ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1403

บทที่ 1403 การได้รับสมบัติล้ำค่า

บนหอชมดาว

ฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ต้าเฉียนองค์ปัจจุบัน อวิ๋นเหวิน กำลังคุกเข่าก้มกราบจ้าวอู่เจียงด้วยทั้งห้าส่วนของร่างกาย

การตอบสนองของเขาเรียกได้ว่ารวดเร็วเหนือใคร เมื่อบรรพชนของตระกูลปรากฏตัวและคำนับจ้าวอู่เจียง พร้อมทั้งเรียกด้วยคำเรียกอันเคารพว่าเทพปีศาจ เขาก็คุกเข่าลงทันที

บัดนี้หน้าผากเหี่ยว ๆ ได้แนบกับแผ่นหยกสีเขียวอมฟ้าอันเยียบเย็นบนหอชมดาว แต่ดวงตาของเขาเบิกกว้างและจ้องมองแผ่นหินตรงหน้าอย่างแน่วแน่ ทว่าในใจเขาก็ตกตะลึงจนไม่อาจบรรยายได้

อิ้นอ๋องแห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวผู้นี้เป็นเทพปีศาจหรือ?!

น่าแปลกใจ…

น่าแปลกใจที่รัชทายาทองค์ที่สี่แห่งราชวงศ์เซียนต้าโจวผู้นี้ไม่เหมือนกับที่บันทึกไว้ในอดีตเลย เพราะเขาช่างแข็งแกร่งเกินใคร แม้แต่เวินปู๋เซิ่งที่อาศัยพลังจากคำสาปต้องห้ามก็ยังพ่ายแพ้ในมือของเขา…

น่าแปลกใจที่เกราะเทพปีศาจที่เชิญมาจากวิหารเทพปีศาจถูกอิ้นอ๋องฉกชิงไปโดยตรง…

น่าแปลกใจที่เกราะเทพปีศาจที่อิ้นอ๋องสวมใส่ยังสามารถยืดขยายออกมาเป็นเกราะแขนได้อีก…

ที่แท้ก็เป็นเทพปีศาจมาเยือนด้วยตนเอง!

เอ๋?

นี่ไม่ถูกต้อง!

ท่านเทพปีศาจมิได้สิ้นชีพไปแล้วในยุคโบราณหรอกหรือ? ไฉนจึงยังคงมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้เล่า?

ท่านบรรพชนมีเรื่องที่ไม่ได้บอกเขาอีกมากเพียงใด?

แม้ว่าเขาอยากจะถาม แต่กลับไม่กล้าเอ่ยปากออกไป…

อวิ๋นเหวินรู้สึกว่าความคิดของตนกำลังสับสนวุ่นวายจนศีรษะเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นเขาก็นึกถึงคำขู่ที่เพิ่งพูดกับเทพปีศาจ และนึกถึงคำที่ตนเองเรียกอีกฝ่ายว่า ‘หลานรัก’ จนเขาอยากจะคุกเข่าลงและไม่ลุกขึ้นอีกเลย

ตอนนี้อวิ๋นเหวินได้คุกเข่าราบกับพื้นอยู่ข้างบรรพชน และหันหน้าไปทางจ้าวอู่เจียง ทว่าความสง่าผ่าเผยที่มีในยามปกติได้สลายหายไปหมดสิ้น กลับเหลือเพียงความตกตะลึงและความนอบน้อมเพียงเท่านั้น

“ข้าน้อยขอคารวะ ท่านเทพปีศาจ ขอคารวะบรรพชน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน