ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1562

บทที่ 1562 เล่ห์เหลี่ยม

ตอนนี้จ้าวอู่เจียงเข้าใจเล่ห์เหลี่ยมของโม่หรานหร่านมากขึ้นอีกระดับหนึ่ง

แท้จริงแล้วถ้าโม่หรานหร่านเพียงแค่เอ่ยปากอธิบายเรื่องราวให้กระจ่าง พวกคุณชายหนุ่มที่คอยประจบประแจงเหล่านี้ก็คงจะยอมถอยไปเอง

แต่โม่หรานหร่านกลับใช้เล่ห์เหลี่ยม โดยการตั้งข้อสงสัย การเยาะเย้ย และแม้กระทั่งการใส่ร้ายของพวกคุณชายหนุ่มเหล่านี้มายั่วอารมณ์เขา พร้อมกับสร้างแรงกดดัน เพื่อให้เธอได้เปรียบในการติดต่อครั้งต่อไป

หากเขาเป็นจ้าวเจียง ผู้ชายที่หมายปองโม่หรานหร่านตามปกติ ในตอนนี้เขาคงจะรู้สึกภาคภูมิใจอย่างผิดปกติ ขณะเดียวกันก็คงจะโกรธเคืองที่ถูกเยาะเย้ยและดูหมิ่น

หลังจากนั้นโม่หรานหร่านแค่ทำเพียงกล่าวคำขอโทษและคำปลอบใจเขา เขาก็จะเกิดภาพลวงตาว่าตนเองมีความสำคัญในใจของหรานหร่าน และตกอยู่ในสถานะเสียเปรียบตั้งแต่นั้น

แต่โชคดีที่เขาไม่ใช่จ้าวเจียง เขาคือจ้าวอู่เจียงผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก เห็นความเป็นไปของโลก ผ่านศึกมานับร้อย ผ่านการขัดเกลามานับหมื่น พบผู้หญิงมามากมาย และเข้าใจจิตใจผู้คนอย่างลึกซึ้ง

เป็นไปอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ โม่หรานหร่านเปล่งเสียงดังขึ้นอธิบายกับพวกคุณชาย

“พวกคุณกำลังเข้าใจเขาผิดไปแล้ว เมื่อกี้ฉันกำลังยุ่งกัับการจัดการธุระแล้วข้อเท้าพลิก โชคดีที่จ้าวเจียงช่วยพยุงฉันมาถึงห้องจัดเลี้ยง”

จากนั้นเธอก็กล่าวขอโทษจ้าวอู่เจียงเสียงเบา บอกว่าเธอไม่คิดว่าจะมีคนมากมายเช่นนี้ที่นี่ แล้วยังถามว่าจ้าวอู่เจียงโกรธหรือไม่ ก่อนจะบอกว่าอย่าได้เก็บไปคิดมาก

สีหน้าโกรธเคืองที่ตั้งใจแสดงบนหน้ากากของจ้าวอู่เจียงเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม เขาหัวเราะพลางกล่าว

“เราไปทายากันก่อนเถอะ ระหว่างทายาเธอก็จัดการงานของเธอไปด้วย”

“อืม” โม่หรานหร่านตอบรับเบา ๆ เสียงของเธออ่อนหวานน่าหลงใหลเมื่ออยู่ข้างจ้าวอู่เจียง แต่ในสายตาของคุณชายคนอื่น ๆ กลับดูเย็นชา

“ฉันก็ว่าแล้ว คุณหนูหรานหร่านจะสนิทกับจ้าวเจียงได้อย่างไร ที่แท้ก็เพราะก่อนหน้านี้พลาดพลั้งข้อเท้าพลิก ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอดีขึ้นหรือยัง?”

“ใช่แล้ว ถ้ายังไม่หาย พอคิดถึงก็รู้สึกเจ็บไม่น้อยเลยล่ะ!”

“ข้อเท้าพลิก? พลิกตรงไหน? ฉันจะไปดูหน่อย…”

“ซีเหมินฉางไห่ นายหมายความว่ายังไง จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อเข้าใกล้คุณหนูหรานหร่านอย่างนั้นเหรอ?”

“ฮึ นายคิดว่าฉันคิดสกปรกเหมือนนายเหรอ? ฉันแค่อยากจะขุดพื้นที่ที่ทำให้ข้อเท้าของเธอพลิกทิ้ง แล้วสร้างพื้นใหม่ให้เธอ มันจะเป็นพื้นที่คุณหนูหรานหร่านเดินผ่านโดยไม่มีวันข้อเท้าพลิกได้อีก!”

“เอ่อ… ฉันยอมแพ้…”

โม่หรานหร่านยิ้มให้ทุกคน แล้วเดินกะเผลกไปที่ประตูด้านข้างของห้องโถงจัดเลี้ยงพร้อมกับจ้าวอู่เจียง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน