ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1196

บทที่ 1196 หากมีคนอยากอวดดี

จ้าวอู่เจียงและซูเสี่ยวเหยาใช้วิธีเดียวกัน

พูดอ้อมแอ้มไปมา

หลังจากที่ซูเสี่ยวเหยาได้เตือนสติทั้งสามคนที่กำลังโต้เถียงกันอยู่ จ้าวอู่เจียงก็รู้ว่าไม่ควรปล่อยให้หัวข้อสนทนานี้พาดพิงมาถึงตน

แม้ทุกคนจะรู้ว่าเขาเป็นคนยุยงปลุกปั่น

แต่รู้ก็แค่รู้ ไม่มีใครกล้าพูดออกมาตรง ๆ เพราะไม่มีใครทำอะไรเขาได้

เป้าหมายของเขาก็บรรลุแล้ว นั่นคือการทำให้ความขัดแย้งระหว่างทั้งสามคนขยายวงกว้างขึ้น

ความขัดแย้งนั้นเป็นหนึ่งในเมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชัง เมื่อขยายใหญ่ขึ้น มันก็จะหยั่งรากและแตกหน่อเอง

แต่เพื่อยุติหัวข้อสนทนานี้ จ้าวอู่เจียงจึงเลือกที่จะแสร้งทำตัวเจ้าชู้ ถามหญิงสาวผู้ฉลาดหลักแหลมคนนี้ว่าอายุเท่าไรแล้ว

ส่วนหญิงสาวที่ไม่อยากตอบก็ใช้วิธีเดียวกัน สั่งให้นักดนตรีบรรเลงเพลงดังก้องท้องพระโรง แล้วแสร้งถามอย่างงุนงงว่าไม่ได้ยินว่าจ้าวอู่เจียงพูดอะไร

คำพูดของจ้าวอู่เจียงนั้น ขุนนางที่เหลือต่างได้ยินชัดเจน พวกเขาพากันมองมาด้วยความประหลาดใจ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นทันที

แต่เสียงดนตรีกลบเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขา จนทำให้ในท้องพระโรงเกิดความสงบที่แปลกประหลาดขึ้นชั่วขณะ

ซูเสี่ยวเหยาแค่นเสียงเย็นชาอยู่ในใจ องค์ชายสี่มีฝีมืออยู่บ้าง ทั้งเข้าใจกลยุทธ์แบบเปิดเผยและชำนาญการวางแผนลับ ๆ แต่เจ้าชู้เกินไป ทั้งยังไร้ซึ่งความสามารถ นางจึงไม่อยากสนใจเขาเลยจริง ๆ

นางโบกมือซ้ายเบา ๆ พวกนักดนตรีค่อย ๆ หยุดเล่น ภายในท้องพระโรงก็กลับมาวุ่นวายอีกครั้ง

ซูอวิ๋นเหยาสบตากับซูเสี่ยวเหยา เขาเข้าใจความหมายของนาง จึงกระซิบถามรัชทายาทจีปออิงด้วยเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคน

จีปออิงมองจีปอฉางที่กำลังดื่มสุราอย่างเก้อเขินหลังจากถามคำถามแต่ไม่ได้คำตอบ แล้วพยักหน้าช้า ๆ

ซูอวิ๋นเหยาได้รับคำตอบแล้วก็รู้สึกเยาะหยันในใจ

ไม่ได้เยาะหยันรัชทายาท แต่เป็นอิ้นอ๋อง

เมื่อครู่เขาได้ยินชัดเจน จีปอฉางคิดจะเกี้ยวน้องสาวของเขาหรือ?

ช่างเป็นคางคกอยากกินเนื้อหงส์!

ต่อไปจีปอฉางจะต้องได้อับอายแน่!

รัชทายาทจีปออิงมองซูเสี่ยวเหยา หลังจากซูเสี่ยวเหยาพยักหน้า จีปออิงก็กระแอมเบา ๆ ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนพลางกล่าว

“ฤดูหนาวอากาศเย็น การดื่มสุราช่วยให้ร่างกายอบอุ่น แต่ข้ารู้สึกว่ายังขาดอะไรบางอย่าง”

“การดื่มสุราและถกเถียงเรื่องราวเช่นนี้ ย่อมน่าเบื่อ ขาดความสนุกสนาน”

“ไม่ทราบว่าทุกท่านมีข้อเสนอแนะดี ๆ ที่จะช่วยให้พวกเราคลายฤทธิ์สุราและสนุกสนานกันบ้างหรือไม่?”

แขกเหรื่อทั้งหลายต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์

“ฝ่าบาท ข้ามีข้อเสนอแนะเล็กน้อย” ซูอวิ๋นเหยาหยัดอกขึ้นพลางเอ่ยแทรก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน