ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1417

บทที่ 1417 ความเศร้าโศกอันใดจะยิ่งใหญ่เท่าใจที่ตายแล้ว

ซูอวิ๋นเหยาจ้องมองซูเสี่ยวเหยาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เขาจับไหล่ของนางแน่นด้วยสองมือ ก่อนจะถามอย่างคาดคั้น

“แล้วเหตุใดเจ้าถึงยังชอบเจ้าคนจอมปลอมเช่นนั้นอีกเล่า?”

“แม้ว่าเจ้าจะชอบความสามารถ แต่ความสามารถของเขาก็อาจจะเป็นของปลอม”

“ใบหน้าที่แท้จริงของเขาอาจเป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์”

“เขาอาจจะแสร้งทำทุกอย่าง”

“เขาอาจโหดร้าย บ้าคลั่ง เหี้ยมเกรียม โฉดชั่ว และฆ่าคนเป็นผักปลา มือของเขาอาจเปื้อนเลือดนับไม่ถ้วน…”

“สิ่งเหล่านี้เจ้าไม่รู้หรือพยายามจะเข้าใจสิ่งใดเลยหรือ เจ้าชอบอะไรในตัวเขากัน?”

ดวงตาของซูเสี่ยวเหยาพลันสั่นระริก เพราะแท้จริงแล้วนางก็ไม่รู้ว่านางชอบอะไรในจ้าวอู่เจียง

นางรู้ว่ามีเหตุผลมากมาย แต่เมื่อลองคิดถึงเหตุผลเหล่านั้นจริง ๆ นางถึงได้พบว่าเหตุผลนั้นได้กลายเป็นความรู้สึกคลุมเครือ และวนเวียนอยู่ในใจของตน

แต่…นางกลับพูดไม่ออก เช่นนั้นนางชอบอะไรในตัวเขากัน?

สิ่งที่พูดออกมาได้คือความชื่นชม แต่สิ่งที่พูดไม่ออกต่างหากคือความรัก

เพราะนางไม่รู้ว่า…นางชอบอะไรในตัวเขา

“เจ้าดูสิ เจ้าก็ไม่รู้ว่าเจ้าชอบเขาตรงไหน…” ซูอวิ๋นเหยาพูดด้วยความกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ จนใบหน้าของเขาค่อย ๆ บิดเบี้ยวเพราะความโกรธแค้น

“ความชอบของเจ้า ล้วนเป็นเพียงภาพลวงตา เป็นเพราะการยั่วยวนของเขาก่อนหน้านี้ เป็นเพราะความเย็นชาของเขา หลังจากที่ทำให้เจ้าไม่ยอมแพ้ ทำให้เจ้านึกถึงเขาจนเกิดเป็นภาพลวงตา!”

“เขาก็ไม่ได้ชอบเจ้า แล้วเหตุใดเจ้าต้องทรมานตัวเองด้วยเล่า?”

“ท่านพี่…ข้าเข้าใจแล้ว…” ซูเสี่ยวเหยาเม้มปากยิ้มอย่างขมขื่น

“ไม่…เจ้าไม่เข้าใจหรอก” ซูอวิ๋นเหยาดึงซูเสี่ยวเหยาเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน

“เขาไม่ชอบเจ้า แต่ข้าชอบเจ้า”

“ข้าจะไม่มีวันทำให้เจ้าทุกข์ใจ ไม่มีวันทำให้เจ้าเสียใจ”

“ข้ารู้ว่าท่านรักข้ามาตลอด ท่านคอยดูแลปกป้องข้ามาตลอด” อารมณ์ของซูเสี่ยวเหยาพลันหม่นหมอง ดวงตางามของนางก็หลุบต่ำ

“ขอบคุณท่านพี่”

ซูอวิ๋นเหยากอดซูเสี่ยวเหยาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว แม้แต่ลมหายใจก็มีเสียงสั่นผสมอยู่เช่นกัน

“เสี่ยวเหยา ข้าจะ…ปกป้องเจ้าตลอดไป…”

“ท่านกอดข้าแน่นเกินไปแล้ว…” ซูเสี่ยวเหยารู้สึกถึงแรงจากแขนทั้งสองข้างของซูอวิ๋นเหยา นางขมวดคิ้วแน่น พร้อมกันนั้นนางก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะมือของพี่ชายนางดูเหมือนจะลูบไปยังส่วนที่อ่อนนุ่มบนร่างกายของสตรี

นางจึงผลักซูอวิ๋นเหยาออกอย่างแรง ทว่าคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน พลางมองพี่ชายของตนด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน