ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1511

บทที่ 1511 ประชาราษฎร์จงเจริญ

ธารโลหิตเปียกชุ่มเสื้อคลุมของจ้าวอู่เจียง เขาพิงกำแพงสีแดง แล้วค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นด้วยดวงตาอันเหม่อลอย

ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำพูดที่คนผู้นั้นบอกเขาในความฝันคืนนั้นอย่างชัดเจน

การล่มสลายของราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงมิได้ แลเป็นสิ่งที่มิอาจย้อนกลับได้

การที่ตัวเขาเองไม่แข็งแกร่งพอนั้นเป็นเพียงเหตุผลเล็กน้อย เหตุผลที่แท้จริงคือการที่เขาคิดว่าตนต่อสู้อยู่เพียงลำพัง

หากประชาชนทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ความทุกข์ยากร่วมมือกัน ท้องฟ้าสีหม่นที่ปกคลุมเหนือศีรษะของสรรพชีวิตอาจจะถูกพลิกกลับได้อย่างสิ้นเชิง!

ผู้ที่แบกฟืนเพื่อคนอื่น มิควรปล่อยให้เขาตายเพราะหนาวในพายุเหมันต์

ผู้ที่ปลุกปัญญาให้คนโง่เขลา มิควรปล่อยให้เขาสับสนในความไม่รู้

ผู้ที่เปิดทางสู่อิสรภาพ มิควรปล่อยให้เขาติดอยู่ในขวากหนาม

ผู้ที่สร้างชีวิตให้ประชาชน มิควรปล่อยให้เขาตายอย่างไร้เสียง

เมื่อเขาเลือกที่จะยืนหยัด ก็ควรมีคนอื่น ๆ อีกมากมายที่ยืนหยัดไปพร้อมกัน

รวมพลังของทุกสรรพชีวิต ร่วมกันปฏิเสธโลกอันสกปรกโสมมนี้

แทนที่จะเป็นเขากับหลี่ฉวนจวิน เพียงสองคนเท่านั้นที่ต่อสู้กับทุกสิ่ง แทนที่จะเป็นเขาที่ตายเพื่อประชาชน…

หากทุกคนร่วมใจกัน แม้นต้องตาย แล้วจะเป็นไรเล่า?

เพียงเพราะมิมีใครบอก เขาจึงโง่เขลา

แต่สุดท้ายก็ยังมีคนเลือกที่จะตายเพื่อเขา เสียงร่ำร้องปกป้องท่านจ้าวเหล่านั้น เขาจดจำมันมิมีวันลืม สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นประกายไฟเล็ก ๆ

ประกายไฟเล็ก ๆ แห่งวิถีของปวงประชา

สิ่งที่เขาต้องทำ มิใช่การไปช่วยเหลือทุกคน สิ่งนั้นเขามิอาจทำได้

สิ่งที่เขาควรทำ คือการมาจากปวงประชาและกลับคืนสู่ปวงประชา อาศัยพลังของปวงประชา เดินร่วมทางกับปวงประชา ต้านภัยพิบัติครานี้ไปด้วยกัน

ความแข็งแกร่งของเทพปีศาจในอดีตนั้น มีที่มาจากการร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวกับปวงประชา ที่รวมพลังกันต่อสู้กับภัยพิบัติ แม้ต้องสละชีวิต อย่างน้อยที่สุดในสงครามนี้ ฝ่ายปวงประชาก็มิได้พ่ายแพ้ แลพวกเขายังคงยืดเยื้อสถานการณ์มาจนถึงปัจจุบัน

จุดนี้ สามารถเห็นได้จากวิหารเทพปีศาจ และรูปปั้นเทพปีศาจมากมายนับไม่ถ้วนที่ปรากฏในโลก

ผู้คนแม้นมิรู้จักโฉมหน้าของเทพปีศาจ แต่พวกเขายินดีจะสร้างวิหารและถวายธูปบูชา

เพราะเทพปีศาจจดจำปวงประชาไว้ในใจ ปวงประชาจึงจดจำเขาไว้ในใจเช่นกัน

เทพปีศาจมิใช่เทพ มิได้ถูกทำให้เป็นเทพ

ผู้คนเรียกขานเขาด้วยความเคารพ เพื่อเป็นการให้เกียรติ แลเพื่อจดจำ เมื่อโลกค่อย ๆ เลอะเลือนไป ผู้คนจึงยิ่งคะนึงหาเขามากขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน