ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1416

บทที่ 1416 บัณฑิตและหญิงงามที่มอดไหม้เป็นเถ้าธุลี

แต่ความคิดอันฟุ้งซ่านของตนเอง กลับทำให้จิตใจของนางดิ้นรนไปมาราวกับเปลวไฟถ่านที่ลุกโชนในกระถางทองเหลือง

จนกระทั่งกระดาษเหลืองซีดถูกงูไฟสีน้ำเงินเขียวกลืนกิน กระทั่งเถ้าถ่านลามขึ้นไปเผาไหม้ปลายนิ้วของหญิงสาว

พลันให้หญิงสาวสะดุ้งด้วยความรู้สึกเจ็บ ก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความน้อยใจ

นางถูนิ้วมือเบา ๆ และละทิ้งจินตนาการเกี่ยวกับจ้าวอู่เจียง แล้วหยิบตำราโบราณบนโต๊ะขึ้นมาเล่มหนึ่ง ก่อนจะฉีกออกหนึ่งหน้าและวางลงบนถ่านไฟในกระถางทองเหลืองเพื่อเผาทำลาย

บัณฑิตและหญิงงามเหล่านี้…เรื่องราวแผ่นดินแตกสลายเหล่านี้ ค่อย ๆ กลายเป็นเศษเถ้าถ่านสีดำทีละหน้า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก…

“เสี่ยวเหยา เสี่ยวเหยา!” เสียงที่แฝงความโกรธของซูอวิ๋นเหยา คนสนิทของรัชทายาทดังมาจากนอกประตู

“ซูเสี่ยวเหยา!”

หญิงสาวในห้องยิ้มอย่างขมขื่น พลางส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะผลักหนังสือที่บันทึกเรื่องราวเหล่านี้เข้าไปในทะเลเพลิง

ตึง!

ขณะนั้นหนังสือกระแทกลงบนถ่านไฟจนทำให้เกิดควันหนาทึบ ไม่นานนักงูไฟสีน้ำเงินก็เลื้อยขึ้นไปตามหนังสือเหล่านั้น จนกระทั่งในกระถางทองเหลืองค่อย ๆ ลุกเป็นเปลวไฟโชติช่วงอย่างไม่หยุดยั้ง

เคร้ง!

ขณะเดียวกันประตูห้องของนางก็ถูกผลักเข้ามาอย่างรุนแรงจนกลอนประตูหักเป็นสองท่อน และตกลงพื้นดังจนเกิดเสียงดังสนั่น จากนั้นซูอวิ๋นเหยาในชุดคลุมยาวสีน้ำเงินเข้มเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ

“ซูเสี่ยวเหยา ช่วงนี้เจ้าเป็นโรคอะไร?”

ซูเสี่ยวเหยาเหลือบมองพี่ชายของตน ก่อนจะพยายามยิ้มหวานให้เขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยม่านน้ำตาบาง ๆ ของนาง แม้ว่าจะมีม้วนปอยผมสีดำที่ตกลงมาตรงหน้าปิดบังเอาไว้เล็กน้อยแล้วก็ตาม

“ท่านพี่…”

สายตาของซูอวิ๋นเหยาเหลือบไปเห็นกระถางทองเหลืองที่กำลังลุกไหม้ด้วยเปลไฟ เขาจึงรีบเข้าไปข้างหน้าอย่างร้อนรน หวังจะดับไฟในกระถางเพื่อช่วยเรื่องราวบัณฑิตหนุ่มและสาวงามที่น้องสาวรักที่สุด

แต่…เปลวไฟได้ปกคลุมหนังสือไปแล้ว จนกระทั่งหนังสือนั้นบิดเบี้ยวอยู่ในกองไฟ

เนื่องจากในตระกูลซูทั้งบนและล่าง แต่ยกเว้นหอบรรพชนของตระกูล ล้วนมีค่ายกลห้ามใช้วิชากำลังภายใน ทำให้เขาไม่สามารถใช้พลังของตนเพื่อดับไฟได้

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือซูเสี่ยวเหยา!?” ดวงตาของซูอวิ๋นเหยาสั่นระริกพลางเอ่ยถามออกมา

“หนังสือพวกนี้ล้วนเป็นเรื่องที่เจ้าชอบอ่าน…แต่วันนี้เจ้ากลับเผามันทิ้ง!

“เพียงเพื่อปกป้องอิ้นอ๋อง ไม่ให้ข้าตามเบาะแสในนั้นไปค้นหาความจริงหรือ?”

ซูอวิ๋นเหยาได้บังเอิญพบว่าในหนังสือรวมเรื่องของน้องสาวมีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับตัวตนที่แท้จริงของอิ้นอ๋อง

เพราะตอนนั้นเขาไม่ได้สนใจ แต่เมื่อนึกย้อนกลับไปก็พบความผิดปกติ เขาจึงขอยืมจากน้องสาว

ทว่า…น้องสาวกลับไม่ยอมให้ยืมหนังสือ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน