ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1305
บทที่ 1305 เริ่มโต้เถียงด้วยวาจา
หลินอวี้ยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่คนดี เขาไม่เคยมีจิตใจเมตตาไปช่วยเหลือประชาชนมาก่อน
แต่เขาก็ยอมรับว่าตัวเองไม่มีทางทำเรื่องสังหารประชาชนอย่างโหดเหี้ยมได้แน่นอน
เพื่อหินวิเศษเพียงเล็กน้อยนี้ มันคุ้มค่าหรือ?
หินวิเศษเหล่านี้ หากแบ่งให้นักพรตทั้งหลาย ยังมีค่าน้อยกว่าเงินไม่กี่ตำลึงที่คนธรรมดาแย่งชิงกันเสียอีก
คนพวกนี้ทำไมถึงต้องทำเช่นนี้?
ชื่อหยางจื่อมีวรยุทธ์ถึงขั้น 8 แล้ว ยังต้องการอะไรอีก? ต้องการหินวิเศษเพียงเท่านี้หรือ?
“พวกเจ้าอายุยังน้อย แต่วรยุทธ์กลับไม่ธรรมดาเช่นนี้ นับว่าเป็นอัจฉริยะที่ฟ้าประทานมาแล้ว” ชื่อหยางจื่อยิ้มอย่างเมตตา พลางจัดวางกระบวนดาบ
“แต่ทำไมพวกเจ้าถึงไม่เข้าใจเล่า?”
“สิ่งที่ทำให้ผู้ประสบภัยต้องตาย ไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นฟ้าต่างหาก หากฟ้าไม่โปรยหิมะอาเพศลงมา ต่อให้เจ้าเมืองทั้งหลายโกงหินวิเศษไป ประชาชนพวกนี้จะตายหรือ?”
“ประชาชนไม่จำเป็นต้องใช้หินวิเศษอยู่แล้ว หินวิเศษควรมอบให้นักพรตที่ต้องการมันจริง ๆ นักพรตต้องอาศัยพลังวิเศษที่แฝงอยู่ในหินวิเศษเพื่อเพิ่มพูนวรยุทธ์ของตน”
“อีกอย่างประชาชนมีมากมายราวมดปลวก ตอนนี้ก็แค่มีประชาชนธรรมดาตายไปบ้างเท่านั้น นี่มันมากแค่ไหนกัน?”
“ก็แค่เพียงเก้าเมืองเท่านั้น นี่ก็ยังมีผู้รอดชีวิตอยู่ไม่ใช่หรือ?”
“เมืองอวิ๋นโจวมีตั้งยี่สิบเอ็ดเมือง แค่เก้าเมืองจะมีประชาชนอยู่เท่าไรกัน?”
“ราชวงศ์เซียนต้าโจวมีสิบสามมณฑล แล้วเก้าเมืองเล็ก ๆ นี่มีประชาชนอยู่เท่าไรกัน?
“อย่าว่าแต่ตายไปแค่นี้เลย ถึงตายไปครึ่งหนึ่ง ราชวงศ์เซียนต้าโจวจะล่มสลายเพราะเรื่องนี้หรือ?”
“และอย่าลืมว่าพวกเจ้าก็เป็นผู้บำเพ็ญ”
“แล้วเหตุใดถึงต้องลำบากผู้บำเพ็ญด้วยกันอีกเล่า เพื่อพวกมดปลวกธรรมดาพวกนั้น ฮึ… แล้วเลือกที่จะสืบสวนส่วนตัว อยากจะค้นหาความจริง?”
“เจ้าเป็นองค์ชาย ไม่ใช่ขุนนางผู้ยุติธรรม”
“ไม่ว่าประชาชนจะมีมากแค่ไหน ความแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับผู้บำเพ็ญ ก็ไม่ควรเป็นเหตุผลที่พวกเจ้าโกงของบรรเทาภัยพิบัติ จนทำให้ประชาชนต้องตาย” จ้าวอู่เจียงมองมาด้วยสายตาเย็นชา
“เจ้าอวดอ้างว่าตัวเองเป็นผู้บำเพ็ญ เจ้าพูดจาแสดงความเหนือกว่า แล้วทำไมต้องไปแย่งชิงหินวิเศษที่ใช้ช่วยชีวิตประชาชนพวกนั้นด้วย?”
“เจ้าอยู่ในขั้น 8 แล้ว คงไม่ขาดหินวิเศษใช่หรือไม่?”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ…” ดูเหมือนว่าจะถูกถามถึงความลับ รอยยิ้มของชื่อหยางจื่อแข็งค้างไปเล็กน้อย เขารีบลูบเคราและยิ้ม
“เจ้าเป็นถึงองค์ชาย แล้วเหตุใดต้องออกหน้าเพื่อพวกมดปลวกเหล่านี้ด้วย?”
“เจ้าไม่ได้ขาดการสนับสนุนและชื่อเสียงเพียงเท่านี้กระมัง?”
“เจ้าเพียงแค่ทำหน้าที่องค์ชายให้ดี หรือแม้กระทั่งในอนาคตทอาจอยู่ในตำแหน่งสูงส่ง เป็นเจ้าแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจว ก็จะดีมิใช่หรือ?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า