บทที่ 1278 หลินอวี้ฟื้นคืนสติ
ภายในท้องพระโรงมีควันสีเขียวลอยอวล กลิ่นยาที่ซับซ้อนและเข้มข้นแพร่กระจายไปทั่ว
หลินอวี้นอนอยู่บนเตียงนุ่ม ตาปิดสนิท สวมชุดคลุมสีเทา
ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย คิ้วขมวดเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด
ม่านที่ประตูใหญ่ด้านนอกท้องพระโรงถูกเปิดออก บุรุษรูปงามสง่าค่อย ๆ เดินเข้ามา
หมอหลวงและเด็กรับใช้ในท้องพระโรงต่างคำนับทักทาย บุรุษผู้นั้นโบกมือพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน
เมื่อเดินมาถึงข้างกายหลินอวี้ บุรุษผู้นั้นค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่งบนเบาะที่อยู่ข้าง ๆ เขาวางเตาอุ่นมือขนาดเท่าฝ่ามือไว้ข้างเอวของหลินอวี้ หินวิเศษสีฟ้าอ่อนปล่อยแสงจาง ๆ และความอบอุ่นออกมา
“หลินอวี้ ถึงเวลาตื่นแล้ว” บุรุษผู้นั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนเอ่ยด้วยเสียงแหบเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นเสียงที่ทรงเสน่ห์ราวกับอาบไอวสันต์
ข้างกายหลินอวี้ยังมีคนรับใช้อีกหลายคนยืนอยู่ คนรับใช้เหล่านี้ล้วนเป็นคนที่รัชทายาทส่งมา แต่ในตอนนี้พวกเขาไม่กล้าส่งเสียง ได้แต่ก้มหน้า
เปลือกตาของหลินอวี้เริ่มสั่นไหว ใบหน้าทั้งหมดบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด หลังจากผ่านไปสองลมหายใจ เขาก็ลืมตาที่ยังมัวซัวขึ้น
เขามองไปรอบ ๆ อย่างงุนงง มองดูเพดานสำริด ดวงตากวาดมองไปตามแสงเทียนทั้งซ้ายและขวา ศีรษะก็ขยับเล็กน้อย แล้วเอียงหน้า
เขาเห็นใบหน้าที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน
“องค์… องค์ชาย… ค่อก ค่อก…” หลินอวี้ไอด้วยความเจ็บปวดสองครั้ง แขนพยายามยันตัวขึ้นเพื่อคำนับ
องค์ชายกดไหล่ของเขาเบา ๆ พลางส่ายหน้า
“นอนลงเถิด”
“ขอบพระทัยองค์ชาย แค่ก…” หลินอวี้ไอออกมาอย่างหนักหนึ่งครั้ง
จ้าวอู่เจียงเหลือบมองบ่าวน้อยหลายคนที่อยู่ข้างกายหลินอวี้ พวกบ่าวน้อยเหล่านั้นก็เงียบกริบราวกับถูกน้ำค้างแข็ง รีบออกไปยืนห่าง ๆ อย่างรวดเร็ว
“การเดินทางไปมณฑลอู๋ถง เจ้าสร้างความดีความชอบไว้มาก” จ้าวอู่เจียงใช้มือข้างหนึ่งกดที่ข้อมือของหลินอวี้ ถ่ายทอดวิชากำลังภายในเพื่อตรวจสอบระดับอาการบาดเจ็บของหลินอวี้ที่ดีขึ้น
“องค์ชาย นี่คือ… นี่คือสิ่งที่ข้าน้อยควรทำ…” หลินอวี้จ้องมองเพดานทองสัมฤทธิ์ของตำหนัก ดวงตาไม่มีจุดรวมสายตาที่ชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังใจลอย
องค์ชายบอกว่าเขาสร้างความดีความชอบไว้มาก เขาสร้างความดีความชอบอะไร? แน่นอนว่าคงเป็นความดีความชอบในการคุ้มกันพวกตู๋กูหมิงเยว่
นี่ก็ยืนยันทางอ้อมถึงการคาดเดาบางอย่างของเขาก่อนหน้านี้
องค์ชายในตอนนี้ ไม่ใช่องค์ชายคนเดิมแล้ว


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า