ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1441

บทที่ 1441 เจียงหน่ายจ้าวแห่งตระกูลเจียง

พรึ่บ!

เสียงกระบี่ดังขึ้น

แสงกระบี่สายหนึ่งฉีกผ่านท้องฟ้า พุ่งมาจากริมฝั่งน้ำ ราวกับคมกระบี่ยักษ์มหึมาที่ตกลงมาจากฟากฟ้า หวังจะฟันเยว่ปู้ฝานให้ขาดเป็นสองท่อน

เยว่ปู้ฝานถูกบังคับให้หยุดฝีเท้า เหลือบมองขึ้นไปทางกำแพงสีเทาสูงใหญ่ และมองไปยังยักษ์ที่ยืนค้ำฟ้าอยู่

ยักษ์ที่ค้ำฟ้ามีสามคน คนที่อยู่ตรงกลางเป็นนักกระบี่ที่กำลังใช้แขนขวาอุ้มกระบี่ มือซ้ายจับด้ามกระบี่ ตัวกระบี่ถูกชักออกจากฝักแล้วหนึ่งชุ่น ปราณกระบี่ที่ขวางทางเขานั้น ฟันออกมาจากร่างของคนผู้นี้

ทั้งซ้ายและขวาของนักกระบี่ ทางซ้ายเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าเย็นชาแฝงความโกรธ สองมือจับกระบี่ ดูเหมือนจะเป็นผู้ฝึกกระบี่เช่นกัน

ทางขวาเป็นชายหนุ่มรูปงามสวมเสื้อคลุมปักลาย ที่เอวแขวนป้ายแผ่นหนึ่ง สลักตราประจำตระกูลเจียง หนึ่งในตระกูลใหญ่แห่งเขตเซียนตงหลิง

เยว่ปู้ฝานไม่รู้จักนักกระบี่ทั้งสองคน แต่ยังคุ้นหน้าอยู่บ้าง

ส่วนชายหนุ่มจากตระกูลเจียง เขารู้จักเป็นอย่างดี

ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของตระกูลเจียงในปัจจุบัน มีชื่อเสียงเท่าเทียมกับเจียงหน่ายจวินแห่งตระกูลเจียง นั่นคือเจียงหน่ายจ้าว

“กระบี่เล่มนี้ช่างห่วยแตกสิ้นดี!” เยว่ปู้ฝานแค่นเสียงหัวเราะก่อนตะโกนว่า

“พวกเจ้าลงมาลองดูก็ได้ ข้าจะฟันมือที่จับกระบี่ของเจ้าให้ขาด!”

นักกระบี่ฝั่งซ้ายไม่ตอบ เพียงแค่ใช้สายตาส่งสัญญาณไปที่จ้าวอู่เจียง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างอ่อนโยนเล็กน้อย

สายตาของนักกระบี่หญิงแทบจะจับจ้องอยู่ที่จ้าวอู่เจียงตลอดเวลาด้วยความยินดีและความรู้สึกตื้นตัน

เจียงหน่ายจ้าวแห่งตระกูลเจียงชำเลืองมองเยว่ปู้ฝาน แล้วเหลือบมองนักกระบี่หญิงอีกหลายครั้งด้วยนัยน์ตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

จ้าวอู่เจียงและอีกสองคนที่ยืนอยู่บนเรือไม้โบกมือทักทายยักษ์ใหญ่บนฝั่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน