ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1553

บทที่ 1553 หิมะสีขาวนวล

“เธอนี่โง่จัง” จ้าวอู่เจียงลูบใบหน้างามของหม่าซูเยี่ยนอย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องอธิบายหรอก ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว

พวกเรากำลังเล่นเกมกันอยู่ ทำไมเธอถึงจริงจังนักล่ะ”

“ฮึ…” หม่าซูเยี่ยนส่งเสียงครางอย่างน่ารัก พลางกล่าวอย่างอาย ๆ

“นายแกล้งฉันอีกแล้ว!”

“นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น” จ้าวอู่เจียงรวบเอวของหม่าซูเยี่ยนเข้ามา เธอส่งเสียงครางด้วยความร้อนรุ่ม ร่างเล็ก ๆ อ่อนระทวยลง ดูราวกับยอมให้เขาจัดการตามใจชอบ

จ้าวอู่เจียงยิ้มซุกซน

“ตอนนี้ทนไม่ไหวแล้วเหรอ”

หม่าซูเยี่ยนมองเขาด้วยดวงตาหวานเยิ้ม

“ที่รัก ให้ฉันเถิด”

“ฉันยังถามไม่จบ” จ้าวอู่เจียงปล่อยเอวของหม่าซูเยี่ยน เธอทรุดลงบนโซฟานุ่ม ความรู้สึกที่พลันเปลี่ยนไปทำให้เธอรู้สึกน้อยใจ

“หรานหร่านได้แนะนำผู้ชายคนอื่นให้เธออีกไหม” จ้าวอู่เจียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหึงหวงที่แฝงไปด้วยความน้อยใจเล็กน้อย

“ไม่มีหรอก เป็นไปไม่ได้!” หม่าซูเยี่ยนรีบอธิบาย

“ฉันชอบนายมาก่อนที่จะรู้จักพี่หรานหร่านเสียอีก แล้วอย่างนั้นฉันจะชอบคนอื่นได้ยังไงกัน

นี่นายไปได้ยินมาจากใครมาเหรอ?”

“ฉันบอกแล้วว่ากำลังเล่นเกมสอบสวนเธออยู่นะ” จ้าวอู่เจียงหัวเราะพลางกล่าว

“เธอต้องรักษาความลับให้ดี ถ้าฉันโกรธจนอับอาย ฉันก็จะถอดเสื้อผ้าทำให้เธออับอาย”

“นาย…” ใบหน้างามของหม่าซูเยี่ยนแดงระเรื่อ ช่างน่าเอ็นดูยิ่งนัก

“นายแกล้งฉันอีกแล้ว…”

จ้าวอู่เจียงสวมหน้ากากอิเล็กทรอนิกส์ที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ใบหน้าจริงกลับดูหนักอึ้ง

ดูเหมือนว่าหม่าซูเยี่ยนกับโม่หรานหร่านรู้จักกันไม่นานนัก อย่างน้อยก็ไม่นานเท่ากับที่เธอรู้จักกับจ้าวเจียง

‘จ้าวเจียงได้รู้จักกับโม่หรานหร่านผ่านหม่าซูเยี่ยนจริงเหรอ?’

หรือว่าจ้าวเจียงรู้จักโม่หรานหร่านมาก่อนแล้ว และการที่หม่าซูเยี่ยนกับโม่หรานหร่านกลายเป็นเพื่อนสนิทกันนั้น เป็นเพียงการที่โม่หรานหร่านใช้หม่าซูเยี่ยนเป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่จ้าวเจียงกันแน่?

ขณะที่จ้าวอู่เจียงกำลังเรียบเรียงเบาะแสและความคิดอยู่นั้น

จากความมืดนอกประตูห้อง ก็มีเสียงทุ้มน่าเกรงขามดังมาจากด้านหลังของโม่หรานหร่าน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน