บทที่ 1550 การเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอ
ร่างเล็ก ๆ ที่จริงแล้วก็ไม่ได้เล็กนัก เพียงแต่เล็กเมื่อเทียบกับรูปร่างสูงโปร่งอ้อนแอ้นของโม่หรานหร่านเท่านั้น
ร่างที่พุ่งเข้าหาจ้าวอู่เจียงดูเหมือนสาวน้อย เธอสวมกางเกงขาสั้นเซ็กซี่ เผยให้เห็นขาเรียวงามกลมกลึง ส่วนบนสวมเสื้อฮู้ดตัวหลวม และใบหน้าด้านบนนั้นงดงามน่ารัก
“ดูไว้นะ ฉันจะฉีกปากนายให้ได้!” สาวน้อยพุ่งเข้าใส่ตัวจ้าวอู่เจียง ขาทั้งสองรัดเอวเขาแน่น มือทั้งสองข่วนหน้ากากอิเล็กทรอนิกส์อย่างบ้าคลั่ง
แต่น่าเสียดายที่หน้ากากไม่เป็นอะไรเลย แม้แต่รอยขีดข่วนเล็กน้อยก็ไม่มี
และดูเหมือนเธอจะไปโดนสวิตช์บางอย่างโดยไม่ตั้งใจ จ้าวอู่เจียงได้ยินเสียงดังติ๊ดจากในหน้ากาก จากนั้นภาพที่เขาเห็นก็เปลี่ยนไป
‘ปุ่มลบภาพเบลอ???’
เขาเบิกตากว้าง โม่หรานหร่านที่เดิมพันผ้าขนหนู ตอนนี้ในสายตาเขากลายเป็นเพียงจุดสองจุดกับเส้นหนึ่งเส้น
ส่วนสาวน้อยที่กำลังอาละวาดอยู่ในอ้อมกอดเขา แม้รูปร่างจะดูเล็ก แต่ใต้เสื้อฮู้ดนั้นกลับมีคลื่นลูกใหญ่กว่าโม่หรานหร่านหลายเท่า เมื่อได้สัมผัสจ้าวอู่เจียงถึงกับตะลึง
‘ดี ๆ ๆ เล่นแบบนี้สินะ จ้าวเจียง เก่งนี่!’ จ้าวอู่เจียงรำพึงในใจ เขาไม่คิดว่าหน้ากากนี้จะมีฟังก์ชันคล้ายการมองทะลุแบบนี้ นี่ทำให้เขาประหลาดใจจริง ๆ
ดูเหมือนจ้าวเจียงผู้นี้จะฝึกวิชาเทียนกังถงจื่อที่ห้ามร่วมรักกับสตรี แต่ความปรารถนาในใจกลับสะสมไม่หยุด จึงคิดวิธีเติมเต็มด้วยการชมด้วยตาแทน
ดูท่าจ้าวเจียงคนนี้จะเป็นพวกเก็บกดสินะ ถึงได้คอยระงับตัวเองอยู่ตลอด
ไม่เหมือนเขาจ้าวอู่เจียงที่ไม่เคยเป็นคนเก็บกดมาก่อนเลย
หญิงสาวในอ้อมกอดของเขา คงจะเป็นซูเยี่ยนที่โม่หรานหร่านเคยบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท
โม่หรานหร่านมองหม่าซูเยี่ยนที่กำลังอาละวาด และจ้าวอู่เจียงที่ยืนนิ่งไม่มีปฏิกิริยาอะไร ดวงตาของเธอยิ่งดูลึกล้ำ
“นายทำกับฉันได้ลงคอเหรอจ้าวเจียง ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน นายก็คงไม่ได้รับภารกิจอะไรในกลุ่มนักล่ารางวัลของพวกเรา อย่าว่าแต่จะได้เจอพี่หรานหร่านเลย ไอ้คนเห็นแก่ได้! ชอบตามลมเปลี่ยนทิศ!”
หม่าซูเยี่ยนพยายามดิ้นรนไม่หยุด จ้าวอู่เจียงจึงกอดรัดเธอแน่นขึ้น ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้ ยิ่งขยับไม่ได้ เธอก็ยิ่งโกรธ
สิ่งที่ทำให้เธอโกรธคือประโยคที่ชายที่เธอชอบพูดกับโม่หรานหร่านว่า “ถ้าเป็นเธอ ฉันคงไม่มีอะไรที่เสียดายเลย”
มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่จะทนได้เมื่อผู้ชายที่ตัวเองชอบพูดเช่นนี้กับผู้หญิงอื่น แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของตัวเองอีก!
จ้าวอู่เจียงขบคิดอย่างรวดเร็ว เขาต้องรีบจัดการสถานการณ์นี้ให้ได้ ไม่เช่นนั้นหากความสัมพันธ์ย่ำแย่ลง ใครจะรู้ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้น
ดังนั้นเขาจึงทำหน้าเคร่ง แล้วตะโกนเสียงเข้ม
“พอได้แล้ว!”
หม่าซูเยี่ยนชะงักไป ก่อนจะพูดอย่างน้อยใจ
“นายกล้าตะคอกใส่ฉันเหรอ?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า