ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 147

บทที่ 147 พี่สะใภ้ ได้โปรดเคารพตัวท่านเองด้วย!

ในเวลาเดียวกันนี้ มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังขี่ม้ามุ่งตรงเข้าสู่นครหลวง

คนกลุ่มนั้นสวมใส่หน้ากากอสูร และสวมเสื้อผ้าที่แตกต่างกันไป

เสื้อผ้าเหล่านี้เป็นเครื่องแบบสำหรับสวมใส่ในยุทธจักร ส่วนหน้ากากนั้นจำเป็นต้องสวมใส่เวลาเข้านครหลวง

พวกเขาต่างก็เป็นสมาชิกของหน่วยองครักษ์มังกรที่ฮ่องเต้ส่งออกไปเพื่อสืบข่าวเกี่ยวกับกู่พิษแห่งโหลวหลาน

และผู้ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มก็คือ เจี๋ยสือจิ่ว

บนรถม้าที่พวกเขากำลังเฝ้าอารักขามีชายชราคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่ รอบกายชายชรามีผ้านวมปกคลุมเอาไว้รอบด้าน เพื่อไม่ให้เขาได้รับบาดเจ็บจากแรงกระเทือนระหว่างการเดินทาง

นอกจากนี้ บนรถม้ายังมีสมาชิกของหน่วยองครักษ์มังกรกำลังนั่งถ่ายทอดพลังลมปราณจากฝ่ามือเข้าสู่ร่างกายชายชราอย่างต่อเนื่อง

หน่วยองครักษ์มังกรพบเจอชายชราผู้นี้ระหว่างการสืบสวนเกี่ยวกับกู่พิษแห่งโหลวหลาน

พวกเขาไล่ตามเบาะแสไปทีละจุด จนกระทั่งพบชายชรากำลังถูกไล่ล่าโดยสำนักมังกรเงิน

ก่อนที่ชายชราจะหมดสติไป เขาได้เปิดเผยความจริงที่น่าตกตะลึง ความจริงนั้นเกี่ยวข้องกับการสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้องค์ก่อน

ชายชรายินดีเปิดเผยความลับนี้ เพราะเขารู้ว่าหน่วยองครักษ์มังกรภักดีต่อฮ่องเต้เพียงใด

และเขาก็เป็นหนึ่งในบุคคลที่เป็นพยานรู้เห็นความจริงในวังหลวงเมื่อครั้งนั้น

แต่บัดนี้ ชายชราได้รับบาดเจ็บสาหัส และใกล้หมดลมหายใจเต็มที หากสมาชิกของหน่วยองครักษ์มังกรไม่ถ่ายทอดพลังลมปราณเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง และไม่มีทักษะทางการแพทย์อยู่ในระดับยอดเยี่ยม ชายชราก็คงเสียชีวิตไปนานแล้ว

รถม้าวิ่งจนฝุ่นตลบ ความลับดำมืดที่ถูกเก็บซ่อนอยู่นานปีกำลังจะได้รับการเปิดเผย ความลับที่จะช่วยไขกระจ่างว่า เซียวเหยาอ๋องได้กระทำการสังหารเสด็จพี่อันเป็นที่รักของตนเองจริงหรือไม่…

ถนนทอดยาวไกล เสียงฝีเท้าม้าดังกึกก้อง

ดูเหมือนว่าเรื่องราวที่เคยได้รับการเปิดเผยต่อโลกภายนอกจะไม่ใช่ทั้งหมด และยังคงมีเรื่องราวอีกมากมายซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลัง…

…

จ้าวอู่เจียงออกมาจากตำหนักฉีเฟิง และมีชิงเอ๋อร์เดินตามมาส่งถึงหน้าตำหนัก

นางตกหลุมรักเขามาได้พักใหญ่แล้ว พยายามเปิดเผยเสน่ห์ของตนเองให้ขันทีหนุ่มได้เห็น และในที่สุด จ้าวอู่เจียงก็พานางไปยังตำหนักร้างไร้ผู้อยู่อาศัย จัดการปิดตาชิงเอ๋อร์ และกระทำการควบขี่สุดหฤหรรษ์

ชิงเอ๋อร์อิ่มเอิบด้วยความรักอีกครั้ง ก่อนที่นางจะกลับตำหนักฉีเฟิงไปอย่างมีความสุข

จ้าวอู่เจียงนำเจี๋ยเอ้อร์ซานออกจากนครหลวง ตรงไปยังหอการค้าเจียงตู่เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของหลี่หยวนเจิ่ง ฮั่วหรูอี้ และคนอื่น ๆ

ฉีหลินเป็นดั่งพี่ชายของเขา ตอนนี้ฉีหลินถูกสังหารตายแล้ว จ้าวอู่เจียงจึงมีหน้าที่ต้องดูแลพี่สะใภ้

ชายหนุ่มกังวลว่า เมื่อบุรุษไร้หน้าจับตัวเขาไม่ได้ มันจะเปลี่ยนเป้าหมายไปเล่นงานหลี่หยวนเจิ่งกับพรรคพวกแทน

รถม้าจึงห้อตะบึงไปทางหอฝู๋เจี๋ยด้วยความรวดเร็ว

เฟิงอวิ๋นไฉประมุขแห่งหอการค้าออกมาต้อนรับจ้าวอู่เจียงด้วยตนเอง ก่อนจะนำชายหนุ่มขึ้นไปยังห้องตำราบนชั้นสาม

ในห้องตำรา เฟิงซิ่วเอ๋อร์ผู้เป็นบุตรสาวของเฟิงอวิ๋นไฉ หลี่หยวนเจิ่ง กับศิษย์น้องหญิงเจียงเมิ่งลี่ ก็กำลังรอเขาอยู่ก่อนแล้ว

เมื่อหลี่หยวนเจิ่งเห็นหน้าจ้าวอู่เจียงก็รีบลุกขึ้น แล้วเดินเข้ามาหาด้วยความดีใจ

“ข้าดีใจเหลือเกินที่น้องจ้าวไม่เป็นกระไร”

“พวกท่านพบสิ่งใดผิดปกติบ้างหรือไม่?” ชายหนุ่มสอบถามทันที เขาสังเกตว่าเฟิงซิ่วเอ๋อร์เอาแต่ขมวดคิ้วนิ่วหน้า และยืนกัดริมฝีปากของตนเองตลอดเวลา หน้าตาดูวิตกกังวลมากทีเดียว

แม้ว่าเจียงเมิ่งลี่จะพยักหน้าทักทายเขาเบา ๆ แต่สีหน้าแววตาเวลาที่นางมองมาก็มีความผิดปกติเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป

“ต้องขอบคุณท่านประมุขเฟิงและแม่นางซิ่วเอ๋อร์มากแล้ว พวกเราโดยสารรถม้าของหอการค้าที่แม่นางซิ่วเอ๋อร์จัดหามาให้ เมื่อเราอยู่ภายใต้การคุ้มครองของท่านประมุข ก็ไม่มีผู้ใดทราบถึงที่อยู่ของพวกเราอีก” หลี่หยวนเจิ่งตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน