ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 125

บทที่ 125 จอมบงการตัวจริง

เมื่ออันผิงเห็นการตอบรับของเซียวเหยาอ๋อง เขาก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว

“เรียนนายท่าน ตัวอักษรเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความทรงพลัง โดยเฉพาะคำว่าใต้หล้า มีลายเส้นที่เด่นชัดไม่ต่างจากมังกรโผบิน ในขณะที่คำว่าปรารถนาก็มีชีวิตชีวา ประโยคนี้ย่อมแสดงให้เห็นถึงเจตจำนงที่แท้จริงของนายท่านได้อย่างบริสุทธิ์มากเลยขอรับ!”

“ฮ่า ๆๆ ข้าไม่รู้ตัวเลยนะว่าตนเองเก่งกาจถึงเพียงนั้นแล้ว!” เซียวเหยาอ๋องหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ก่อนจะวางแผ่นกระดาษกลับลงไปที่เดิม

“เรียนนายท่าน ข้าน้อยได้รับจดหมายจากคนของเรา เขากล่าวว่าหมายเลขสิบยังคงอยู่ในตำหนักนางสนมขอรับ” อันผิงนำกรอบไม้สำหรับบรรจุแผ่นกระดาษคัดลายมือออกมา เขาอยู่กับนายท่านมานานหลายปีแล้ว จึงรู้ดีว่านายท่านเป็นดั่งบัณฑิตผู้ปราดเปรื่อง

“เช่นนั้นก็ให้หมายเลขสิบรับมือเรื่องทารกในครรภ์ไปเสีย” เซียวเหยาอ๋องยิ้มแย้มอารมณ์ดี แต่ภายในแววตากลับปรากฏความเยือกเย็นยิ่ง

“ขอรับ” อันผิงรับคำด้วยความเคารพ ได้ยินเสียงสายลมเคลื่อนไหวดังขึ้นด้านหลัง เขาไม่ได้ให้ความสนใจสักเท่าไหร่ แต่กลับเริ่มต้นทำการใส่กรอบแผ่นกระดาษคัดลายมือที่มีตัวอักษรคำว่า ‘ปรารถนาให้ใต้หล้าสงบสุข’ อยู่บนนั้น

ในเวลาต่อมา ข้ารับใช้หญิงในชุดสีน้ำเงินอีกคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าประตู

“ผู้ต่ำต้อยคารวะนายท่าน!”

เซียวเหยาอ๋องพยักหน้ารับ เรียกหาให้อีกฝ่ายเดินเข้ามา ข้ารับใช้หญิงผู้มีนามว่าฉีเล่อรีบเดินเข้ามาคุกเข่าข้างเดียวลงเบื้องหน้าเซียวเหยาอ๋อง และรายงานด้วยความกระตือรือร้น

“เรียนนายท่าน ข้าพบที่อยู่ของกระบี่มังกรฟ้าแล้วเจ้าค่ะ!”

“พูดมา!” เซียวเหยาอ๋องขมวดคิ้วเล็กน้อย การกลับมานครหลวงในครั้งนี้ อย่างแรกก็เพื่อกลับมาสำรวจว่าบรรดาขุนนางส่วนใหญ่ยังอยู่ข้างเดียวกับตนหรือไม่ และอีกอย่างก็เพื่อตามแกะรอยหาที่อยู่ของกระบี่มังกรฟ้า

กระบี่มังกรฟ้าบรรจุสุดยอดความลับบางประการเอาไว้ และเขาก็จะปล่อยให้ผู้ใดไปยุ่งเกี่ยวกับมันไม่ได้เด็ดขาด!

“ข้าพบว่ากระบี่มังกรฟ้าถูกนำออกไปประมูลโดยหอการค้าเจียงตู่ และผู้ที่ประมูลมันไปได้ก็คือฉีหลิน ผู้เป็นเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลา สำนักใต้ดินชื่อดังในนครหลวง เขาเพิ่งประมูลไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้เองเจ้าค่ะ!”

“ฉีหลินอย่างนั้นหรือ?” เซียวเหยาอ๋องยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน

“มือกระบี่อันดับที่สิบเอ็ดในยุทธจักร…”

“ทันทีที่นายท่านออกคำสั่ง ข้าก็พร้อมที่จะไปเด็ดศีรษะของฉีหลิน และนำกระบี่มังกรฟ้ามามอบให้แก่นายท่านเจ้าค่ะ!” ฉีเล่อดวงตาเป็นประกายแวววาวด้วยความมุ่งมั่น นางเงยหน้าขึ้นจ้องมองนายท่าน เพียงรอคอยให้นายท่านออกคำสั่งมาเท่านั้น นางพร้อมจะลงมือทันที

“อันผิงไปเตรียมรถม้า ฉีเล่อนำข้อความไปส่งมอบแก่บรรดาท่านผู้เฒ่า” เซียวเหยาอ๋องยังคงพูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ผู้ติดตามทั้งสองคนของเขา อันผิงเป็นคนที่ซื่อสัตย์และมีความมั่นคง ในขณะที่ฉีเล่อถึงแม้ว่านางจะซื่อสัตย์เช่นกัน แต่บางครั้งก็ออกจะประมาทเลินเล่ออยู่ไม่น้อย

เซวียนหยวนอวี้เหิงไม่ชอบความวู่วามของนางนัก

ฉีหลินเป็นมือกระบี่อันดับที่สิบเอ็ดในยุทธจักร ทั้งยังเป็นเจ้าสำนักมังกรเกล็ดศิลา และเขาคือผู้ที่สามารถตั้งหลักในนครหลวงได้อย่างมั่นคง หมายความว่าต้องบ่มเพาะขุมกำลังอยู่ไม่น้อย เซียวเหยาอ๋องต้องการรับทราบข้อมูลเกี่ยวกับคนผู้นี้ให้มากกว่านี้เสียก่อน

เขาจำเป็นต้องใช้สายลับแฝงตัวเข้าไปในกลุ่มสำนักใต้ดิน เพื่อทำความเข้าใจถึงสถานการณ์โดยรวมของนครหลวงให้ดีกว่านี้

ฉีเล่อหัวใจกระตุกวูบ นายท่านมักจะสั่งให้นางทำแต่เรื่องง่าย ๆ เสมอ ส่วนใหญ่แล้วก็ล้วนเป็นภารกิจสังหารพวกมดปลวกชั้นปลายแถว เมื่อได้พบเจอมือกระบี่อันดับที่สิบเอ็ดแห่งยุทธจักรอยู่ตรงหน้าเช่นนี้ ฉีเล่อจึงต้องการจะทดสอบฝีมือของตนเองเสียหน่อยว่า นางแข็งแกร่งอยู่ในระดับใดแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน