เข้าสู่ระบบผ่าน

ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1458

บทที่ 1458 หลักการคือการไม่มีหลักการ

เจียงหน่ายจ้าวเริ่มเข้าใจบ้างแล้ว เขาจึงสูดลมหายใจลึกเพื่อตั้งสติ แล้วเริ่มขุดดินรอบ ๆ ขาโต๊ะที่โผล่ออกมา

ดินโคลนและเศษอิฐกระจายฟุ้งไปทั่ว จนกระทั่งเขาขุดพบวัตถุกลมมนอิ่มเอิบที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าลายดอกไม้สีฟ้าไว้อย่างแน่นตึง

ในฐานะบุตรชายของตระกูลผู้ดี และด้วยนิสัยที่ไม่โบราณคร่ำครึ เขาจึงรู้ดีว่าสิ่งที่ปรากฏให้เห็นนั้นคืออะไร

มันก็คือหน้าอกของหญิงสาว…

เขากับสหายมักไปยังหอบุปผา เพื่อแต่งบทกวีและโคลงกลอนคู่กันอยู่เสมอ สิ่งที่จับต้องได้เช่นนี้ ทั้งรูปทรงและขนาดเขาต่าง ๆ ของมัน

เขาเองก็ล้วนแล้วแต่เคยเห็นมามากนัก

หากเป็นในอดีต เขาคงจะหัวเราะและพูดหยอกล้อมันสักสองสามประโยค

แต่ตอนนี้คุณชายตระกูลเจียงกลับเงียบลง ไม่เอ่ยสิ่งได้ออกมา

เขาหลีกเลี่ยงสิ่งที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าลายดอกไม้สีฟ้านั่น แล้วขุดต่อลงไปด้านล่าง กระทั่งเห็นมือเล็ก ๆ ที่เปื้อนโคลน เขาจึงหยุด

เขารู้แล้วว่าเนินดินเล็ก ๆ นี้คืออะไร

มันคือหลุมศพของแม่ลูกคู่หนึ่ง

คงเป็นเพราะแผ่นดินสั่นสะเทือนและภูเขาสั่นไหวอย่างรุนแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน แม่ลูกคู่นี้คงไม่สามารถหลบหนีได้ทัน

จึงได้แต่รีบพากันหลบใต้โต๊ะไม้ แต่ท้ายที่สุดพวกเขาแล้วก็ต้องจบชีวิตลงจากภัยพิบัติธรรมชาติ อยู่ใต้โต๊ะไม้ตัวนี้

เจียงหน่ายจ้าวถอนหายใจยาว

“ชีวิตของปุถุชนที่ต้องเผชิญความยากลำบากมากมาย ช่างน่าเวทนายิ่งนัก”

“มนุษย์ธรรมดาก็เป็นเช่นนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ พวกเขาก็ไม่อาจหลีกหนี อ่อนแอถึงเพียงนี้”

“ผู้บำเพ็ญก็ช่างโชคดีเหลือเกิน”

“แค่ปุถุชนธรรมดา เจ้ายังรู้สึกเห็นอกเห็นใจมากเช่นนี้ แล้วเหตุใดก่อนหน้านี้เจ้าถึงช่วยเหลือเยว่ปู้ฝานเล่า?”

เสียงของจ้าวอู่เจียงดังก้องขึ้นทั่วทุกทิศทันที

ได้ยินเช่นนั้น หัวใจเจียงหน่ายจ้าวก็พลันสั่นไหว คุณชายตระกูลเจียงหันหลังเตรียมจะวิ่งหนี

ทันใดนั้นเองทิวทัศน์รอบตัวเขาก็แปรเปลี่ยนโดนพลัน ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา คือ ภายในหอหลวงของสำนักศรัทธาษฎร

“ดาวเคลื่อนฟ้าเปลี่ยน…” เจียงหน่ายจ้าวก็พลันใจสั่นระรัว เขาถูกพากลับมายังหอหลวงของสำนักศรัทธาษฎร สามารถทำได้ถึงเพียงนี้

พลังเหนือกว่าผู้ใช้พลังจักรพรรดินัก อย่างน้อยต้องเป็นวิชาของผู้แข็งแกร่งขั้นจอมจักรพรรดิ

แม้จ้าวอู่เจียงจะอยู่ใกล้เขาที่สุด หรืออยู่ข้างกายเขาก็ตาม แต่สายตาของคุณชายตระกูลเจียงกลับจ้องมองไปที่นักพรตหญิงที่อยู่ตรงหน้า

หยางเมียวเจิ้น นางงดงามราวกับรูปปั้นเทพเจ้าแห่งสวรรค์

เขารู้สึกว่าหยางเมียวเจิ้นผู้นี้ งดงามแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง

บทที่ 1458 หลักการคือการไม่มีหลักการ 1

บทที่ 1458 หลักการคือการไม่มีหลักการ 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า