ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1265

บทที่ 1265 ลงมือปฏิบัติเดี๋ยวนี้!

ความรู้คู่การปฎิบัติ

เซวียนหยวนจิ้งขมวดคิ้ว นึกถึงคนที่จ้าวอู่เจียงมักจะพูดถึงบ่อย ๆ ก่อนจะถามว่า

“คนที่เจ้าเคยพูดถึงคือท่านหวังโส่วอี้หรือ?”

จ้าวอู่เจียงยกมือขึ้นแตะหน้าผากเบา ๆ ก่อนจะแก้ไขว่า “คือท่านหวังหยางหมิงต่างหาก” จากนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

“รู้ ก็คือการรู้แจ้งในวิถีของข้า!”

“ทำ ก็คือการปฏิบัติตามวิถีของข้า!”

“นั่นไม่ใช่เส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่และเส้นทางสู่ความไร้เทียมทานหรอกหรือ?” ดวงตาของเซวียนหยวนจิ้งสั่นไหวชั่วขณะ

เส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่ คือการเข้าใจวิถีของตนเอง

คนที่รู้วิถีของตนเองและมีวรยุทธ์เพียงพอ ก็คือผู้ยิ่งใหญ่

กระบวนการที่ผู้ยิ่งใหญ่แสวงหาวิถี ก็คือกระบวนการก้าวไปสู่สภาวะไร้เทียมทาน

เมื่อการแสวงหาวิถีไปถึงจุดสุดท้ายและได้ควบคุมวิถีไว้ในมือ นั่นก็คือความไร้เทียมทาน

ดังนั้นผู้ยิ่งใหญ่คือผู้รู้แจ้งในวิถี ผู้ไร้เทียมทานคือผู้สำเร็จในวิถี

“ใช้ในการฝึกบำเพ็ญเพียรสามารถเข้าใจได้เช่นนี้” จ้าวอู่เจียงชมอย่างจริงใจ

“สมแล้วที่เป็นสตรีที่ข้าให้ความสำคัญ”

“แต่ว่าการรู้จักหนทางของตัวเอง มีคนไม่น้อยที่รู้ แต่การค้นหาหนทางของตัวเอง และจับหนทางนั้นไว้ในมือตัวเอง เป็นเรื่องที่ยากยิ่งนัก” เซวียนหยวนจิ้งอดไม่ได้ที่จะมีรอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก

“ถูกต้อง”

“ความรู้และการปฏิบัติต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน การรู้นั้นง่าย แต่การทำให้สำเร็จนั้นยากยิ่ง” จ้าวอู่เจียงพยักหน้า

“ดังนั้นตลอดหลายปีมานี้ มีผู้ยิ่งใหญ่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่เคยได้ยินว่ามีผู้แข็งแกร่งขั้นสูงสุดเกิดขึ้น”

“ผู้ที่รู้คือผู้สูงสุด ผู้ที่ทำได้คือผู้ที่ไร้เทียมทาน ส่วนพวกเราคือผู้ที่ยังงุนงง”

“แต่… แต่เจ้าจะทำอย่างไรถึงทำให้ความรู้และการปฏิบัติเป็นหนึ่งเดียวกันได้? มันยากมาก” เซวียนหยวนจิ้งขมวดคิ้ว รู้สึกว่าจ้าวอู่เจียงพานางวนไปวนมา แต่ก็เหมือนได้บอกความลับใหญ่หลวง หากความลับนี้ถูกเปิดเผยออกไป คงทำให้ทั่วทั้งใต้หล้าสั่นสะเทือน

“ข้าเป็นใครเล่า?” จ้าวอู่เจียงถามอย่างจริงจัง ใบหน้าเคร่งขรึม

“เจ้าคือ… จ้าวอู่เจียง?” เซวียนหยวนจิ้งพูดอึกอัก ไม่รู้ว่าทำไมจ้าวอู่เจียงถึงถามเช่นนี้อย่างกะทันหัน

“ข้ายังเป็นใครอีก?” จ้าวอู่เจียงถามอีก

“เทพอสูร…”

“แล้วอะไรอีก?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน