บทที่ 1481 ความทรมาน
เสื้อผ้าถูกตัดออก ผิวที่ควรจะเนียนนุ่ม บัดนี้กลับเละเทะไปด้วยเลือดเนื้อน่าสยดสยอง ปรากฏรอยบาดเฉือนเป็นทางบาง ๆ ราวกับถูกของมีคมกรีด
ชายชราสีหน้าซีดขาว เม็ดเหงื่อผุดพราวเต็มหน้าผาก ร่างกายที่แก่ชราสั่นเทาเล็กน้อย ทว่ามือที่จับเข็มเงินยังคงมั่นคง เขาแทงเข็มเงินทีละเล่มลงบนจุดชีพจรรอบร่างของซิ่วเหนียง
หญิงชราตระกูลเฉินเคยเป็นธิดาตระกูลมั่งคั่ง ภายหลังตระกูลล่มจม ปัจจุบันนางจึงกลายเป็นหมอตำแยคนหนึ่งในสองของเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ และนางก็มีความรู้ด้านการแพทย์อยู่ไม่น้อย
บัดนี้นางได้สติแล้ว จึงรู้ว่าเกิดอันใดขึ้น ตอนนี้มือของนางกำลังคลำตรวจท้องน้อย และช่วงล่างของร่างซิ่วเหนียงที่เปื้อนโลหิต
ไฝดำที่หว่างคิ้วของนางขยับขึ้นลงตามการขมวดคิ้ว
ยังไม่ถึงเวลาคลอดของซิ่วเหนียง นางเพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน กระแสพลังที่บาดเจ็บจากภายในสู่ภายนอก ทำลายร่างกายของนางจนย่อยยับ
“มดลูกแหลกแล้ว…” หญิงชราตระกูลเฉินยกมือที่เปื้อนโลหิตขึ้น ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง
ดูเหมือนชายชราจะไม่ได้ยิน เขายังคงยุ่งอยู่กับงานในมือไม่หยุด บนชุดขุนนางเก่าของเขามีคราบโลหิตกระเซ็นเปื้อนเป็นดวงใหญ่
ทั้งเลือดโลหิตซิ่วเหนียง และโลหิตของตัวเขาเอง
“โครม!” ประตูห้องถูกผลักเปิด หวังฟู่กุ้ยถือชามใบใหญ่ สะพายตะกร้าไม้ไผ่ใบเล็กวิ่งพรวดเข้ามา
“อาจารย์ น้ำแกงต่ออายุขอรับ”
ชายชราบีบจมูกซิ่วเหนียง บีบริมฝีปากนางให้เปิดออก
“กรอกยา!”
หญิงชราตระกูลเฉินลุกขึ้น ก้าวไปช่วยเหลือหวังฟู่กุ้ย ค่อย ๆ เทยาต้มสีน้ำตาลลงไปในปากของซิ่วเหนียง
“กรอกให้เร็วกว่านี้!” คนชราตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว
หวังฟู่กุ้ยเอียงปากชามเล็กน้อย แล้วน้ำยาค่อย ๆ ไหลริน
“วางเทียบยาไว้แล้วออกไป!” คนชราคว้าชามยาด้วยมือข้างหนึ่ง กรอกน้ำยาและกากยาหยดสุดท้ายเข้าปากซิ่วเหนียง จากนั้นก็สะบัดชามทิ้ง
หวังฟู่กุ้ยรีบรับชามยา หยิบตะกร้าไม้ไผ่เล็กออก วางลงบนพื้น แล้วหมุนตัววิ่งออกไป
เขารู้จักสมุนไพรมากมาย และรู้วิธีต้มยา แต่ไม่เข้าใจวิชาแพทย์ เพราะเช่นนั้นแล้วที่นี่มีหญิงชราตระกูลเฉินคอยช่วยอาจารย์ก็นับว่าเพียงพอแล้ว
เมื่อประตูห้องถูกปิดลง หวังฟู่กุ้ยก็ทิ้งตัวนั่งลงที่หน้าประตูอย่างอ่อนแรง เด็กชายตัวน้อยมองดูหลี่ฉวนจวินที่กำลังขมวดคิ้วด้วยความกังวล แต่ก็มิได้เอ่ยอันใดออกมา แต่กลับล้วงหัวผักกาดขาวครึ่งหัวออกมาจากอก แล้วจับหัวผักกาดขาวกัดกิน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า