บทที่ 1463 ชีวิตของปวงประชาไม่ควรสิ้นสุด
“ช่างน่ารำคาญนัก!”
นั่นคือประโยคสุดท้ายที่เยว่ซานพูดในโลกมนุษย์
หลังจากนั้นร่างของเขาก็ถูกกระบี่ฟันจนแหลกละเอียด และถูกเทพยามกลางวันดูดเอาสามจิต เจ็ดวิญญาณไป จากนั้นก็ถูกกิเลนใช้หอผนึกปีศาจกดทับไว้ใต้หอคอย
จบสิ้นชีวิตและวิถีเต๋า
หวังอ่ายรู้ว่าวันนี้สถานการณ์เขาไม่มีทางหนีรอดไปได้ จึงเลือกที่จะหยุดการโจมตี และพยายามดิ้นรนอย่างหนักในเฮือกสุดท้าย พลางเอ่ยว่า
“ท่านสหายทั้งหลาย ข้ายินดีที่จะยอมจำนนต่อพวกท่าน”
“ไม่จำเป็น” ลู่จ้งส่ายหน้า พลางวาดมือหนึ่งที ท้องฟ้ากลับกลายเป็นสีดำทมิฬ พร่างพราวด้วยหมู่มวลดารา ภายใต้แสงดาราที่ส่องสว่าง หวังอ่ายไม่มีที่ให้หลบหนี และไม่อาจซ่อนกายได้อีกต่อไป
แม้ภายนอกหวังอ่ายจะดูเหมือนยอมแพ้โดยสิ้นเชิง แต่แท้จริงแล้วเขายังคงพยายามส่งข่าวออกไปอย่างต่อเนื่อง เขากวาดตามองลู่จ้งและคนอื่น ๆ
“ท่านผู้นำของพวกเรายังให้โอกาสแก่พวกท่าน เช่นนั้นแล้ว เหตุใดพวกท่านจึงไม่ยอมให้โอกาสแก่ข้าแก่บ้าง?”
เมิ่งอวี่ที่ลอยอยู่กลางอากาศ ได้ย่างก้าวมาบนแสงดารา
“หมื่นปีที่ผ่านมา เจ้ามีโอกาสมากมายนับไม่ถ้วน แต่เจ้าก็ยังไม่ยอมกลับใจ บัดนี้สายเกินไปเสียแล้ว”
“เจ้ากับข้าไม่ใช่ผู้ที่เดินทางเดียวกัน เจ้ากับพวกข้า มีวิถีที่ต่างกัน” จูกัดอู๋หว่อประสานมือไพล่หลัง นิ้วมือที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อหมุนลูกเต๋าไปมาไม่หยุด
“อยากได้โอกาสหรือ? เจ้าไปถามคนที่เจ้าเคยสังหารดูสิว่าพวกเขาจะยินยอมหรือไม่” นักดาบหัวโล้นลูบศีรษะของตน
ร่างของเทพยามวันพลิ้วไหว
“ข้าได้สัมผัสกระดูกและคำนวณชะตาชีวิตของเจ้าแล้ว เจ้าไม่มีโอกาสอีกต่อไป ยามนี้เจ้าต้องจบชีวิต ร่างดับจิตสลาย แม้แต่ลงสู่ยมโลกก็ไม่คู่ควร”
ฉีหลินแสร้งอุทานราวกับตกใจ “โอ้สวรรค์!”
หวังอ่ายส่ายหน้าถอนหายใจ เขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ทั้งร่างดูอ่อนระโหยเหมือนคนชราใกล้ตาย
“สังหารข้าแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?”
“เมื่อนายท่านตื่นขึ้น ภัยพิบัติจะถาโถมสู่โลกมนุษย์ เทพปีศาจสิ้นชีพตั้งแต่ยุคโบราณ ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยพวกเจ้าได้ ผู้ที่ไม่รู้จักกลับใจที่แท้จริงคือพวกเจ้าต่างหาก”
“ญาติมิตร และคนในตระกูลของพวกเจ้า จะต้องล้วนแล้วแต่ต้องจบชีวิตลง และสูญสลายไปในสายธารแห่งกาลเวลา เพราะการเลือกของพวกเจ้า”
“แม้ข้าจะตาย แต่คนในตระกูลยังอยู่ เปลวเพลิงแห่งชีวิตจะไม่มอดดับ”
“ก็แค่ประทังชีวิตอย่างต่ำต้อยเท่านั้น” ลู่จ้งเอ่ยเสียงเย็นชา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า