ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1406

บทที่ 1406 ภูเขาสูงยากจะข้ามผ่าน

ทั้งน้ำค้างยามเช้าที่เย็นเฉียบและลมหิมะขาวโพลน

ณ ดินแดนตะวันตกเฉียงใต้ของราชวงศ์ต้าเฉียน เมืองสู่หวังในขณะนี้กลับมีหมอกหิมะบางเบาปกคลุมยอดเขาสูงที่ทะยานเข้าสู่เมฆา

ภูเขาสูงลูกนี้คือภูเขาศักดิ์สิทธิ์ในใจชาวบ้านแห่งเมืองสู่หวัง และเป็นหนึ่งในสามภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนกลาง ซึ่งก็คือภูเขาสู่เต๋า

เพราะภูเขาสู่เต๋าจะไม่มีกลไกป้องกัน ดังนั้นหิมะจากฟากฟ้าจึงสามารถปกคลุมมันจนขาวโพลนได้

แต่ทว่าภูเขาสู่เต๋ากลับมีพลังที่ลึกลับยิ่งกว่ากลไกป้องกันใด ๆ และหากยิ่งเดินขึ้นไปบนภูเขามากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกถึงพลังลึกลับนี้กดทับลงบนร่าง

เมื่อมาถึงกลางภูเขานั้นแล้ว แม้แต่ผู้บำเพ็ญก็ไม่สามารถเหาะข้ามไปได้

ส่วนบนยอดเขานั้น…

นับหมื่นปีมาแล้วที่ไม่เคยมีผู้ใดไปถึงยอดเขา และแทบไม่ต้องพูดถึงการข้ามภูเขาสูงลูกนี้ เพราะแม้แต่ผู้สูงส่งในอาณาเขตราชวงศ์ต้าเฉียนก็ไม่อาจข้ามไปได้!

เหตุเพราะยิ่งเข้าใกล้ยอดเขามากเท่าไร พลังก็ยิ่งถูกลดทอนมากเท่านั้น จนกลายเป็นเพียงคนธรรมดา

และคนธรรมดาย่อมไม่อาจทนต่ออากาศเบาบางบนที่สูง และความหนาวเย็นที่แทรกซึมถึงกระดูกจนทำลายจิตวิญญาณ จนแทบไม่ต้องพูดถึงเรื่องลึกลับอื่น ๆ

ณ ที่แห่งนั้น มีบันทึกประวัติศาสตร์ตลอดหลายพันปีที่ผ่านมาของภูเขานี้บนป้ายหินสูงกว่าสามจั้งที่เชิงเขาสู่เต๋า ซึ่งมีเพียงสองคนเท่านั้นที่ข้ามภูเขาอันยิ่งใหญ่ที่ตั้งตระหง่านระหว่างสวรรค์และพิภพลูกนี้ได้

หนึ่งในนั้นคือผู้แข็งแกร่งสุดยอดตั้งแต่ยุคโบราณหรือแม้แต่ก่อนหน้านั้น ผู้คนจึงเคารพนับถือว่าเป็นเล่าจื๊อ

อีกคนหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งในช่วงปลายยุคภัยพิบัติโบราณ ผู้คำนวณทุกสิ่งในใต้หล้า ซึ่งเป็นเฮ่อเฉียงผู้ใช้คันเบ็ดตกคนโง่ทั้งหลายในโลก และเป็นผู้ตกปลาเพียงผู้เดียวตลอดกาล

เขาได้รับสมญานามว่า ‘เพียงคันเบ็ดสะบัดออกไป ก็ท่องไปได้ทั่วทั้งสี่ทะเล เพียงเหยื่อหว่านออกไป ก็ไร้เทียมทาน’

หากพูดให้เข้าใจง่ายตามภาษายุคหลังก็คือนักฆ่าคนโง่ ผู้เชี่ยวชาญการตกคนโง่ในโลก ทำให้คนโง่พากันกินเหยื่อและตายใต้คันเบ็ด

เขาคือเฮ่อเฉียงผู้ตกคนโง่ อีกทั้งผู้คนในเมืองสู่หวังยังเรียกขานเขาด้วยความเคารพว่า ‘จักรพรรดิเฮ่อเฉียง’ เพราะเขาเป็นหนึ่งในสองผู้ที่ข้ามผ่านภูเขาสู่เต๋าได้

จ้าวอู่เจียงยืนอยู่หน้าป้ายหินสีเทาขาว เขาใช้สายตาของตนเองค่อย ๆ กวาดมองตัวอักษรใหญ่อันทรงพลังที่สลักลึกลงไปในหินสามส่วน จากนั้นเขาก็เริ่มเข้าใจเกี่ยวกับภูเขาสู่เต๋าในเบื้องต้น และเริ่มเดินขึ้นบันไดไปทีละขั้น

บันไดหินเหล่านี้ที่ทอดยาวขึ้นไปบนภูเขาสูงล้วนเป็นหินสีเทา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน