ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 124

บทที่ 124 ค่อยเป็นค่อยไป

“แล้วกระหม่อมจะปลดปล่อยด้วยตนเองได้อย่างไร?” จ้าวอู่เจียงเลิกคิ้วขึ้นสูง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“เป็นฝ่าบาทช่วยกระหม่อมปลดปล่อยดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“ข้าจะไปช่วยเจ้าเรื่องนี้ได้อย่างไร?”

“แล้วฝ่าบาทคิดว่าอย่างไรล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”

เซวียนหยวนจิ้งหน้าแดงขึ้นมาในทันใด “ไม่มีทาง ข้ามอบร่างกายให้เจ้าไม่ได้หรอก!”

จ้าวอู่เจียงย่อมรู้ดีว่าการเอาชนะใจฮ่องเต้หญิงไม่ใช่เรื่องง่าย

ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป

“ถึงฝ่าบาทจะมอบร่างกายให้กระหม่อมไม่ได้ แต่ฝ่าบาทยังช่วยเหลือในรูปแบบอื่นได้พ่ะย่ะค่ะ”

…

ยามราตรี

ได้เวลาที่องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่จะเข้ามารับใช้ฮ่องเต้

เซวียนหยวนจิ้งยังคงทำทุกอย่างตามปกติต่อไป นางจัดการใช้ผ้าปิดตาองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่

“ไม่จำเป็นต้องพูดสิ่งใดอีกแล้ว คืนนี้ข้าจะรักเจ้าให้มากที่สุด”

เมื่อสลับตำแหน่งกันเสร็จเรียบร้อย ฮ่องเต้หญิงก็ไปนั่งเขินอายอยู่บนเก้าอี้ เฝ้ามองจ้าวอู่เจียงประคององค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ตรงไปยังแท่นบรรทม บัดนี้ นางยังคงได้กลิ่นน้ำคาวของขันทีหนุ่มบนมือของตนเอง ซึ่งทำให้นางทั้งรู้สึกอับอายและโกรธแค้นในเวลาเดียวกัน

เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วยาม เซวียนหยวนจิ้งรู้สึกปวดไปทั้งแขน

แต่เพื่อความมั่นคงของราชบัลลังก์ นางก็ต้องยอมทน

“เจ้าตัวบัดซบ หากมันทำให้ผู้ใดตั้งครรภ์อีก รับรองว่าได้เห็นดีกันแน่!”

ในเวลาเดียวกันนี้ จ้าวอู่เจียงก็กำลังลูบไล้องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ผู้สวมใส่ชุดเจ้าสาวสีแดง ในห้องมีแสงไฟสลัว เขาจึงมองเห็นใบหน้าเขินอายขององค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ได้อย่างชัดเจน…

หญิงต่างชาติมีความงดงามเช่นนี้นี่เอง!

มิน่าเล่า บรรพบุรุษชาวจีนถึงอยากจะบุกต่างชาตินัก

จ้าวอู่เจียงเริ่มต้นการเดินทางของตนเอง ในช่วงแรกองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ยังมีทีท่าขัดขืนอยู่เล็กน้อย

แต่การฝึกฝนให้ผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบสำหรับจ้าวอู่เจียง

สองชั่วยามผ่านไป สมองขององค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ก็ปลอดโปร่ง ในที่สุดนางก็เข้าใจคำพูดของจ้าวอู่เจียงที่ว่า ฮ่องเต้เป็นบุรุษที่กล้าหาญอย่างถึงที่สุด

เซวียนหยวนจิ้งนั่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้ ๆ กัน ใบหน้าของนางแดงก่ำ กำลังนึกถึงภาพที่ตนเองกำดาบประจำกายของจ้าวอู่เจียง นางทั้งรู้สึกอับอายและโกรธแค้น ปรารถนาจะสังหารจ้าวอู่เจียงให้ถึงแก่ความตายเสียเดี๋ยวนั้น

“เป็นอย่างไร? ข้าไม่ได้โกหกท่านจริงหรือไม่ ฝ่าบาท?” จ้าวอู่เจียงก้าวลงมาจากเตียง พลางก้มกระซิบข้างหู

ในขณะที่จ้าวอู่เจียงเข้ามาประชิดตัว ฮ่องเต้หญิงก็ได้กลิ่นนั้นของขันทีปลอมอีกครั้ง นางทุบหน้าอกจ้าวอู่เจียงอย่างแรง จนชายหนุ่มร้องครางออกมาเบา ๆ ก่อนจะเซถอยหลังไปทำทีราวกับได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?” ฮ่องเต้หญิงรีบเดินเข้าไปหาอย่างตื่นตระหนก

โดยไม่คาดคิด จ้าวอู่เจียงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะคว้าแขนของนางไว้ และดึงเข้าไปในอ้อมกอด

“ปล่อยนะ!”

ฮ่องเต้หญิงกัดฟันพลางส่งเสียงกระซิบ ก่อนจะผลักจ้าวอู่เจียงอย่างแรง หัวใจของนางเต้นระรัวเหมือนกับจะทะลุออกมานอกหน้าอก

นางจ้องมองผ่านความมือไปที่จ้าวอู่เจียงด้วยความโกรธแค้น

แต่เขากลับส่งยิ้มตอบกลับมาหน้าตาเฉย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน