ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 151

บทที่ 151 ทุกคนตกตะลึง

จุดสำคัญบนร่างกายของชายชรามีเข็มเงินปักลงไปครบทุกตำแหน่ง จ้าวอู่เจียงหรี่ตาลงเล็กน้อย

“ไม่ต้องถ่ายเทพลังให้เขาแล้ว…”

คนของหน่วยองครักษ์มังกรที่กำลังถ่ายทอดพลังลมปราณเข้าสู่ร่างกายของชายชราหยุดชะงักด้วยความสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ยอมปล่อยมือออกมาแต่โดยดี ถึงอย่างนั้น ทุกคนก็ยังตื่นตัว เตรียมพร้อมหากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น

แต่เมื่อเขาผละมือออกมาแล้ว ชายชราก็ยังคงหายใจต่อไปได้อย่างมั่นคง องครักษ์มังกรผู้นั้นอดถอนหายใจด้วยความโล่งอกไม่ได้ ดวงตาที่จ้องมองจ้าวอู่เจียงเต็มไปด้วยความตกตะลึง

หน่วยองครักษ์มังกรคนอื่น ๆ ก็รู้สึกตกตะลึงสุดขีด พวกเขาไม่คิดเลยว่าคนผู้นี้จะสามารถทำให้ชายชรากลับมาหายใจได้อีกครั้งเพียงฝังเข็มเท่านั้น ในเวลาเดียวกันนี้ พวกเขาก็ต้องยอมรับในความแข็งแกร่งทางร่างกายของจ้าวอู่เจียงจริง ๆ

ต้องไม่ลืมว่าองครักษ์มังกรทุกคนมีขั้นพลังอยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ หากเป็นผู้คนทั่วไปแค่พลังลมปราณของพวกเขาแค่คนเดียวก็ยากจะรับไหว แต่จ้าวอู่เจียงกลับสามารถรับการถ่ายเทพลังไปจากพวกเขาถึงสี่คนในเวลาเดียวกัน

จ้าวอู่เจียงสามารถทนรับได้โดยไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ

“เขาปลอดภัยแล้ว” ชายหนุ่มมีใบหน้าซีดขาวลงถนัดตา

“แต่พวกท่านต้องรีบไปนำยาสมุนไพรมาให้เร็ว ไปเอามาจากโรงหมอหลวงนั่นแหละ เดี๋ยวข้าจะบอกชื่อตัวยาให้ พวกท่านต้องจำให้ดี!”

“รับทราบ” กลุ่มองครักษ์มังกรมีสีหน้าเคร่งขรึม

“ลั่วฝูมู่*[1] เก๋อเกิน*[2] โท่วกู๋เฉ่า*[3] จิงจูฉ่าย เมล็ดสนหางสิงห์ ชาด*[4] ซวนเจ่าเหริน*[5]…” จ้าวอู่เจียงพูดชื่อสมุนไพรออกมาดัง ๆ

“โสมเหรินเซิน จิ่วเจี๋ยเฉ่า*[6] เสวี่ยเถิง*[7]…”

ทุกครั้งที่ชายหนุ่มเอ่ยชื่อสมุนไพรออกมา กลุ่มองครักษ์มังกรก็จะหัวใจกระตุกวูบ

ฮ่องเต้นั่งอยู่บนเก้าอี้ทางด้านข้าง สายตาจ้องมองไปยังใบหน้าที่ซีดขาวของจ้าวอู่เจียง

“เร็วเข้า! รีบไปเตรียมยามาเดี๋ยวนี้!” หลังจากบอกถึงตัวยาที่ต้องการเสร็จเรียบร้อย จ้าวอู่เจียงก็ค่อย ๆ ทรุดลงไปนั่งอยู่บนพื้น ท่าทางเหนื่อยล้า

เจี๋ยสือปากับเจี๋ยสือจิ่วไม่รอช้า รีบไปที่โรงหมอหลวงทันที

ในห้องเกิดความเงียบสงบอีกครั้ง จ้าวอู่เจียงหลับตาก้มหน้าลงใช้ความคิด แต่อันที่จริงนั้น เขากำลังพยายามซึมซับพลังลมปราณที่ตกค้างอยู่ในร่างกายต่างหาก

พลังลมปราณจากองครักษ์มังกรเหล่านี้มีค่าอย่างยิ่ง จ้าวอู่เจียงใช้พวกมันสำหรับการฝังเข็มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่พลังส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในร่างกายของเขา ชายหนุ่มจึงค่อย ๆ ใช้วิชาทองคำไร้พ่ายย่อยสลายพวกมันทีละเล็กทีละน้อย จนกระทั่งในที่สุด พลังเหล่านั้นก็ถูกดูดซับกลายเป็นพลังลมปราณของเขาเอง

เมื่อฝึกฝนวิชาทองคำไร้พ่าย จ้าวอู่เจียงก็มั่นใจว่าร่างกายของตนเองสามารถรับพลังลมปราณเหล่านี้ได้แน่นอน แต่ด้วยความที่พลังลมปราณมาพร้อมกับแรงกดดันมหาศาล เลือดลมในร่างกายของเขาร้อนระอุ บัดนี้ ใบหน้าของจ้าวอู่เจียงจึงยังดูซีดเซียว

“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?” ฮ่องเต้หญิงเบิกตาโต ถามด้วยความเป็นกังวล

ชายหนุ่มสั่นศีรษะช้า ๆ ร่างกายกระตุกเล็กน้อย คล้ายกับว่ากำลังทรมานจากความเจ็บปวด

“ใต้เท้าจ้าว?” กลุ่มองครักษ์มังกรเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของอีกฝ่ายก็เกิดความตื่นตระหนกเล็กน้อย ดูท่าอาการของจ้าวอู่เจียงจะไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก

“ข้าไม่เป็นไร!” ชายหนุ่มหันหน้ากลับมาลืมตาตอบ ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำ ทำให้ผู้ที่พบเห็นรู้สึกตื่นกลัว เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“พวกท่านรีบไปเตรียมอุปกรณ์สำหรับบดสมุนไพรและปรุงยาให้พร้อมเถอะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน