ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1411

บทที่ 1411 พลังแห่งศรัทธา

ทว่าเรื่องราวในอดีตที่ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานยังฉายชัดอยู่ตรงหน้าของนักพรตชราผู้นี้ยิ่งนัก

“ข้ารู้ว่าเขาเกลียดข้า” จางซวีไป๋หัวเราะอย่างขมขื่นออกมา

“มีอยู่ปีหนึ่ง..ข้าฝากศิษย์พี่น้องร่วมสำนักไปสืบข่าวคราวของเขาดู”

“พวกเขากลับมาบอกข้าว่า…ให้ข้าไปให้พ้น และไปให้ไกลที่สุด…”

“ข้าไร้ทางเลือก จึงได้แต่ขอร้องท่าน”

“ข้ารู้ว่าหากท่านพูด เขาน่าจะฟัง…”

จ้าวอู่เจียงขมวดคิ้วเรียว ถอนหายใจพลางกล่าว

“ข้าไม่ต้องการอะไรจากเจ้า ส่วนเรื่องนี้ข้าจะไปปรึกษากับเขาเอง”

“เขาน่าจะยินยอม”

จางซวีไป๋โค้งคำนับอย่างหนักแน่น เพราะฉากในอนาคตที่เขาได้ล่วงรู้เพียงเลือนราง ทำให้เขาต้องส่งศิษย์ของตนไปให้ได้

“ลุกขึ้นเถิด” จ้าวอู่เจียงยื่นมือไปประคอง จางซวีไป๋จึงลุกขึ้นด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเคารพ

เพราะปกติเขาอาศัยอยู่ในสำนัก นอกจากทำนายโชคชะตาได้ดีแล้วก็ไม่มีความสามารถอื่นใดที่โดดเด่น

เรื่องของเทพปีศาจ เขาก็เคยอ่านพบในคัมภีร์ของสำนัก และการที่ได้พบกับเทพปีศาจก็ถือเป็นหนึ่งในการทำนายที่น่าพอใจที่สุดของเขาในช่วงหลายปีมานี้

จ้าวอู่เจียงจิบชาหนึ่งอึก แล้วถามจางซวีไป๋ถึงความสงสัยบางอย่างของตนเกี่ยวกับภูเขาสู่เต๋าของเล่าจื๊อ และเกี่ยวกับพลังลึกลับ

“อันที่จริงรูปปั้นเทพปีศาจก็สามารถทำได้เช่นกัน” จางซวีไป๋ฟังคำถามจบ ครุ่นคิดอย่างจริงจัง ก่อนจะกล่าวด้วยสำเนียงเมืองสู่หวัง

“ในคัมภีร์ของสำนักมีบันทึกถึงวิธีการเพิ่มพลังวิเศษสองวิธี เป็นการยกระดับจากขั้นสูงสุดไปสู่อีกขั้นที่ลึกลับยิ่งกว่า..อาจเป็นเซียนหรืออาจเป็นเทพ”

“ภูเขาสู่เต๋าของเล่าจื๊อก็ใช้วิธีการคล้ายกันนี้มอบพลังให้แก่ทุกคน”

“วิธีเป็นเทพด้วยแรงศรัทธา? วิถีของเซียน?” จ้าวอู่เจียงมองด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ เพราะว่าสองวิธีนี้เมื่อครั้งที่เขาเพิ่งมาถึงราชวงศ์เซียนต้าโจว ราชครูจางซวีคุนเคยกล่าวถึงกับเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน