ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1420

บทที่ 1420 กาลเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง

จ้าวเนี่ยนเซี่ยผู้มีร่างศักดิ์สิทธิ์แต่กำเนิดด้านการผสมปูนและจ้าวอู๋เจียงผู้มีร่างศักดิ์สิทธิ์แต่กำเนิดด้านการก่ออิฐร่วมมือกันอย่างแข็งขัน ใช้เวลาเพียงช่วงบ่าย ก็สร้างอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่เสร็จเรียบร้อย

แน่นอนว่า ในฤดูหนาวที่อากาศเย็นจัดนี้ จ้าวเนี่ยนเซี่ยได้แต่มองดูท่านพ่อทำงานผสมปูนที่เป็นหน้าที่ของนาง

นางสวมหมวกขนฟู ๆ ใส่เสื้อผ้าและกางเกงหนา มือทั้งสองล้วงกระเป๋า นั่งอยู่บนม้านั่งเล็กเพื่อผิงไฟ

เมื่อมองดูอ่างอาบน้ำที่สร้างเสร็จแล้ว จ้าวอู่เจียงที่มือเต็มไปด้วยดินโคลนและฝุ่นยืนอยู่ที่ขอบอ่างในท่าสองมือเท้าเอว และร่างกายตั้งตรง ก็พยักหน้าอย่างพอใจ

“ดีมาก!”

เสี่ยวเนี่ยนเซี่ยนั่งอย่างว่าง่ายข้างกระถางทองแดงที่ใช้ผิงไฟ ทั้งร่างเต็มไปด้วยความน่ารัก ก็ดีใจร้อง ‘ว้าว~’ ออกมา

“ชมข้าสิ เร็วเข้า!” จ้าวอู่เจียงกล่าวอย่างฮึกเหิม มองไปที่บุตรสาวของตน

“ว้าว!” เสี่ยวเนี่ยนเซี่ยยกมือทั้งสองขึ้นอย่างว่าง่าย

จ้าวอู่เจียงได้รับคำชมจากใจจริงของนาง เขาก็ไม่ได้หยิ่งผยองหรือลำพองใจ แต่กลับพยักหน้าอย่างสงบนิ่ง

จ้าวอู่เจียง ‘เจ้าช่างเป็นชายหนุ่มที่ดีและอ่อนน้อมถ่อมตนจริง ๆ…’ เขาชื่นชมตัวเองในใจ

หลังจากสร้างอ่างอาบน้ำเสร็จ จ้าวอู่เจียงก็ไปล้างมือ ก่อนจะมาใส่ผ้ากันเปื้อน และเริ่มเลือกผักเพื่อเตรียมอาหารเย็น

เขาผูกผ้ากันเปื้อนที่เอว ทำให้ทั้งร่างเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ด้วยรูปโฉมงดงามของเขา เวลายิ้มก็ยังมีกลิ่นอายของความเจ้าเล่ห์อยู่ด้วย

ท่าทางที่กำลังเลือกผักอย่างตั้งใจ เต็มไปด้วยความรู้สึกของสามีที่ดี

หากกาลเวลาหยุดพักที่นี่ เขาคิดว่าคงไม่เลวร้ายเลย

น่าเสียดายที่กาลเวลาไม่อาจหยุดอยู่กับตัวเขา เวลาได้เดินหน้าอย่างไม่อาจต้านทาน และกำลังผลักดันเขาไปข้างหน้า

เขาไม่รู้ว่า ในยุคโบราณอันไกลโพ้น ที่จริงแล้วเขามีโอกาสที่จะหยุดเวลาไว้กับตัวเอง

แต่เขาปฏิเสธความหวังดีของท่านจาง เขาเลือกเส้นทางอื่น เส้นทางที่หลายคนเคยเลือก แต่แทบทุกคนล้มเหลว

ความไม่รู้ คือความสุขอย่างหนึ่ง

ตอนนี้เขาไม่รู้ถึงการเลือกในอดีตของตัวเอง เขาอบอวลอยู่ในช่วงเวลาอันงดงามนี้

พ่อครัวจ้าวเริ่มลงมือทำอาหาร กลิ่นอายของการทำครัวแผ่ซ่านไปทั่วกระท่อมเล็ก ๆ

แสงเทียนสีเหลืองทองทอดลงนอกหน้าต่าง ย้อมหิมะที่โปรยปรายใกล้ ๆ ให้มีสีสันอบอุ่น

……

ตามเกล็ดหิมะที่ถูกแสงเทียนย้อมเป็นสีส้มเหลืองหมุนวน มองผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ

บนโต๊ะอาหาร มีกับข้าวสองอย่างและน้ำแกงหนึ่งชามแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน