ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1239

บทที่ 1239 เลือดที่ติดอยู่ล้างไม่ออก

หมอกยามเช้าค่อย ๆ จางลง สายลมหนาวในฤดูหนาวพัดโชย

หน้าโรงเรียน

แม้ตู๋กูหมิงเยว่จะไม่อยากปล่อยมือ แต่ก็ยังคงสั่นเทาปล่อยมือออก

มู่เชียนเชียนเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวล พยายามจะรับเด็กน้อยเนี่ยนเซี่ย

ทันใดนั้น นางก็ยกมือขึ้นฟาดฝ่ามือไปยังตำแหน่งห่างจากตัวหนึ่งชุ่น

ปัง!

ลำแสงสายหนึ่งผ่านไปในชั่วพริบตา ระเบิดกลายเป็นดอกไม้ไฟที่มองไม่เห็น อากาศสั่นสะเทือน

มู่เชียนเชียนลุกขึ้นยืน ปกป้องทั้งสามชีวิตไว้ด้านหลัง มองไปยังทิศทางที่ลำแสงโจมตีมา

ชิงเอ๋อร์ก็ชักกระบี่ยาวออกมาแล้ว สีหน้าเคร่งเครียดมองไปรอบ ๆ

“มู่เชียนเชียน ข้าขอเตือนเจ้าอย่าเข้าใกล้เด็กคนนี้!”

เสียงที่ผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติดังมา ตามด้วยทิศทางที่มู่เชียนเชียนจ้องมองอย่างโกรธเกรี้ยว ความว่างเปล่าถูกฉีกออกราวกับม้วนภาพ จากม้วนภาพนั้นมีบุรุษในอาภรณ์ยาวสีดำสนิทเดินออกมา

อาภรณ์ยาวของบุรุษผู้นั้นมีรูปแบบเรียบง่าย ปักลายเมฆสีเงินที่พบเห็นได้ทั่วไป

ดวงตาของมู่เชียนเชียนฉายแววโกรธในทันที นางจำได้ว่าผู้มาเยือนเป็นใคร

“ธิดาแห่งพิษแห่งสำนักสามพิษจะลงมือกับเด็กน้อยเช่นนี้ ช่างไร้มารยาทเกินไปแล้ว”

ชายชุดดำผมสยาย มือข้างหนึ่งไพล่หลัง ดวงตาเต็มไปด้วยแววเย้ยหยัน เขาลอยลงมาแตะพื้นเบา ๆ ก่อนค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้

เมื่อได้ยินคำพูดของชายผู้นั้น ชิงเอ๋อร์และตู๋กูหมิงเยว่ต่างแสดงสีหน้าตื่นตระหนก

ตู๋กูหมิงเยว่รีบกอดเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยแน่น พลางถอยหลังไปสองก้าวอย่างงุนงง มองไปทางอาจารย์หญิงแห่งหมู่บ้านตระกูลหลินด้วยความหวาดกลัว

ชิงเอ๋อร์หายใจถี่ขึ้น นางถือกระบี่ไว้ แต่ไม่รู้ว่าควรชี้ไปทางใคร ได้แต่กำไว้แน่น ค่อย ๆ เขยิบเข้าใกล้พี่สาวและเสี่ยวเนี่ยนเซี่ย

มู่เชียนเชียนสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของพี่น้องทั้งสอง นางไม่ได้ขยับตัวมากนัก และไม่ได้อธิบายอะไร แต่จ้องมองชายชุดดำที่เดินเข้ามาใกล้ด้วยความโกรธ ก่อนตวาดว่า

“จูกัดเซี่ยวไป๋เจ้ามาที่นี่ทำไม หรือว่าเจ้าคือศัตรูของพวกนางที่ตามล่าพวกนางมาถึงที่นี่!”

มู่เชียนเชียนจำได้แน่นอนว่าชายที่ชื่อจูกัดเซี่ยวไป๋ผู้นี้เป็นใคร

ตระกูลจูเก๋อแห่งหอวันเป่าการค้าขายกับสำนักต่าง ๆ ทั่วใต้หล้า อีกทั้งจูกัดเซี่ยวไป๋ก็ชอบสร้างกระแสต่าง ๆ นานา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน