ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 134

บทที่ 134 ก่อนรุ่งอรุณแห่งความตาย

ยามราตรี

ตำหนักหย่างซิน ห้องบรรทมของฮ่องเต้

เซวียนหยวนจิ้งไม่ได้เรียกผู้ใดให้เข้ามารับใช้นานแล้ว เดิมทีนางต้องการจะให้เป็นเช่นนี้ไปอย่างยาวนานที่สุด แต่ก็ยังคงต้องเรียกตัวองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่เข้ามารับใช้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

องค์หญิงอวี้เซวียนคอยนวดร่างกายที่เหนื่อยล้าของเซวียนหยวนจิ้งด้วยความทะนุถนอม

แม้ว่าบัดนี้ตนเองจะได้รับการนวดจากองค์หญิงอวี้เซวียน แต่เซวียนหยวนจิ้งกลับเกิดความคิดแปลกประหลาดขึ้นมา

หากเปลี่ยนคนนวดเป็นจ้าวอู่เจียง ด้วยความชำนาญของเขา นางจะรู้สึกผ่อนคลายได้มากกว่านี้หรือไม่?

“พอเถอะ ข้าไม่อยากรบกวนเจ้าแล้ว”

หลังจากที่เซวียนหยวนจิ้งพูดจบ องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ก็ดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย นางจ้องมองเซวียนหยวนจิ้งด้วยแววตาร้อนแรง

“ถ้าอย่างนั้นฝ่าบาท พวกเราขึ้นเตียงกันดีหรือไม่?”

สิ้นเสียงพูด องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก เหลือแต่เพียงชุดนอนสีขาวเท่านั้น

“…”

เซวียนหยวนจิ้งได้แต่อุทานอยู่ในใจว่าแย่แล้ว

“ข้ามีเรื่องเร่งด่วนต้องไปจัดการ! เจ้านอนก่อนเถอะ”

เซวียนหยวนจิ้งเป่าเทียนให้ดับ และรีบเดินออกไปจากห้อง

องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่พบว่านี่เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดไม่น้อย แต่บิดามารดาของนางก็เคยบอกมาแล้วว่า ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเซี่ยทรงเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้

เพราะฉะนั้น ในเมื่อคิดมากไปก็ไม่ได้คำตอบ องค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่จึงตัดสินใจรอคอยด้วยความอดทน

แต่ผ่านไปเพียงไม่นาน

องค์หญิงอวี้เซวียนก็ทนความง่วงไม่ไหว ในไม่ช้านางก็ผล็อยหลับไป

ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงสองเสียงดังขึ้นบริเวณหน้าประตู

“ข้าอุตส่าห์บอกให้ท่านช่วยเร่งมือ ดูสิ องค์หญิงหลับไปแล้ว เซวียนหยวนจิ้ง ครั้งหน้าท่านช่วยทำให้เร็วกว่านี้หน่อยเถอะ”

“เจ้า! ความเร็วของเจ้ามันมาเกี่ยวกับข้าได้อย่างไร? นั่นเป็นปัญหาของเจ้าต่างหาก”

จ้าวอู่เจียงกระแอมไอออกมาเล็กน้อย พวกเขาทั้งคู่ต่างเห็นว่าองค์หญิงหลับไปแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นลืมเรื่องคืนนี้ไปดีหรือไม่?”

เซวียนหยวนจิ้งเพิ่งพูดออกมาได้ประโยคเดียว จ้าวอู่เจียงก็รีบขัดจังหวะทันที “ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! หากองค์หญิงตื่นขึ้นมาพบว่าเสื้อผ้ายังเรียบร้อยดี นั่นจะไม่ใช่การยืนยันความจริงหรือว่าท่านต้องการหลบหนีนาง? ท่านไม่กลัวนางจะสงสัยเอาหรือ?”

เซวียนหยวนจิ้งขมวดคิ้ว รู้สึกว่าจ้าวอู่เจียงมีอาการร้อนรนมากเกินไป ดวงตางดงามหรี่ลงอย่างจับผิด

“เจ้าคงไม่ได้อยากเสพสุขกับนางหรอกกระมัง?”

เปล่าสักหน่อย ข้าก็แค่ต้องการลงโทษนางเท่านั้น ก็ใครใช้ให้นางเปลี่ยนใจล่ะ… จ้าวอู่เจียงตอบออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เซวียนหยวนจิ้ง ท่านเป็นคนขอร้องข้าเองนะ!”

เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยในความเป็นชาย เซวียนหยวนจิ้งจึงไม่อาจหลีกเลี่ยง นางยกมือนวดขมับตนเอง ก่อนจะเปิดประตูห้องนอน และเมื่อยืนยันว่าองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ยังคงนอนหลับสนิท ภายในห้องมีแต่ความมืดมิด นางก็ส่งสัญญาณให้แก่จ้าวอู่เจียง

“ถึงตาของเจ้าแล้ว”

“ข้าน้อยรับบัญชา! กระหม่อมจะถวายชีวิตให้แก่ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวอู่เจียงไม่รอช้าเริ่มต้นขั้นตอนการลงโทษองค์หญิงแห่งแคว้นไป๋เยว่ทันที

องค์หญิงอวี้เซวียนถูกปลุกขึ้นมาจากนิทรา นางมองไม่เห็นว่าเป็นผู้ใดในความมืด แต่นางรู้สึกได้ถึงสัมผัสที่คุ้นเคย

“ฝ่าบาท ท่านกลับมาแล้ว…”

“เงียบเถอะ”

จ้าวอู่เจียงกระซิบข้างหูนาง

หลังจากนั้น ภายในห้องก็กึกก้องด้วยเสียงร้องครวญคราง และเสียงหอบหายใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน