ต้องตัดออกหรือเพิ่มเติม มีญาติสนิทมิตรสหายพิเศษที่จะมาเยือนราชวงศ์เซียนต้าโจวหรือไม่

เรื่องยุ่งยากเหล่านี้ นอกเหนือจากพิธีการที่ต้องคงไว้แล้ว ล้วนเป็นการจัดการส่วนตัวขององค์ชายสี่

ในราชวงศ์เซียนต้าโจว องค์ชายทุกพระองค์สามารถเลือกกำหนดรูปแบบเฉพาะของตนเองได้ ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ขัดต่อพิธีการ

“ขั้นตอนไหนที่ตัดออกได้ก็ตัดออกไปเสียเถอะ” จ้าวอู่เจียงจิบน้ำชาร้อน

ชานี้เป็นชาที่ขโมย… เอ่อ… หยิบมาจากอารามอู๋เหวย

ตอนนั้นเขาบ่นว่าชานี้เก็บไว้นานแล้ว แต่ชานี้ไม่ใช่ชาธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อดื่มแล้วรู้สึกสดชื่นโปร่งเบา ทำให้ทั้งร่างกายสบายขึ้นมาก

เขาคิดถึงรสชาตินี้มาหลายวัน จึงฉวยโอกาสในวันพิธีบูชาบรรพบุรุษ แอบหยิบติดมือมาบ้าง

“ทำทุกอย่างให้เรียบง่าย” หลินอวี่พยักหน้าอย่างจริงจัง จดจำไว้ในใจ

แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าบางทีองค์ชายอาจไม่ชอบนางลั่วอวี่หลิงแห่งเผ่าจิ้งจอกเทียนเยว่กระมัง

แต่เมื่อคิดดูแล้ว แม้หลัวอวี่หลิงจะมีรูปโฉมงดงาม แต่ก็มีรูปร่างเล็กบอบบาง ไม่ได้อวบอิ่ม เมื่อเทียบกับสตรีงามทั้งหลาย…

หลินอวี่กระแอมสองที รีบตัดความคิดฟุ้งซ่านของตนเอง

เขาคิดว่าเหตุผลที่แท้จริงน่าจะเป็นเพราะตระกูลจิ้งจอกเทียนเยว่เมื่อเทียบกับราชวงศ์เซียนต้าโจวแล้ว มีอำนาจน้อยเกินไป ไม่คู่ควรกับองค์ชายของพวกเขา

หากเปลี่ยนเป็นเผ่าจิ้งจอกชิงชิว ซึ่งเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาเผ่าจิ้งจอกและเผ่าปีศาจ คงจะดีกว่านี้มาก

ที่องค์ชายตกลงรับการแต่งงานครั้งนี้ คงเป็นเพราะเผ่าจิ้งจอกเทียนเยว่ได้โอกาสนี้มาจากราชครู องค์ชายคงเห็นแก่ราชครู ไม่ใช่เผ่าจิ้งจอกเทียนเยว่

หลินอวี่รายงานเรื่องที่สองต่อองค์ชายของตน

เรื่องที่สอง คือรัชทายาทเชิญองค์ชายไปพบที่ตำหนักบูรพาในคืนนี้ เพื่อหารือเรื่องการช่วยบริหารราชการ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน