บทที่ 1263 ขอให้โลกนี้ไม่มีการพรากจากกันอีก
“ลมพัดเบา ๆ นกน้อยร้องเพลงเบา ๆ ลูกหมาวิ่งช้า ๆ ลูกแมวอมยิ้ม ในห้องเงียบสงัด ลูกน้อยนอนหลับฝัน”
ตู๋กูหมิงเยว่กำลังร้องเพลงกล่อมให้เสี่ยวเนี่ยนเซี่ยนอนหลับ
พวกนางปลอดภัยแล้ว นับตั้งแต่ที่นางได้พบฮ่องเต้ในจวนอิ้นอ๋องในเมืองหลวงของราชวงศ์เซียนต้าโจว นางก็มั่นใจแล้วว่าพวกนางปลอดภัย
เซวียนหยวนจิ้งนั่งอยู่ข้างเตียงอย่างเงียบ ๆ มองใบหน้าน่ารักของเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยด้วยดวงตาอ่อนโยน
การได้พบกับตู๋กูหมิงเยว่และเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยอีกครั้ง ทำให้นางรู้สึกสะเทือนใจอย่างยิ่ง ราวกับเป็นความรู้สึกที่ข้ามภพข้ามชาติ
หลังจากระหกระเหินมานานเช่นนี้ ขณะนี้มีความรู้สึกเลือนราง ราวกับได้กลับไปยังราชวงค์ต้าเซี่ยอันยิ่งใหญ่ในอดีต
เวลาเงียบสงบราวกับน้ำผึ้งข้น ๆ ที่ไหลเอื่อย ภายในห้องเหมือนถูกเคลือบด้วยน้ำตาลชั้นหนึ่ง
แม้ไม่มีบทสนทนาใด ๆ เพิ่มเติม แต่ก็หวานจนทำให้คนรู้สึกอุ่นใจ ทำให้คนรู้สึกมึนเมา
จนกระทั่งเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยห่มผ้าห่มหลับไปอย่างสนิท ตู๋กูหมิงเยว่จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งร่างเห็นได้ชัดว่าเหนื่อยล้าลง
“การเลี้ยงเด็กช่างเหนื่อยจริง ๆ เจ้าลำบากแล้ว” เซวียนหยวนจิ้งกอดตู๋กูหมิงเยว่อกอิ่มปะทะกัน
“คำพูดนี้ควรเป็นจ้าวอู่เจียงเป็นคนพูด แต่เขายังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าไปเที่ยวเล่นที่ไหน”
ตู๋กูหมิงเยว่ถอนหายใจหนัก ๆ ทั้งร่างผ่อนคลายลงอย่างสมบูรณ์ นางกอดเซวียนหยวนจิ้งอย่างอ่อนโยน รู้สึกอุ่นใจยิ่งนัก ความรู้สึกขมขื่นบางอย่างในใจก็ผุดขึ้นมา
“รอให้เขากลับมาแล้วค่อยด่าเขาให้เต็มที่ คนอย่างเขาต้องดุเอาไว้ตลอดเวลา” เซวียนหยวนจิ้งลูบหลังตู๋กูหมิงเยว่เบา ๆ
“อื้ม” ตู๋กูหมิงเยว่ตอบรับเสียงเบา นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าแม้เซวียนหยวนจิ้งจะพูดเหมือนตำหนิ แต่ที่จริงแล้วเป็นห่วงอย่างยิ่ง
จ้าวอู่เจียงยังไม่ได้กลับมาจนถึงตอนนี้ บนเส้นทางคงเจอกับอุปสรรคมากมาย
“คืนนี้อยากกินอะไร?” เซวียนหยวนจิ้งถามเสียงนุ่มอีกครั้ง แต่ไม่ได้รับคำตอบ นางก็ไม่ได้ถามต่อ
นางเพียงลูบหลังตู๋กูหมิงเยว่เบา ๆ เหมือนกับที่ตู๋กูหมิงเยว่เคยกล่อมเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยให้หลับในอดีต
นางรู้ว่าตู๋กูหมิงเยว่คงเหนื่อยล้าจากการเดินทาง โดยเฉพาะความเหนื่อยล้าทางจิตใจ ความหวาดกลัวและกังวลตลอดเวลาได้ทะลุทะลวงขีดความอดทนของตู๋กูหมิงเยว่ไปแล้ว
แต่ด้วยความเป็นมารดา ตู๋กูหมิงเยว่จึงฝืนทนมาจนถึงตอนนี้


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า