ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1551

บทที่ 1551 ฉันขอเล่นเกมก่อน

จ้าวอู่เจียงทำหน้าเคร่งขรึม

“ครั้งหน้าห้ามทำแบบนี้อีกนะ”

หม่าซูเยี่ยนซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของจ้าวอู่เจียง

“พูดแบบนี้ แสดงว่านายยอมคืนดีกับฉันแล้วสินะ?

“นายเป็นคนดีจริง ๆ ที่รัก”

‘เขาเคยพูดแบบนั้นตอนไหนกัน?’

ดวงตาใต้หน้ากากของจ้าวอู่เจียงเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบผู้หญิงที่ตีความคำพูดได้เก่งกาจขนาดนี้

“จ้าวเจียง” โม่หรานหร่านเดินไปหลังฉากบังตาเพื่อเปลี่ยนชุดกระโปรงสีดำ พลางเดินออกมาสวมรองเท้าและเครื่องประดับไปด้วย

“รางวัลที่นายสมควรได้รับ ฉันจะส่งคนมามอบให้ คืนนี้ซูเยี่ยนอยู่ที่นี่พอดี นายก็พักเสียที่นี่

ฉันจะไปดูการจัดเตรียมงานวันเกิดของเสี่ยวหลี ส่วนพวกเธอก็ทำธุระกันไปก่อนเถอะ”

โม่หรานหร่านเลิกคิ้วให้หม่าซูเยี่ยนและจ้าวอู่เจียงพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วเปิดประตูออกไป

‘อ้าว อย่าเพิ่งไปสิ อาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ควรจะทำอะไรสักหน่อยก่อนไป…’ จ้าวอู่เจียงยังคงแสดงรอยยิ้มบนหน้ากากอิเล็กทรอนิกส์ พลางพึมพำในใจ

ความจริงแล้วเขาไม่ได้มีความคิดที่ไม่ดีอะไร เขาแค่ต้องการให้โม่หรานหร่านอยู่ต่อ เพื่อสืบเรื่องหัวใจสองดวงนั้น

เพราะเขารู้สึกว่าการค้าขายระหว่างจ้าวเจียงกับโม่หรานหร่านไม่ใช่เรื่องดีแน่

‘คนปกติที่ไหนจะทำการค้าด้วยการส่งหัวใจ?’

เลือดสด ๆ เก็บรักษาไว้อย่างดี ดูก็รู้ว่าเพิ่งฆ่าคนแล้วนำออกมาเก็บไว้ทันที

‘จ้างฆ่าคน? ค้าอวัยวะ? หรือสกัดน้ำยาวิวัฒนาการอะไรนั่น?’

ประตูห้องถูกเปิดออก ด้านนอกไม่ใช่ระเบียงทางเดิน และมองไม่เห็นการจัดวางใด ๆ มีเพียงความมืดมิด โม่หรานหร่านโบกมือเบา ๆ แล้วก้าวเข้าไปในความมืด พลันใดนั้นร่างกายก็ถูกกลืนหายไปในพริบตา

“ตอนนี้เหลือแค่พวกเราสองคนแล้วนะ” หม่าซูเยี่ยนถูไถใบหน้างดงามของเธอกับแผงอกของจ้าวอู่เจียง ความหมายที่สื่อออกมานั้นชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน