ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1279

บทที่ 1279 พี่เขย ได้โปรด…

ฟ้ามืดแล้ว

ภายในห้องนอน จ้าวอู่เจียงกำลังนั่งแช่เท้าอยู่ข้างเตาไฟเล็ก ๆ

เขาสวมเสื้อคลุมหนา ๆ กอดเตาอุ่นมือไว้ในอ้อมแขน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ซ่า ๆ…

น้ำร้อนถูกเทลงในอ่างไม้ อุณหภูมิเพิ่มขึ้นอีกสองสามส่วน

เท้างามคู่หนึ่งยื่นเข้าไปในอ่างไม้ เหยียบหลังเท้าแดงระเรื่อของจ้าวอู่เจียง

จ้าวอู่เจียงได้สติกลับมา เหลือบมองริมฝีปากแดงที่เม้มแน่นของชิงเอ๋อร์แล้วถามว่า

“เจ้ากำลังทำอะไร?”

“ให้ท่านขยับหน่อย” ชิงเอ๋อร์มองด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ถูเท้าซ้ายขวาเข้าหากัน ทำให้น้ำกระเพื่อมขึ้น

ผ่านไปครู่หนึ่ง นางก็เบ้ปาก แล้วส่งเสียงฮึมฮัม

“พี่สาวข้า…#%#%#…#%#”

นางพูดเร็วมาก ราวกับกลัวว่าจ้าวอู่เจียงจะได้ยินชัด ใบหน้างามก็แดงระเรื่อขึ้นอีกสองสามส่วน

“หา?” จ้าวอู่เจียงเหลียวมองด้วยสีหน้าสงสัย ตู๋กูหมิงเยว่เป็นอะไรไป?

“ข้าบอกว่า” ชิงเอ๋อร์สองมือเท้าสะเอว ยืดอกที่อวบอิ่มกว่าแต่ก่อน

“พี่สาวข้า ให้เจ้า#%#%#…#%#”

นางเริ่มต้นด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่แล้วก็หมดแรงลงอย่างรวดเร็ว พูดเสียงเบาราวกับเสียงยุง

“ให้ข้าทำอะไร?” จ้าวอู่เจียงกลอกตาไปมา เขายิ้มพลางกล่าว

“ไม่ใช่ให้ข้านอนเป็นเพื่อนเจ้าหรอกนะ?”

“ฮึ” ชิงเอ๋อร์เบ้ปาก

“เจ้าไม่เต็มใจ ข้าก็ไม่เต็มใจเหมือนกัน

“พี่สาวต้องดูแลเสี่ยวเนี่ยนเซี่ย นางยังบอกว่าข้าก็เป็นคนของเจ้าแล้ว ไม่ควรปล่อยให้เย็นชา…”

“ไม่สู้อะไรเสียหน่อย”

“โธ่… ข้านึกว่าเรื่องอะไรเสียอีก” จ้าวอู่เจียงพูดพลางดึงม้านั่งของชิงเอ๋อร์เข้ามาใกล้อีกนิด

“เอ๊ะ ๆ ข้ายังไม่ได้ตกลงนะ” ชิงเอ๋อร์เบนสายตาไปทางอื่น ใบหน้างามแดงระเรื่อ

“แล้วเจ้ามาทำไม?” จ้าวอู่เจียงมองไปที่ชิงเอ๋อร์อย่างสนใจ

“ข้าจะล้างเท้าเอง” ชิงเอ๋อร์ปากแข็ง ส่งเสียงฮึมฮัมออกมา

“นี่มันไม่ปกติหรือไร?” จ้าวอู่เจียงยักไหล่พร้อมกับกางมือทั้งสองข้าง

“ข้าก็ล้างเท้าบ่อย ๆ ล้างเสร็จแล้วก็ขึ้นไปข้างบน ทำอะไรที่อยากทำ”

“ปล่อยมือข้า” ชิงเอ๋อร์ถูกจ้าวอู่เจียงจับมือทั้งสองไว้ นางพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้น นางหันหน้าหนี ใบหน้าอันงดงามเหนือธรรมดาแดงระเรื่อจนเกือบจะหยดน้ำออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน