เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1287

บทที่ 1287 ความโอหังที่แตกต่าง

คนที่ก้าวเข้ามาในสนามรบเป็นชายวัยกลางคนในชุดคลุมยาวสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเคร่งขรึมเต็มไปด้วยริ้วรอย

“ท่านลุงกง” เฉินตงเซิงราวกับพบฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเขา รีบวิ่งไปข้างกายชายวัยกลางคน มือกุมใบหน้าที่บวมแดง ชี้ไปที่จ้าวอู่เจียงและหลินอวี้

“ท่านลุงกง ท่านต้องเอาเรื่องให้ข้าด้วย คนแปลกหน้าสองคนนี้มาถึงเมืองเทียนอู๋ แต่ไม่เคยเห็นกฎระเบียบของเมืองเทียนอู๋อยู่ในสายตาเลย”

“หลานเพียงแค่อยากช่วยเหลือหญิงสาวผู้นี้ สองคนนี้ก็เข้ามาแทรกแซงและตบหน้าหลานอย่างแรง”

“การตบครั้งนี้ไม่ใช่แค่ตบที่ใบหน้าของหลานเท่านั้น แต่เป็นการตบใบหน้าของทั้งเมืองเทียนอู๋อย่างสิ้นเชิง เป็นการกระทำที่ไม่เคยเห็นจวนเจ้าเมืองเทียนอู๋อยู่ในสายตาเลย”

ชายที่เฉินตงเซิงเรียกว่าลุงกงมีชื่อจริงว่าหลี่กง เป็นผู้จัดการของจวนเจ้าเมือง และยังเป็นผู้มีพลังจักรพรรดิที่ไม่ธรรมดา ปกติเขามีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับตระกูลเฉิน

หลี่กงเชิดหน้าเล็กน้อย มือข้างหนึ่งไพล่หลัง ท่าทางเย่อหยิ่งและเย็นชา

“ขอให้ทั้งสองท่านอธิบายหน่อย”

หลินอวี้รู้ว่าเจ้านายของเขาไม่สนใจที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเช่นนี้ เขาคิดสักครู่ ถ้าเป็นเจ้านายของเขา จะพูดอย่างไร?

หลังจากหายใจเข้าหนึ่งครั้ง เขาก็กระแอมเบา ๆ แกล้งทำเป็นสงบนิ่ง

“ไม่มีอะไรต้องอธิบาย ความจริงเป็นอย่างไร ในใจเจ้าไม่รู้หรือ?”

น้ำเสียงไม่อาจพูดได้ว่าคล้ายกับจ้าวอู่เจียงอย่างมาก แต่ต้องบอกว่าเกือบจะเหมือนกันทุกประการ

นี่คือผลลัพธ์ที่หลินอวี้พยายามเลียนแบบวิธีการพูดของเจ้านายตัวเอง

“ฮึ! ไม่มีใครกล้ามาอาละวาดในเมืองเทียนอู๋มานานแล้ว ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านมีฐานะอะไร?” หลี่กงชะงักท่าทีอันเย่อหยิ่ง เขาไม่คิดว่าจะมีคนที่หยิ่งยโสยิ่งกว่าเขา

“การอาละวาดจำเป็นต้องพิจารณาฐานะด้วยหรือ?” หลินอวี้แค่นเสียง

“แม้แต่คนที่มีฐานะอย่างเฉินตงเซิง ยังไร้ยางอายทำเรื่องล่อลวงหญิงสาวชาวบ้าน เห็นได้ชัดว่าฐานะไม่สำคัญ”

“ไอ้สารเลว!” เฉินตงเซิงโกรธจนใบหน้าแดงก่ำ ชายชุดคลุมสีเทาผู้นี้ดูเหมือนจะซื่อ ๆ เซ่อ ๆ แต่พูดจากลับทำให้คนโกรธจนแทบตาย

จ้าวอู่เจียงมองไปที่หลินอวี้ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ช่างเถอะ… วิธีการพูดของหลินอวี้นี้ไปเรียนมาจากใครกัน? คงไม่ใช่จากเขาหรอกนะ?

“เมื่อทั้งสองท่านไม่ยอมบอก ก็ต้องขออภัยที่จะล่วงเกินแล้ว” หลี่กงระดมวิชากำลังภายใน เขาเคยสังเกตการณ์ชายชุดคลุมสีเทาผู้นี้ตอนลงมือ แม้จะสามารถซัดคนรับใช้สิบกว่าคนกระเด็นไปได้

บทที่ 1287 ความโอหังที่แตกต่าง 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า