ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1476

บทที่ 1476 เจียงหน่ายจวินผู้สงบนิ่ง

จันทราเสี้ยวลับหายลงสู่แม่น้ำ

ผืนน้ำสะท้อนเงาเทือกเขาภูเขาถูซานในราตรีกาล

บนภูเขามีกระท่อมหลังเล็กหลังหนึ่ง

ยามนี้ภายในกระท่อมมีเปลวไฟจากฟืนลุกโชน ข้างกองไฟมีสาวน้อยหูจิ้งจอกนั่งอยู่ นางมีนามว่าซูซู

และข้างกายนาง คือเจียงหน่ายจวินแห่งตระกูลเจียง ผู้มีรูปโฉมงดงามและรอยยิ้มอ่อนโยน เขากำลังจ้องมองนางไม่วางตา

“เจียงหน่ายจวิน ในยามนี้ท่านกำลังตกอยู่ในอันตราย” ถูซานซูซูกล่าว หูจิ้งจอกของนางขยับเล็กน้อย มือถือกิ่งไม้แห้งคุ้ยถ่านสีแดงก่ำ นางเอ่ยโดยไม่หันไปมองเจียงหน่ายจวิน

“จริงดังที่เจ้าว่า” เจียงหน่ายจวินยิ้มพลางกล่าวขึ้นมาตรง ๆ

“เพราะอยู่ใกล้เจ้าเกินไป ข้าจึงถูกดึงเข้าสู่ห้วงวังวนของเจ้าเข้าจนได้”

ถูซานซูซูกล่าวต่อ

“ข้าได้ยินข่าวมาบ้างว่า เจียงหน่ายจ้าวถูกกักขังอยู่ในเมืองผี อีกทั้งผู้มีพรสวรรค์หลายสิบคนจากหลายรุ่นของตระกูลเจียงของพวกท่าน ก็ถูกกักขังอยู่ที่นั่นด้วย”

เจียงหน่ายจวินหรี่ตาลงเล็กน้อย คุณชายตระกูลเจียงยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้ว ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่ยี่หระว่า

“ดูเหมือนข้าจะเป็นผู้ที่โชคดีที่สุด ที่ได้ติดอยู่ในที่เดียวกับคนที่รัก”

ถูซานซูซูยังไม่ยอมมองไปที่เจียงหน่ายจวินแม้แต่น้อย นางจะตอบว่า

“เจ้าคิดว่าผู้อาวุโสเจียงหลีจะยอมรับการข่มขู่เช่นนี้หรือ?”

เหล่าผู้มีพรสวรรค์รุ่นที่มีพลังโลหิตแข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเจียงอย่างเจียงหน่ายจวิน เจียงหน่ายจ้าว และคนอื่น ๆ ล้วนถูกกักตัวไว้ในเมืองผี ในฐานะตัวประกันเช่นเดียวกัน

นี่คือคำเตือนจากกระแสำพลังต่าง ๆ ที่มอบให้ตระกูลเจียง

หากจอมจักรพรรดิเจียงหลีแห่งตระกูลเจียงทรยศ ผู้มีพรสวรรค์เหล่านี้ก็จะไม่มีวันได้กลับไป

“ท่านประมุขตระกูลจะทำสิ่งใด พวกเรารุ่นหลังนั้นไม่กล้าคาดเดา” เจียงหน่ายจวินปล่อยสายตาล่องลอยไปบนใบหน้าของถูซานซูซูใต้แสงเพลิง

เขาจ้องมองความแดงระเรื่อบนใบหน้าขาวผ่องของนาง รวมถึงขนอ่อนใสบางเล็ก ๆ

ความแดงระเรื่อนั้น จะเป็นเพราะเขาหรือไม่?

เขาคิดเช่นนั้นในใจ จึงเอ่ยออกมาจากใจว่า

“ซูซู เจ้างดงามนัก”

ถูซานซูซูเหลือบมองเขาเพียงแวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม

“หากเจียงหลีตัดสินใจทอดทิ้งเจ้า เจ้าจะทำเช่นไร?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน