ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1195

บทที่ 1195 เจ้าอายุเท่าไรกัน?

“มาอีกแล้วหรือ?” หัวใจของจีปออิงสั่นไหว รู้สึกหวั่นใจ

ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก หยางปิ่งเอินและอีกสองคนก็เริ่มทะเลาะกันอีกครั้งตามคาด

ครั้งนี้แม้จะนำอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับปฐพีออกมา แต่ทั้งสามคนก็ยังคงแย่งชิงกันเพื่อครอบครองเมล็ดบัวสองเมล็ด

ไม่ใช่ว่าคุณค่าของเมล็ดบัวจะสูงกว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์นี้

พวกเขาแย่งชิงเมล็ดบัว ไม่ใช่เพราะคุณค่าของตัวเมล็ดบัวเอง แต่เป็นเพราะสิ่งที่เมล็ดบัวมอบให้ต่างหาก

ผลงานสูงสุด!

สิ่งที่พวกเขาแย่งชิงคือความดีความชอบ เป็นเรื่องของศักดิ์ศรี!

จ้าวอู่เจียงแสดงสีหน้าขำขันอย่างจนปัญญา ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ

ดูเหมือนเขาจะจนปัญญา แต่ความจริงแล้วทุกอย่างอยู่ในการคาดการณ์ของเขา

อันดับแรก เขาขัดจังหวะคำพูดของรัชทายาท บังคับให้ตัวเองได้เป็นคนดีก่อน

ดูสิ พวกเจ้าทะเลาะกันเพราะมีเมล็ดบัวแค่สองเมล็ด แต่ตอนนี้ข้านำอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ด้อยไปกว่าเมล็ดบัวออกมา พวกเจ้าก็ยังทะเลาะกัน

ข้าได้ทำตัวเป็นคนดีแล้ว แต่พวกเจ้ายังเป็นเช่นนี้ ข้าจะทำอย่างไรได้? ข้าก็จนปัญญาเหมือนกัน

แต่จ้าวอู่เจียงเข้าใจดี อย่าว่าแต่เขาจะหยิบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับปฐพีออกมาสักอัน วันนี้ต่อให้เขาหยิบเมล็ดบัวเต๋าออกมาอีกหนึ่งเมล็ด คนทั้งสามก็จะต้องแย่งชิงเมล็ดทั้งสองเมล็ดนั้นอยู่ดี

เพราะอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เขาหยิบออกมาในตอนท้ายนั้น มีความหมายว่าเป็น ‘การชดเชย’ ส่วนเมล็ดบัวสองเมล็ดที่หยิบออกมาก่อนหน้านั้น มีความหมายว่าเป็น ‘รางวัล’ เป็น ‘สิ่งที่สมควรได้รับ’

ทั้งสามคนล้วนรักเกียรติยศชื่อเสียง ระหว่างทั้งสามคนก็มีความขัดแย้งกันอยู่ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมเสียหน้าในเรื่องนี้

ในขณะเดียวกัน จังหวะที่จ้าวอู่เจียงขัดจังหวะองค์รัชทายาทที่กำลังจะใช้วิชาก็สำคัญมาก

องค์รัชทายาทได้แสดงบารมีของตนออกมาก่อนหน้านี้แล้ว ทั้งสามคนก็ให้เกียรติหยุดการต่อสู้ลง

และหลังจากนั้นองค์รัชทายาทก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนใจกว้าง เพื่อรักษาภาพลักษณ์ที่ตนสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้

จ้าวอู่เจียงขัดจังหวะการใช้วิชาและรับช่วงต่อในตอนนี้ จุดชนวนความโกรธระหว่างทั้งสามคนอีกครั้ง ทำให้องค์รัชทายาทไม่สามารถใช้บารมีมากดข่มการโต้เถียงครั้งนี้ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน