เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1392

บทที่ 1392 ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย

“เจ้ากำลังพูดอะไรเหลวไหลอยู่!”

จ้าวอู่เจียงโกรธจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ขณะนี้ความอ่อนโยนที่มีมาตลอดแตกสลายสิ้นในชั่วพริบตา อีกทั้งดวงตาของเขาจ้องมองเจ้าสำนักโหราศาสตร์อย่างเอาเป็นเอาตาย

เขาสามารถยอมรับได้หากตัวเองต้องตายในยุคโบราณ แต่เขาไม่มีทางยอมรับการตายของจิ้งเอ๋อร์ได้เด็ดขาด

นางเพียงแค่จับมือเขาอย่างนุ่มนวล ก่อนจะใช้มือทั้งสองกุมมือทั้งสองพร้อมกับยึดเขาไว้ จนกระทั่งกระจกทองสัมฤทธิ์เล็ก ๆ บนโต๊ะที่ไม่ได้ดึงดูดความสนใจได้ลอยมาอยู่ตรงหน้าจ้าวอู่เจียง

กระจกบานนี้เหมือนกับกระจกทองสัมฤทธิ์ที่จ้าวอู่เจียงเคยได้รับมาไม่ผิดเพี้ยน

“เจ้าต้องมีชีวิตรอด…” แววตาของนางยังคงอ่อนโยน อีกทั้งใบหน้างดงามที่น่าตื่นตะลึงในยามนี้ราวกับมีเงาซ้อนทับ ทว่าใบหน้าของนางกำลังจางหาย และมีเพียงธุลีสีสันสดใสเบาบางลอยออกมา

“ไม่ จิ้งเอ๋อร์…” ร่างทั้งร่างของจ้าวอู่เจียงสั่นเทา เขาพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการ แต่เขารู้สึกถึงความอ่อนแรงอย่างยิ่งจนไม่สามารถหลุดพ้นจากโซ่ตรวนได้เลย ทว่านางกลับยังคงส่งผ่านพลังบริสุทธิ์ให้เขาอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่าพลังทุกสายนี้ล้วนแฝงไว้ด้วยกลิ่นอายของเซวียนหยวนจิ้ง

“ไม่… จิ้งเอ๋อร์!” เขามองใบหน้าของนางที่ค่อย ๆ จางลงอย่างเลือนรางจนกลายเป็นธุลีสีสันสดใส ขณะนี้เขารู้สึกราวกับจิ้งเอ๋อร์กำลังตายต่อหน้าเขา

“จิ้งเอ๋อร์…”

……

“จิ้งเอ๋อร์…ไม่…”

กระท่อมไม้ถูกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน ภายในมีชายหนุ่มนอนอยู่ข้างกองฟืน ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำตาที่เปี่ยมด้วยทั้งความสิ้นหวังและการไม่ยอมแพ้ ทว่าริมฝีปากยังคงพึมพำอย่างไม่หยุดหย่อน

“จิ้งเอ๋อร์…”

สตรีที่งดงามราวกับภาพวาดนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทว่ามือทั้งสองกลับกุมมือของเขาแน่น และไม่ยอมปล่อย

กระจกทองสัมฤทธิ์ที่วางอยู่บนพื้นดินได้สั่นไหวและเปล่งแสง

พายุหิมะจากกาลเวลาอันยาวนานในอดีต ในที่สุดก็พัดกระหน่ำเข้ามา พัดปะทะร่างของชายชราตาสองสีที่ขาเป็นอัมพาต

ภายในกระท่อมไม่มีเสียงอื่นใดมากนัก แต่กลับมีเพียงเสียงหวีดหวิวของพายุหิมะ เสียงแตกปะทุของฟืน เสียงหายใจอันหนักหน่วงของชายหนุ่ม และเสียงครวญครางแผ่วเบาของวิญญาณหญิงสาวที่ไม่อยากจากไป

“อาอู่…” ชายชราตาสองสีอยากจะปลอบโยนชายหนุ่มที่กำลังโศกเศร้าสุดขีด

เพราะเขาใช้ชีวิตมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว ทั้งเคยเห็นคนในเผ่าจากไปทีละคน เคยต่อสู้กับภัยพิบัติ และเคยต้านทานพายุหิมะ แต่เขากลับไม่รู้จะปลอบใจชายที่ใกล้ตายอย่างไร ทว่ากลับถูกคนที่รักสุดหัวใจสละชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับลมหายใจสุดท้ายของเขา

บทที่ 1392 ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าตาย 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า