ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1442

บทที่ 1442 ปรองดอง

เจียงหน่ายจ้าวคิดมาถึงตรงนี้ จึงส่งสายตาอ่อนโยนไปยังหลี่ฉานซี พร้อมยืดอกขึ้น

เขาตัดสินใจที่จะไปพูดโน้มน้าวเยว่ปู้ฝานและบุคคลทั้งสามในเรือไม้ด้วยตัวเอง เพื่อเผยแพร่แนวคิดเรื่องความสามัคคีทั่วหล้า พร้อมกับบอกศิษย์น้องฉานซีว่า เขาเป็นบุรุษที่ทำตามที่พูดและลงมือทำอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเขาก็เหยียบปลายเท้าลงบนฝั่งน้ำ แล้วกระโดดไปยังดอกบัวสามสิบสองดอกบนแม่น้ำลืมเลือนทันที

ร่างของเขาหดเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด มีเสียงลมพัดดังหวือ ๆ ข้างหู เขาเหยียบลงบนผิวน้ำแม่น้ำลืมเลือน ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่บนผิวน้ำตรงตำแหน่งกลางระหว่างเยว่ปู้ฝานกับเรือไม้

คุณชายตระกูลเจียงประสานมือไว้ด้านหลัง ก่อนจะพยักหน้าทักทายทั้งเยว่ปู้ฝานและพวกจ้าวอู่เจียงทั้งสามคนทั้งซ้ายและขวา เพื่อแสดงความเป็นมิตร

ท่วงท่าที่สง่างามของเขาไม่ทันไรก็เซถลาไปข้างหน้า เท้าข้างหนึ่งจมลงในห้วงมหาสมุทรแห่งแม่น้ำลืมเลือน

แม่น้ำลืมเลือนเป็นแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนน้ำศักดิ์สิทธิ์ทางใต้ จะมีคนธรรมดาคนไหนข้ามไปได้?

เหมือนกับทะเลเหนือของดินแดนหลิงซี ที่เป็นเพียงสาขาหนึ่งของแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็เป็นพื้นที่ที่แม้แต่ผู้ที่อยู่ต่ำกว่าขั้นจักรพรรดิก็ยากจะข้ามไปได้ ต้องอาศัยสัตว์อสูรบางชนิดในทะเลเหนืออย่างแมงกะพรุนทะเลเพื่อข้ามฝั่งทะเล

ร่างของเจียงหน่ายจ้าวโอนเอนไปมา เขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ปากพึมพำคำสองคำที่ฟังไม่ชัด ใต้เท้าของเขาก็ปรากฏวงแสงสีเหลืองนวล ทำให้เขาลอยอยู่บนผิวน้ำได้อีกครั้ง ก่อนจะยืนได้อย่างมั่นคงในเวลาต่อมา

เขาหัวเราะกลบเกลื่อนความอับอาย

“เมืองผีช่างเป็นสถานที่ที่น่าสนใจ ข้าได้ลองทดสอบแม่น้ำลืมเลือนนี้ดูแล้ว มหัศจรรย์สมกับที่เล่าลือกันจริง ๆ ฮ่า ๆ”

“เจียงหน่ายจ้าว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า อย่าได้ทำให้ตัวเองเดือดร้อนเลย!” เยว่ปู้ฝานเหลือบมองเจียงหน่ายจ้าวด้วยสายตาดุดัน

ตระกูลเจียง ตระกูลหวังและตระกูลเยว่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แม้เขาจะไม่อยากเผชิญหน้ากันตรง ๆ แต่ก็ไม่อยากเสียโอกาสที่ดีในการฟื้นฟูจิตแห่งเต๋าของตนเองเพราะเจียงหน่ายจ้าว

“มิได้ ๆ” เจียงหน่ายจ้าวรู้สึกถึงโกรธเล็กน้อยจากเยว่ปู้ฟาน เขาก้าวเท้าเดินไปทางจ้าวอู่เจียงและอีกสองคน พลางส่ายหน้าไปมาขณะเดิน

“ข้าโชคดีได้อ่านบทกวีจากหนังสือรวมกวีสามัญบทหนึ่งว่า เรื่องครอบครัว เรื่องบ้านเมือง เรื่องใต้หล้า ล้วนเป็นเรื่องที่ต้องใส่ใจ”

“เรื่องนี้ช่างเหมาะกับข้ายิ่งนัก เพื่อความสงบสุขของใต้หล้า ข้าควรเริ่มจากตัวข้าเอง”

“เช่นนั้นแล้วข้าจะขัดขวางความขัดแย้งทั้งปวงไม่ให้เกิดขึ้น ตัวข้าปรารถนาจะสร้างดินแดนแห่งความสงบสุขให้แก่ใต้หล้า”

จ้าวอู่เจียงมองชายหนุ่มที่ชื่อเจียงหน่ายจ้าวผู้นี้อย่างเรียบเฉย

“แค้นเลือดลึกล้ำ”

“โอ้…” เจียงหน่ายจ้าวชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน