บทที่ 1264 ความรู้และการกระทำเป็นหนึ่งเดียว
จ้าวอู่เจียงจูงมือของชิงเอ๋อร์ที่เย็นเฉียบดั่งหยกเย็น เข้ามาในห้อง
เมื่อก้าวเข้าไปในห้อง จ้าวอู่เจียงก็เจอกับสายตาที่เซวียนหยวนจิ้งจ้องมาทันที
เขามองเห็นเสี่ยวเนี่ยนเซี่ยที่หลับสนิทและตู๋กูหมิงเยว่ที่หลับตาพักผ่อน จึงเกาศีรษะอย่างเก้อเขิน
“เจ้าพูดโดยไม่กลัวว่าคนอื่นจะได้ยินก็แล้วไป แต่เจ้าไม่กลัวว่าจะปลุกสองแม่ลูกนี้ให้ตื่นหรือไร?” เซวียนหยวนจิ้งกดเสียงต่ำลง แล้วจ้องมองจ้าวอู่เจียงอย่างดุดันอีกครั้ง
“แค่ก แค่ก…” จ้าวอู่เจียงส่งสัญญาณให้ชิงเอ๋อร์ไปพักผ่อนบ้าง หลังจากเดินทางมาไกล ทั้งหวาดกลัวและกังวล คงเหนื่อยล้าทั้งกายและใจแล้ว
ชิงเอ๋อร์หยิบเก้าอี้มาตัวหนึ่ง นางวางเก้าอี้ไว้ข้างหัวเตียง จากนั้นก็นั่งลงบนเก้าอี้ สองแขนกอดดาบไว้ แล้วหลับตาลงในท่านั้น
จ้าวอู่เจียงค่อย ๆ ดึงดาบออกจากอ้อมกอดของชิงเอ๋อร์ ชิงเอ๋อร์จึงลืมตาขึ้นพร้อมขมวดคิ้ว
จ้าวอู่เจียงพูดอย่างเอ็นดู
“นอนเถิด ข้าอยู่ตรงนี้ ไม่จำเป็นต้องกอดดาบนอน”
“ข้าระวังก็เพราะท่านนี่แหละ” ชิงเอ๋อร์พูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างน้อยใจ แล้วส่งเสียงโกรธเล็กน้อย แต่ไม่ได้พยายามแย่งดาบคืน
“เอ่อ… แค่ก แค่ก… ข้าผิดเอง ข้าผิดเอง…” เสี่ยวจ้าวผู้ต่ำต้อยยอมอ่อนข้อให้
จ้าวอู่เจียงยิ้มอย่างเก้อเขิน
เซวียนหยวนจิ้งจัดให้ตู๋กูหมิงเยว่นอนราบลงอย่างดี ทุกคนในห้องเงียบกริบ ในยามพลบค่ำใกล้ค่ำนี้ ทุกอย่างช่างเงียบสงบและสันติสุข
รอให้ทั้งสามคนเข้านอน
จ้าวอู่เจียงและเซวียนหยวนจิ้งจึงเดินออกจากห้องบรรทม ทั้งคู่สบตากันครั้งหนึ่ง ต่างเห็นว่าอีกฝ่ายมีหลายสิ่งที่อยากพูด
ทั้งสองนั่งอยู่ใต้ชายคา มองท้องฟ้าสีเหลืองอ่อนจาง ๆ ในที่ไกล ๆ เซวียนหยวนจิ้งถามว่า “เรื่องทั้งหมดจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ?”
“ก็ถือว่าใช่” จ้าวอู่เจียงยื่นมือเข้าไปในเสื้อขนสีขาวของเซวียนหยวนจิ้งเพื่อให้ความอบอุ่น พลางสั่นขาเบา ๆ
“หลังจากนี้มีแผนอะไรบ้าง” เซวียนหยวนจิ้งมีความกังวลในแววตา นางยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ชัด แต่จากการเล่าคร่าว ๆ ของชิงเอ๋อร์และตู๋กูหมิงเยว่ที่กลับมา นางพอจะรู้ว่าครั้งนี้ศัตรูที่จ้าวอู่เจียงเผชิญมีพลังมหาศาล เหนือกว่าที่เคยพบมาก่อน
“ภรรยา ลูก และเตียงอุ่น…” จ้าวอู่เจียงหัวเราะเบา ๆ พลางพิงศีรษะบนไหล่ของเซวียนหยวนจิ้ง
“วันแล้ววันเล่า”
“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็ดีนะ…” เซวียนหยวนจิ้งเม้มริมฝีปาก



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า