ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1552

บทที่ 1552 เกมสอบสวน

‘เกมเหรอ?’ หม่าซูเยี่ยนมองไปรอบ ๆ ใบหน้างามแดงระเรื่อขึ้นมา

‘คงจะไม่ใช่เกมลามกอะไรใช่ไหม?’

เธอสงสัยว่าที่รักของเธอเริ่มเข้าใจเรื่องนี้ดีแล้วเหรอ นี่เขารู้จักการเกี้ยวพาราสีเสียแล้ว?

เธอพยักหน้าด้วยความคาดหวัง

“ดีเลย” ดวงตาใต้หน้ากากของจ้าวอู่เจียงหมุนวน

“พวกเราแข่งกันว่าใครจะหลับก่อน”

พูดจบเขาก็ล้มตัวลงนอนแล้วกรนทันที

หม่าซูเยี่ยน “…”

เธอทุบอกของจ้าวอู่เจียงทีหนึ่ง แล้วร้องด้วยความน้อยใจ

“ทำอะไรของนายน่ะ?!”

จ้าวอู่เจียงรีบลุกขึ้นนั่งทันที ใบหน้าใต้หน้ากากยิ้มซุกซน

“ฉันแกล้งเธอเล่นน่ะ”

ที่จริงแล้วจ้าวอู่เจียงกำลังแกล้งหม่าซูเยี่ยนอยู่จริง ๆ กลยุทธ์นี้ แรกเริ่มคือการลดความคาดหวังของหม่าซูเยี่ยนลงก่อน ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัว เพื่อที่ว่าเมื่อเขาเสนอเกมต่อไป หม่าซูเยี่ยนจะได้ตั้งใจเล่นมากขึ้น

“พวกเราเล่นเกมสอบสวนกันเถอะ” จ้าวอู่เจียงพูดพลางกดหม่าซูเยี่ยนลงบนโซฟา

ร่างบอบบางของหม่าซูเยี่ยนจมลงบนโซฟา ใบหน้างามแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เธอส่งเสียงครางเบา ๆ

“น่าเกลียดจริง…”

การสอบสวนทำให้เธอนึกถึงฉากที่ทำให้หน้าแดงในหนังผู้ใหญ่ที่เคยดูกับเพื่อน ๆ

เรื่องราวของสายลับสาวในชุดหนังที่แทรกซึมเข้าไปในค่ายศัตรูเพื่อสืบข้อมูล แต่กลับถูกจับได้ และถูกทรมาน… จนไม่อาจต้านทานความปรารถนาได้

จ้าวอู่เจียงทำสีหน้าเคร่งขรึม เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ายวนพลางวางมือใหญ่ลงบนทรวงอวบอิ่มของหม่าซูเยี่ยน

“พูดความจริงซะ ใครส่งเธอมาอยู่ข้างฉัน แล้วทำให้ฉันหลงรักเธอ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน