บทที่ 1464 ธุลีดิน ชะตาลิขิตไร้เดียงสา
เศษเสี้ยวของดวงวิญญาณที่ส่องแสงวูบวาบได้หายไปจากห้วงสวรรค์และพิภพ เมื่อแก้แค้นสำเร็จ
จูกัดเสี่ยวไป๋ก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม เขากอดเข่าตัวเอง แล้ววางศีรษะบนหัวเข่าอย่างอ่อนระโหย
การแก้แค้นชำระความแค้น ในขณะที่สำเร็จนั้นย่อมรู้สึกสะใจ แต่ยามที่ความสะใจค่อย ๆ จางลง
สิ่งที่คืบคลานขึ้นมาในร่างกายและจิตใจกลับเป็นความเหนื่อยล้าและโศกเศร้าอันหนักหนาสาหัส
เซวียนหยวนจิ้งมาช้าเกินไป นางเพียงแค่ฟันดาบเพียงครั้งเดียว แต่ดาบนี้ดูเหมือนจะดูดกลืนพลังทั้งหมดของนางไป
นางเซถอยหลังไปหลายก้าวอย่างโงนเงน แต่จ้าวอู่เจียงโอบประคองนางไว้อย่างนุ่มนวล
บรรยากาศความเงียบงันไร้ซึ่งคำพูด
รอบด้านมีเพียงหมอกสีเทาจาง ๆ หมอกสีเทาม้วนตัวโดยไม่มีเสียงอึกทึกแม้แต่น้อย
ฟ่านอู๋จิ้วในชุดขาวโอบไหล่ของเซี่ยปี้อันแล้วกระซิบบางอย่างข้างหูของเซี่ยปี้อัน
เซี่ยเฉินซู่ร้องไห้จนใบหน้าเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด นางล้มลงกับพื้นด้วยสีหน้าสงบ ในที่สุดเศษเสี้ยวดวงวิญญาณของนางก็ได้พบกับความสงบ
เยี่ยเชี่ยนชุนจ้องมองมือของตนที่ค่อย ๆ พร่าเลือนกลายเป็นหมอก คล้ายว่าเขาจะเข้าใจบางอย่าง จากนั้นทั้งร่างของเขาก็กลายเป็นหมอกสีเทา
เคลื่อนไปหาบัณฑิตที่แบกตำราไว้บนหลัง
ดวงตาที่เคยมึนงงของบัณฑิตต่งหนิงก็ค่อย ๆ จางหาย กลับมาแจ่มชัดอีกครา
รอบข้างปกคลุมด้วยด้วยหมอกบาง และค่อย ๆ จมลงอย่างช้า ๆ
ทุกอย่างจบสิ้นจริง ๆ แล้วกระมัง
ถุงเก็บของบนร่างไร้ศีรษะของเยว่ปู้ฟานลอยขึ้นกลางอากาศ และตกลงในมือของจ้าวอู่เจียง
จ้าวอู่เจียงรู้สึกถึงกลิ่นอายอันคุ้นเคยที่หนักอึ้ง
เขาทำลายถุงเก็บของที่ไร้เจ้าของอย่างรุนแรง
กระดูกจอมจักรพรรดิที่เปล่งประกายดั่งอัญมณีกลายเป็นของเหลวสีหยกที่ไหลเข้าสู่ปลายนิ้วของเขา จากนั้นก็ไต่ขึ้นไปตามฝ่ามือ
ไหลไปตามเส้นลมปราณบนแขนของเขา จนกระทั่งค่อย ๆ จางหายไป
กระดูกจอมจักรพรรดิสมบูรณ์แล้ว จ้าวอู่เจียงรู้สึกได้ถึงวิชากำลังภายในที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในร่างเต็มไปด้วยพลังอันมหาศาลที่กำลังเอ่อท้น
แต่ถึงวิชากำลังภายในของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทว่าขั้นจอมจักรพรรดิกลับยังคงไม่อาจสั่นคลอน ไม่สามารถก้าวข้ามได้
เขายังไม่อาจถึงขั้นจอมจักรพรรดิ
เขาคาดการณ์สถานการณ์เช่นนี้ไว้แล้ว จึงไม่รู้สึกท้อแท้แต่อย่างใด
เพราะวิถีเต๋ายังคงบกพร่อง
————
ในขณะที่วิชากำลังภายในของจ้าวอู่เจียงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า