ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1540

บทที่ 1540 กลุ่มดาว M77

“ร่างของผู้ที่อยู่ในขั้นมหามรรคา?” หญิงสาวที่มีชื่อว่าพานอวี้เหลียนสวมชุดหนังสีดำรัดรูป มีซิปยาวจากคอลงไปถึงหว่างขา และต่อไปถึงด้านหลังจนถึงคอเสื้อ

พานอวี้เหลียนผู้มีเรือนผมสีแดงเพลิงโน้มตัวไปข้างหน้า เผยให้เห็นรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น จ้องมองชายในชุดคลุมดำที่ปรากฏบนหน้าจออย่างเขม็ง

“เป็นขั้นมหามรรคาจริง ๆ เหรอ? จ้าวเจียงพวกเราโชคดีแล้ว! รีบจับตัวเขามาเร็วเข้า”

จ้าวเชียงสวมเสื้อโคตสีดำสนิท รอบตัวพันด้วยผ้าพันแผลสีดำ สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือหน้ากากรูปใบหน้ายิ้มที่เขาสวม หรือพูดให้ถูกคือมันเป็นหน้ากากที่สามารถเปลี่ยนสีหน้าตามอารมณ์ได้

ในตอนนี้ เมื่อเห็นร่างที่สงสัยว่าอยู่ในขั้นมหามรรคา เขาก็ไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้

“กำลังจับอยู่ ร่างขั้นมหามรรคานี้ ถ้าขายให้สมาคมในกลุ่มดาวแล้ว จะได้เงินก้อนใหญ่เลยทีเดียว!”

“นายคิดแคบไปนะ!” พานอวี้เหลียนสะบัดผมสีแดงเพลิง ส่งสายตาเย้ายวนให้จ้าวเชียง เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดหนังลง เผยให้เห็นผิวขาวและสัดส่วนโค้งเว้าอันน่าหลงใหล

พานอวี้เหลียนลูบหน้ากากของจ้าวเจียงเบา ๆ ขณะที่มืออีกข้างไล้ลงต่ำ

“วิสัยทัศน์แคบเกินไปนะเจ้าหนุ่ม ขายร่างนี้ให้โจรสลัดอวกาศดีกว่า ราคาที่ได้จะทำให้นายพอใจแน่นอน เพราะถ้าขายให้พวกนักธุรกิจในสมาคม พวกเขาจะกินส่วนแบ่งนายไปอย่างน้อยหนึ่งในสาม”

จ้าวเจียงคว้ามือของพานอวี้เหลียนที่กำลังจะแตะต้องน้องชายคนที่สองของเขาเอาไว้ สีหน้าบนหน้ากากเปลี่ยนเป็นเย็นชา

“เธอกล้าทำการค้ากับโจรสลัดด้วยเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าโจรสลัดกลุ่มใหญ่กำลังเตรียมการดักจู่โจมครั้งที่สามที่หลุมดำ พวกมันจะโจมตียานอวกาศข้ามดาวที่กำลังเดินทาง การทำธุรกิจกับคนพวกนี้ที่ไม่เลือกวิธีการและไม่มีจริยธรรม ก็เหมือนโยนขนมจ้วนให้หมากิน”

“เจ้านี่!” พานอวี้เหลียนสะบัดมือออก ถอยหลังสองก้าว แล้วลูบข้อมือตัวเอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน