บทที่ 1410 นักพรตชราที่ติดอยู่กับอดีต
ห้องด้านในภายในเรือนเล็ก จ้าวอู่เจียงนั่งอยู่ตรงข้ามกับนักพรตชราที่ผอมราวกับไม้ไผ่แห้ง ส่วนว่านจื่อชงชามาหนึ่งถ้วย แล้วเทให้ทั้งสองคนอย่างเรียบร้อย
จางซวีไป๋มีสีหน้าประหลาดใจตลอดเวลา แล้วมองศิษย์ที่ดื้อรั้นของตนทำตัวเรียบร้อยและรู้กาลเทศะเช่นนี้
ว่านจื่อแอบทำหน้าขมวดคิ้วใส่อาจารย์ของนาง แต่ไม่พูดอะไร
“แค่ก! แค่ก!” จางซวีไป๋ไอแห้ง ๆ หนึ่งครั้ง ก่อนจะโบกมือ
“เจ้าออกไปก่อน”
“อ้อ…” ว่านจื่อลากเสียงยาว ก่อนจะผลักประตูห้องออกไปข้างนอก จากนั้นก็ปิดลงอย่างเรียบร้อย
หลังจากว่านจื่อปิดประตูแล้ว จางซวีไป๋ก็ยกถ้วยชาร้อนขึ้นดื่มรวดเดียวหมด พลางใช้นิ้วเคาะโต๊ะคลอเบา ๆ เขาอ้าปากคล้ายจะพูดบางสิ่ง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยออกมา
แม้จ้าวอู่เจียงจะสงสัย แต่ก็ไม่ได้เร่งรัด เพราะในเมื่อจางซวีไป๋ต้องการพบเขา เช่นนั้นคงต้องมีเรื่องจะพูดแน่นอน และตอนนี้คงกำลังรวบรวมความคิดอยู่
ใครจะรู้ว่าหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่ลมหายใจ นักพรตชราจางซวีไป๋ก็ทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นทันที แล้วค้อมตัวคำนับเขาอย่างลึกซึ้ง
จ้าวอู๋เจียงรู้สึกงุนงง รีบเข้าไปประคองจางซวีไป๋หมายจะช่วยให้ลุกขึ้น แต่ร่างกายที่ดูอ่อนแอและชราของจางซวีไป๋กลับหนักอึ้งราวภูผา จนมิอาจประคองให้ลุกขึ้นได้เลย
“ท่านจะทำสิ่งใด? มีอะไรก็เอ่ยออกมาตรง ๆ เถิด” จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้ว
จางซวีไป๋มองดูจ้าวอู่เจียงพลางยิ้มประจบโดยไร้ซึ่งท่าทีของยอดฝีมือ หรือความสง่างามของนักพรตทั่วไป แต่กลับคล้ายคนชราในชนบทธรรมดา
เขาแสดงสีหน้าจริงใจ พร้อมกับท่าทางอ่อนแอและวิงวอน
“ข้า..จางซวีไป๋ กับคุนคุนเป็นพี่น้องร่วมอาจารย์ เขาเป็นศิษย์พี่ของข้า ข้าก็เป็นคนของสำนักศรัทธาปฐพีเช่นกัน”
“เพียงแต่เขาเป็นศิษย์พี่ของสำนักศรัทธาปฐพีในปัจจุบัน ส่วนข้านั้น เป็นเพียงผู้อาวุโสของสำนักเล็ก ๆ ที่อาศัยความได้เปรียบทางภูมิประเทศของเขาสู่เต๋า ไม่มีความสามารถอะไร และหลายปีมานี้ก็เพิ่งจะบรรลุระดับเจ็ดภัยพิบัติเท่านั้น”
“หากไม่ใช่เพราะชาวบ้านแถวนี้คอยช่วยเหลือ สำนักนี้คงพังไปนานแล้ว
“ข้าคำนวณดู…ศิษย์พี่คุนคุนคงไปต่อไม่ไหวแล้ว ข้าก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไร อีกไม่นานก็คงต้องตายเหมือนกัน”
“ที่ข้าเชิญท่านมา…ที่จริงแล้วมีเพียงเรื่องเดียว คืออยากจะขอให้ท่านช่วยดูแลเหล่าศิษย์ของข้าด้วยเถิด”
“พวกนางล้วนเป็นเด็กที่ข้าไปเก็บมาจากที่ไหนสักแห่งที่ข้าเองก็จำไม่ได้ บิดามารดาเป็นใคร..ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่..ข้าก็ไม่รู้แล้ว”



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า