ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1286

บทที่ 1286 ข้ารู้สึกผิดหวังในตัวเขามาก

ช่างไร้เดียงสาเสียจริง เฉินตงเซิงผู้นี้ชัดเจนว่ากำลังหมายปองเด็กสาว แต่เด็กสาวกลับคิดว่าเพียงแค่คืนหินวิเศษก็เพียงพอแล้ว

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วพลางส่ายหน้าเบา ๆ เป็นสัญญาณให้หลินอวี้เตรียมลงมือและออกจากที่นี่

“ช่างไร้เดียงสา!” เฉินตงเซิงไม่ได้รับถุงเก็บของ ปล่อยให้มันตกลงบนพื้น เขาหัวเราะเย็นชาพลางกล่าวว่า

“อยากได้ก็เอา อยากให้ก็ให้ เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกัน?”

“หินวิเศษที่เจ้ายืมไป ถ้าจะคืนก็ต้องมีดอกเบี้ยทบต้น ต้องคืนเพิ่มอีกห้าส่วนจึงจะได้!”

“ห้าส่วน?” เด็กสาวกัดริมฝีปากแดงด้วยฟันขาว ที่ไหนกันจะมีดอกเบี้ยที่ทบต้นถึงห้าส่วนในเวลาเพียงครู่เดียว?

“หากคืนไม่ไหว ก็ลองคิดหาวิธีอื่นดู ข้าเป็นคนที่พูดง่ายมาก” เฉินตงเซิงยิ้มกว้างขึ้น พวกชายฉกรรจ์ที่ล้อมอยู่ก็หัวเราะเฮฮาขึ้นพร้อมกัน

ชาวบ้านคนอื่น ๆ ที่มุงดูอยู่ได้แต่กระซิบกระซาบกันโดยที่ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็น

เฉินตงเซิงเป็นหลานชายที่เจ้าเมืองเฉินสือรักใคร่ที่สุด เขาเป็นคนเสเพลที่มีชื่อเสียงในเมืองเทียนอู๋นี้

แม้ว่าเขาจะไม่เคยทำเรื่องอุกอาจอย่างการลักพาตัวหญิงสาวกลางวันแสก ๆ หรือฆ่าคนเผาบ้าน แต่การหาช่องโหว่ในกฎหมายของเมืองเทียนอู๋นั้น เป็นเรื่องที่เขาทำเป็นประจำ

เฉินตงเซิงเป็นคนที่หลงใหลในความงาม มักจะทำเรื่องล่อลวงหญิงสาวอยู่เสมอ

อย่างเช่น ‘ข้าเล่นเสร็จแล้วไม่จ่ายเงิน ก็ไม่นับว่าเป็นการซื้อบริการสินะ’

‘ข้าให้เงินไปแล้ว นี่เป็นความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย จะเรียกว่าบังคับได้อย่างไร?’

เขาเก่งที่สุดในการใช้คำพูดนานาชนิดมาล้างความผิดของตัวเอง

และความผิดเหล่านี้ล้วนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หลังจากนั้นเขามักจะได้รับการให้อภัยจากผู้เสียหาย จึงเป็นธรรมดาที่จะไม่ถูกลงโทษตามกฎหมายของเมืองเทียนอู๋

บัดนี้ เฉินตงเซิงคงกำลังทำเรื่องเช่นนี้อีก

เริ่มจากเลือกหญิงสาวที่มีรูปโฉมงดงาม จากนั้นทำความเข้าใจความต้องการของนาง หาโอกาส ‘ช่วยเหลือ’ นาง แล้วบังคับให้มีความสัมพันธ์ สุดท้ายก็อ้างว่าเป็นความเต็มใจของทั้งสองฝ่าย เขาให้เงินนางแล้ว นางต้องตอบแทนเขา ใช้ข้ออ้างเช่นนี้เพื่อหลบเลี่ยงกฎหมาย

“ข้าอนุญาตให้พวกเจ้าเคลื่อนไหวหรือไม่?” เฉินตงเซิงพบว่าชายเสื้อคลุมสีเทามีท่าทีจะลงมือ ส่วนชายเสื้อคลุมสีดำมีสีหน้าเรียบเฉยจนทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาตวาดเสียงดัง ชายร่างกำยำก็ขยับเข้ามาใกล้ทันที

“ในเมืองเทียนอู๋นี้ ไม่มีใครกล้าไม่สนใจคำพูดของข้า!” เฉินตงเซิงจ้องจ้าวอู่เจียงด้วยความโกรธ สายตาส่งสัญญาณ บ่าวคนหนึ่งก็กำลังจะพุ่งเข้าไปสั่งสอนจ้าวอู่เจียงทั้งสองคน

พอดีกับที่กำลังจะข่มขู่หญิงสาว เขาจะใช้คนทั้งสองเป็นตัวอย่าง เพื่อเพิ่มอำนาจบารมีของตน

เพียะ!

เฉินตงเซิงพูดจบ เขาก็ถูกตบจนลอยออกไปไกลหนึ่งจั้ง ร่างกระแทกพื้นอย่างแรง ถลอกจนมีรอยเลือดบาง ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน