ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1486

บทที่ 1486 การจากไป

ปฏิทินสรรพชีวิตหนึ่งหมื่นสี่พันสี่ร้อยหกสิบปี ปีเจี๋ยจื่อ

เดือนสิบสอง วันที่ยี่สิบห้า

เหมาะแก่การเคลื่อนย้ายโลงศพ ขุดดิน ฝังศพ และตั้งป้ายหลุมศพ

ห้ามแต่งงาน

ดินแดนแห่งนี้ราวกับเพิ่งถือกำเนิดขึ้นใหม่ เบื้องบนใสสะอาด ทว่าเบื้องล่างกลับขุ่นมัว

อากาศบริสุทธิ์โปร่งใสจนแทบมองไม่เห็น นั่นคือสีขาว

อากาศขุ่นมัวราวกับหมึกที่หยดลงในน้ำแล้วแผ่กระจาย นั่นคือสีดำ

ดินแดนภาพหมึกที่ประกอบขึ้นจากสีขาวดำนี้ คือดินแดนลับของตระกูลจูกัด

ประตูไม้บานเล็ก ๆ ตั้งตระหง่านอย่างเดียวดายอยู่ในดินแดนแห่งนี้

และเมื่อประตูถูกผลักให้เปิดออก ร่างท้วมของจูกัดชื่อก็พลันเบียดตัวออกมา เขาเห็นจูกัดชิงชิงที่ยืนอยู่ห่างจากประตูหนึ่งจั้งในทันที

“เสี่ยวฮวา เจ้าไม่จำเป็นต้องคอยอยู่ที่นี่หรอก การทดสอบของท่านหัวหน้าตระกูลต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวัน”

จูกัดชื่อปิดประตูอย่างสบายอารมณ์ เขารู้ว่าจูกัดชิงชิงกำลังรอจูกัดเสี่ยวไป๋อยู่

จูกัดชิงชิงวันนี้สวมอาภรณ์ชุดใหม่ นางสาวชุดกระโปรงยาวลายบุปผาสีฟ้าอมเขียว เส้นผมดำขลับดุจธารน้ำตกสวมด้วยกวานงาช้างสีขาวนวล แลทิ้งตัวลงมาถึงสะโพกอันอ่อนช้อย

นางถือกระบี่ยาวขาวดั่งหยกไว้ในมือซ้าย กำไลสีเขียวมรกตที่ข้อมือกระทบกับใบกระบี่จนส่งเสียงใสกังวาน นางประสานมือคำนับพลางกล่าว

“พี่จูกัดชื่อ ข้ารอท่านอยู่เจ้าค่ะ”

จูกัดชื่อก็พลันประหลาดใจ เหตุใดเสี่ยวฮวาถึงได้จริงจังเช่นนี้ หรือว่านางกำลังมีเรื่องยุ่งยากอะไรหรือ

“นี่เจ้าค่ะ พี่จูกัดชื่อ” จูกัดชิงชิงยิ้มหวานจนดวงตาโค้งเป็นจันทร์เสี้ยว แขนเสื้อด้านขวาของนางพลิ้วไหว ในมือปรากฏถุงผ้าปักลายบุปผางาม

“หากการทดสอบของประมุขตระกูลเสี่ยวไป๋สิ้นสุดลงแล้ว รบกวนท่านช่วยมอบถุงผ้านี้ให้เขาด้วยนะเจ้าคะ”

จูกัดชื่อยังคงไม่รับไว้ ทำเพียงกลับถามว่า

“เหตุใดเจ้าไม่มอบให้เขาด้วยตัวเองเล่า”

จูกัดชิงชิงตอบว่า

“ข้าจะเรียนท่านตามตรง ท่านพี่จูกัดชื่อ ข้าได้ให้คำมั่นสัญญาสามประการกับนักพรตท่านหนึ่งไว้ และในยามนี้ข้าจำต้องออกเดินทางแล้ว หากช้าไป ข้าเกรงว่าจะไม่ทันการณ์ เพราะหนทางอีกยาวไกล”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน