ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1233

บทที่ 1233 ฉลาดและรู้ความ

เวลาหนึ่งถ้วยชาผ่านไป

จีปอฉางที่ฟื้นคืนสติแล้วนั่งตัวตรงอย่างเป็นระเบียบบนเบาะรอง ใบหน้าแสดงออกถึงความว่านอนสอนง่าย

เขาได้รับรู้ความจริงบางส่วนจากปากของท่านราชครูผู้เป็นที่เคารพ

ที่แท้จ้าวอู่เจียงผู้แอบอ้างตัวตนของเขานั้น… ถือเป็นหนึ่งในบรรพบุรุษของราชวงศ์เซียนต้าโจว

แม้จะไม่ใช่บรรพบุรุษทางสายเลือด แต่ก็เป็นผู้ที่เคยสร้างคุณูปการให้กับราชวงศ์เซียนต้าโจว เช่นเดียวกับท่านราชครูในอดีตหลาย ๆ ท่าน

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ การที่เขาพ่ายแพ้ให้บรรพบุรุษของเขาเองน่าอับอายหรือไม่ ไม่เลย! จีปอฉางคิดเหม่อลอย ที่แท้จ้าวอู่เจียงผู้ดูหนุ่มแน่นคนนี้ แท้จริงเป็นปีศาจเฒ่า!

ไอ้เฒ่า!

ไม่ ๆ ๆ ท่านบรรพบุรุษ…

แต่เดิมเขาคิดว่าไปปฏิบัติภารกิจชิงสมบัติ ไม่คิดว่าแท้จริงแล้วเขากำลังปฏิบัติภารกิจลับในการเชิญบรรพบุรุษกลับมา…

ที่ท่านพ่อและท่านราชครูมอบภารกิจเช่นนี้ให้เขา ต้องเป็นเพราะให้ความสำคัญกับเขาแน่ ๆ! คิดดูแล้วพวกจีปออิงกับจีปอทงคงไม่รู้เรื่องนี้แน่

น่าแปลกที่ตอนนั้นจ้าวอู่เจียงไม่เอาชีวิตเขา

จีปอฉางเริ่มจินตนาการไปต่าง ๆ นานาเหมือนเคย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าถูกต้อง ราวกับว่าตนได้ล่วงรู้ความลับอันยิ่งใหญ่

“อิ้นอ๋อง นับจากนี้เป็นต้นไป ท่านจงอยู่ที่อารามอู๋เหวย อย่าได้ไปที่ใด จงตั้งใจบำเพ็ญเพียรเถิด”

จางซวีคุนได้จัดการชะตากรรมของจีปอฉางที่จะเกิดขึ้น โดยออกคำสั่งห้ามเคลื่อนไหว กำชับไม่ให้จีปอฉางออกจากอารามอู๋เหวย

จีปอฉางพยักหน้า เมื่อนึกถึงความคาดหวังที่ตนแบกรับไว้จากท่านราชครู ฮ่องเต้ผู้เป็นบิดา และ ‘บรรพบุรุษ’ ผู้เกียจคร้านตรงหน้า เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจ

นี่คือภารกิจยิ่งใหญ่ที่สวรรค์มอบให้เขา

จ้าวอู่เจียงจิบชาร้อนพลางหาว เขาอยากจะกลับไปงีบหลับต่อ

การงีบหลับในฤดูหนาวช่างเป็นความสุขที่สุด

จางซวีคุนส่ายหน้า

จีทังชะงัก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน