ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 138

บทที่ 138 ความลับที่แท้จริงของกระบี่มังกรฟ้า

ย่านเจียงตู่ จวนซิงชิงหยวน

ฮั่วหรูอี้ยังคงร้องไห้และยกมือเช็ดน้ำตาอยู่ไม่ขาด เมื่อคืนนี้นางก็นอนไม่หลับ ทุกครั้งที่หลับตานางก็จะนึกถึงแต่ภาพศพของสามี จ้าวอู่เจียงจึงพยายามปลอบโยนนางเท่าที่จะเป็นไปได้

หลังจากนั้น เมื่อร้องไห้ติดต่อกันอยู่อีกหลายชั่วยาม ฮั่วหรูอี้ก็เผลอหลับไปเพราะความอ่อนเพลียในที่สุด

…

เมื่อจ้าวอู่เจียงใส่ยาทำแผลให้แก่เจียงเมิ่งลี่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงได้ถามขึ้น

“ความลับของกระบี่มังกรฟ้าคืออะไรกันแน่?”

เจียงเมิ่งลี่ไม่ยอมตอบ

“หลี่ชางเฟิงอาจารย์ของเจ้าต้องตายเพราะกระบี่มังกรฟ้า!” จ้าวอู่เจียงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พลางจ้องมองหญิงสาวเขม็ง

“ฉีหลินผู้เป็นสหายของข้าก็ต้องตายเพราะกระบี่มังกรฟ้า! ในอนาคต แม้แต่ศิษย์พี่ของเจ้า ตัวเจ้า หรือกระทั่งตัวข้าเอง รวมไปถึงคนอื่น ๆ พวกเราทุกคนอาจจะต้องตายเพราะมัน แล้วทำไมเจ้าถึงไม่บอกว่าความลับนั่นคือสิ่งใดกันแน่?”

“มันเป็นความลับที่ใหญ่หลวงนัก ทำไมข้าต้องเชื่อใจเจ้าด้วย?” เจียงเมิ่งลี่เม้มริมฝีปากสีแดงสดแน่น

จ้าวอู่เจียงเลิกคิ้วขึ้นสูง

“หลายวันที่ผ่านมานี้ข้ามีโอกาสทำร้ายเจ้าได้มากมาย แต่ข้าก็ไม่ได้ทำ นั่นคือเหตุผลข้อที่หนึ่ง เหตุผลข้อที่สองคือข้ามีความสนิทสนมกับศิษย์พี่ของเจ้า และเหตุผลข้อที่สามคือข้าเป็นคนถือครองกระบี่มังกรฟ้า ส่วนเจ้าเป็นคนรู้ความลับของมัน!”

เจียงเมิ่งลี่มีดวงตาเป็นประกายวาววับ

“เจ้าออกตามหากระบี่มังกรฟ้าและยอมเป็นลูกศิษย์ของหลี่ชางเฟิง แสดงว่าเจ้ารู้ความลับของกระบี่มังกรฟ้ามาตั้งแต่แรก มันเป็นความลับที่เกี่ยวพันกับตระกูลของเจ้า! ตระกูลของเจ้าต้องการกระบี่มังกรฟ้า หรือมิฉะนั้น…” จ้าวอู่เจียงจ้องมองไปที่เจียงเมิ่งลี่ด้วยสายตาทะลุทะลวง พลางขยับตัวเข้าไปใกล้นางมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ตระกูลของเจ้ามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับกระบี่มังกรฟ้า แต่ในเมื่อพวกเขายอมปล่อยให้กระบี่มังกรฟ้าอยู่ในมือของหลี่ชางเฟิงมาเป็นเวลาเนิ่นนานโดยไม่ได้คิดแย่งชิงไป นั่นก็มีความเป็นไปได้ว่ากระบี่มังกรฟ้าอาจจะมีความสำคัญกับสมาชิกในตระกูลของเจ้าไม่เท่ากัน…”

“กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ คนบางส่วนในตระกูลของเจ้าไม่ได้ต้องการกระบี่เล่มนั้น แต่ก็มีคนอีกส่วนหนึ่งที่ต้องการเช่นกัน เพียงแต่เจ้าไม่อยากให้กระบี่มังกรฟ้าต้องแปดเปื้อน และเจ้าก็ไม่อยากให้ผู้ใดล่วงรู้ความลับเกี่ยวกับมัน ดังนั้น เจ้าจึงพยายามตามหากระบี่มังกรฟ้า และไม่ยอมบอกความลับต่อผู้ใด”

เจียงเมิ่งลี่ตกตะลึงสุดขีด นางไม่อยากเชื่อเลยว่าจ้าวอู่เจียงจะสามารถวิเคราะห์สถานการณ์ของตระกูลเจียงได้อย่างแม่นยำถึงเพียงนี้

ความจริง จ้าวอู่เจียงรู้ดีอยู่แล้ว ในตระกูลของนางคงแบ่งแยกกันเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งต้องการครอบครองกระบี่มังกรฟ้า ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งต้องการเก็บซ่อนมันไปตลอดกาล

เจียงเมิ่งลี่เป็นฝ่ายที่ต้องการจะครอบครอง

“เหตุผลแรก ความลับของกระบี่มังกรฟ้ามีความใหญ่หลวงมากพอที่จะทำให้ตระกูลของเจ้ารุ่งเรืองและล่มสลายได้ในพริบตา! เหตุผลที่สอง ตระกูลของเจ้าคงไม่ใช่ชนชั้นธรรมดา… อาจจะไม่ได้สูงส่งถึงขั้นเชื้อพระวงศ์ แต่อาจมีความเกี่ยวข้องกันบางประการ… มิฉะนั้น ในเมื่อไม่มีข่าวเผยแพร่ออกไปในวงกว้าง แล้วตระกูลของเจ้าจะรู้ถึงที่อยู่ของกระบี่มังกรฟ้าได้อย่างไร?” จ้าวอู่เจียงจ้องมองไปที่เจียงเมิ่งลี่ สังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในแววตาของนาง

“กระบี่มังกรฟ้าเป็นกุญแจใช่หรือไม่?”

เจียงเมิ่งลี่มีแววตาสั่นไหว จ้าวอู่เจียงพูดจี้ใจดำนางครั้งแล้วครั้งเล่า นางหันหน้ามองไปทางอื่น ไม่กล้ามองหน้าบุรุุษตรงหน้าอีกต่อไป

“มันจะต้องเป็นกุญแจอย่างแน่นอน….” จ้าวอู่เจียงยิ้มกริ่ม เขาเห็นความเปลี่ยนแปลงบนสีหน้าของหญิงสาว และในเวลาเดียวกันนี้ เขาก็จำได้ถึงรอยฟันปลาบนตัวกระบี่มังกรฟ้าที่แปลกประหลาด

“และที่ตระกูลของเจ้าก็มีกุญแจอีกส่วนหนึ่งใช่หรือไม่? แต่ในโลกนี้ไม่มีผู้ใดรู้ หรือถึงรู้ก็มีจำนวนน้อยมาก น่าเสียดายที่หนึ่งในคนที่รู้ก็คือบุรุษไร้หน้า และบางที เขาอาจจะมีกุญแจอีกส่วนหนึ่งอยู่ก่อนแล้วก็เป็นได้…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน