ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 153

บทที่ 153 การเดิมพันกับฮ่องเต้หญิง

ในขณะนี้

ฮ่องเต้หญิงกำลังอ่านฎีกาจากกลุ่มขุนนางอยู่ในห้องตำรา เมื่อนางเปิดมาถึงบันทึกรายงานจากหลิ่วว่านซานผู้ขึ้นเป็นรักษาการณ์เสนาบดีกรมคลัง แววตาของนางก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและวิตกกังวล

เนื้อหาในรายงานฉบับนี้ไม่มีสิ่งใดซับซ้อน หลิ่วว่านซานทำการตรวจสอบทรัพย์สินในบัญชีหลายฉบับของเสนาบดีกรมคลังย้อนหลังและพบว่าทรัพย์สมบัติของจางทุยล้วนว่างเปล่า เงินทองทั้งหมดสูญหายไปแล้ว

เซวียนหยวนจิ้งรู้ดีว่านางจะต้องหาวิธีหาเงินเข้าท้องพระคลังให้ได้… ฮ่องเต้หญิงครุ่นคิด แคว้นต้าเซี่ยต้องพบกับภัยธรรมชาติเกือบทุกปี และยังมีสงครามเกิดขึ้นที่ชายแดนอีก เพียงสองเรื่องนี้ก็ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมหาศาลแล้ว นางจะทำอย่างไรดีท้องพระคลังถึงจะกลับมามีความมั่งคั่งอีกครั้ง?

ยึดทรัพย์สินมาจากพวกขุนนาง? หรือจะทำการขึ้นภาษี?

ฮ่องเต้หญิงส่ายศีรษะ นางไม่อยากรังแกและทำร้ายผู้ใด

เซวียนหยวนจิ้งใช้ความคิดต่อไปอีกพักใหญ่ สุดท้ายก็ตัดสินใจจะเปิดกองทุนโดยร้องขอให้เหล่าขุนนางทั้งหลายช่วยกันบริจาคทรัพย์สิน หรือสละเงินเดือนของตนเองให้แก่ท้องพระคลัง

ดังนั้น เซวียนหยวนจิ้งจึงทำการร่างพระราชโองการและเรียกประชุมขุนนางระดับสูงหลายท่านให้เข้ามาร่วมปรึกษาหารือด้วยกันเป็นการด่วน

…

ยามโหย่ว

ตำหนักหย่างซิน ห้องพักของจ้าวอู่เจียง

ชายหนุ่มค่อย ๆ ปรับระดับพลังลมปราณ แม้จะทำการดูดซับพลังเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังคงมีพลังลมปราณของเหล่าองครักษ์มังกรหลงเหลืออยู่ในร่างกายถึงครึ่งหนึ่ง แต่ขอบเขตพลังของเขาก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นแต่อย่างใด

จ้าวอู่เจียงลองต่อยรัว ๆ ทดสอบพลัง

มวลพลังที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายค่อย ๆ ดูดซับต่อไปอย่างเชื่องช้า… ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน สวมรองเท้าและก้าวเดินออกจากห้อง

อากาศปลอดโปร่ง จ้าวอู่เจียงบิดขี้เกียจจนกระดูกลั่น ก่อนจะหมุนตัวเปิดประตูเข้าไปในห้องบรรทมของฮ่องเต้หญิง

แต่ภายในห้องบรรทมกลับว่างเปล่า จ้าวอู่เจียงเกิดความสงสัย หรือว่านางจะไปอาบน้ำ?

หรือว่านางกำลังจะจมน้ำ? เห็นทีเขาคงต้องรีบไปช่วยเหลือเสียแล้ว… จ้าวอู่เจียงถูนิ้วมืออย่างใช้ความคิดและค่อย ๆ ย่องไปทางห้องชั้นใน ระหว่างที่ก้าวเดินไปหูก็รับฟังเสียง แต่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท

“เจ้าคิดจะทำอะไรน่ะ?” เสียงของฮ่องเต้หญิงพลันดังขึ้น ใบหน้าของนางเคร่งขรึมขณะก้าวเดินเข้ามาในห้องบรรทม

จ้าวอู่เจียงไอออกมาเบา ๆ หมุนตัวกลับมาพลันสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของฮ่องเต้หญิง

“ฝ่าบาทไปห้องตำรามาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“ใช่” ฮ่องเต้หญิงรับคำแผ่วเบา

“ข้าไปหารือเรื่องสำคัญมา”

พูดจบ นางก็ยกมือนวดขมับตนเอง พยายามบรรเทาความวิตกกังวล

“ฝ่าบาทกำลังเป็นกังวลเรื่องใดหรือ?” จ้าวอู่เจียงนั่งลงข้างกายฮ่องเต้หญิง

นางถอนหายใจ

“หลิ่วว่านซานพบความผิดปกติในบัญชีของจางทุย และตอนนี้ท้องพระคลังก็ว่างเปล่า”

“ในปีนี้ ไม่ว่าจะเป็นสภาพอากาศ กาลเวลาหรือผู้คน ทุกสิ่งทุกอย่างต่างก็ผิดปกติทั้งสิ้น การที่ท้องพระคลังว่างเปล่านั้น จึงถือเป็นเรื่องปกติแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวอู่เจียงลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยน

“พวกเราทำการเรี่ยไรเงินมาจากบรรดาขุนนางเถอะพ่ะย่ะค่ะ ถึงอย่างไร พวกเขาก็ร่ำรวยกันอยู่แล้ว”

จ้าวอู่เจียงรู้ดีว่านี่เป็นวิธีแก้ปัญหาระยะสั้น และปัญหาบางอย่างก็ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยเวลาเพียงชั่วข้ามคืน ปัญหาเรื่องท้องพระคลังจำเป็นต้องวางแผนกันในระยะยาวอีกครั้ง

แต่สิ่งสำคัญสูงสุดในตอนนี้คือหาเงินมาเติมท้องพระคลังให้ได้เสียก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน